Ακολουθεί συνέντευξη για το Def Lines webzine με τον Ισαάκ, πρώην drummer και ιδρυτικό μέλος της μπάντας.
Καλησπέρα. Έχω μπερδευτεί λίγο. Τελικά είσαι ή όχι μόνιμο μέλος των Nocturnal Vomit;
Γεια σου Μίλτο. Όλα καλά φίλε μου. Λοιπόν είμαι εκτός μπάντας εδώ και ένα χρόνο. Η απόφαση ήταν δική μου δίχως να υπάρχουν προστριβές ή προβλήματα με τα παιδιά στο γκρουπ. Απλά ήταν κάποιες προσωπικές αποφάσεις. Αλλά η φάση είναι ότι εγώ ακόμη κάνω promotion, δίνω συνεντεύξεις, distribution και σχέδια για μελλοντικές κυκλοφορίες των Nocturnal Vomit. Φυσικά κινώ ακόμη τα νήματα πίσω από τη μπάντα.
Έχουν περάσει πολλά άτομα απ’ τις τάξεις της μπάντας. Θεωρείς ότι πλέον βρήκατε τον κατάλληλο πυρήνα;
Ναι, έχουν περάσει κάποια άτομα στη μπάντα, μόνο κιθαρίστες, πέρα της αποχώρησής μου. Όσο για τα πολύ πρώιμα μέλη υπήρχαν όταν ήμουν Αυστραλία και ξεκίνησα εκεί τη μπάντα. Μετά από λιγότερο από δυο χρόνια ήρθα Ελλάδα και συνέχισα τη φάση οπότε λογικό να μη μπορούν να ακολουθήσουν. Όλοι οι κιθαρίστες μας έφυγαν με κάποιο σκοπό, λόγω οικογενειακής υποχρέωσης κτλ., όπως ο Βασίλης – ακόμη ένας αληθινός αδερφός μας. Ο μόνος κιθαρίστας που ήταν χάσιμο χρόνου και γενικώς αλλαζονικό άτομο, ζηλιάρης, εγωιστής, προκατελλειμένος ήταν ο Kleanthis Necrofiend (Heptameron). Το άτομο αυτό ήταν εφιάλτης για το γκρουπ και ευτυχώς έφυγε ή μάλλον του ‘παμε εμείς να φύγει, με καλό τρόπο. Το άλμπουμ Cursed Relics γράφτηκε και ηχογραφήθηκε σχεδόν όλο από τον Θωμά, μετά τον Κολόζη και μετά εμένα. Ο Θωμάς εκτός από όλη τη μουσική που έγραψε και όλες τις κιθάρες που έπαιξε, ανέλαβε για πρώτη φορά τα lead φωνητικά στο γκρουπ. Σε όλες τις παλιές κυκλοφορίες μας εγώ και ο Κολόζης κάναμε φωνές, ο Θωμάς έκανε κάτι backing vocals. Νομίζω ότι αυτή η σύνθεση (unholy trinity) είναι ότι καλύτερο είχαν ποτέ οι Nocturnal Vomit. Είμαστε μια φωνή, μια γροθιά, μια σκέψη, μια πράξη συντονισμένη, και ξέρουμε τόσα χρόνια τι θέλουμε και τι όχι. Πολύ απλά…
Όλες αυτές οι αλλαγές στα μέλη ήταν και ο λόγος που καθυστερήσατε τόσο να κυκλοφορήσετε το πρώτο full-length;
Όχι, δεν θα το έλεγα. Όσο για το ντεμπούτο μας, κυκλοφόρησε μετά από 11 χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια όμως κυκλοφορήσαμε demos και μερικά Eps. Το θεωρούμε το απόλυτο στο underground. Θέλαμε σιγά σιγά να μας μάθει ο κόσμος και να υπάρχει ανάλογη εξέλιξη στα κομμάτια μας. Κοίτα, αν ηχογραφούσαμε το άλμπουμ πριν από 4 ή 5 χρόνια δεν θα είχε καμιά σχέση με το παρόν ύφος του Cursed Relics. Τραγούδια όπως τα Sacrosanct και Cursed Relics είναι τραγούδια που παίζουμε από το 2005. Απλώς συνέχεια τα αλλάζαμε και τα τροποποιούσαμε. Ποιος είναι ο λόγος να βιαστούμε να βγάλουμε ένα άλμπουμ αν δεν είμαστε 100% έτοιμοι; Εξάλλου έχουμε πλέον βαρεθεί τις μπάντες τύπου production line bands που κάθε ένα με δύο χρόνια σου σκάνε και καινούργιο δίσκο. Επίσης αυτοί που είναι σοβαρά και αφοσιωμένα άτομα στο underground ξέρουν εδώ και χρόνια τι έχουμε βγάλει, σε πολλά distros (μεγάλα και μικρά) πουλούσαν το υλικό μας και έχω δώσει πάνω από 30 συνεντεύξεις σε u/g zines. Οι περισσότεροι μας μάθανε πρόσφατα εξαιτίας του δίσκου και κάποιων live που έκανε η μπάντα. Πάρε παράδειγμα τους Sadistic Intent. Απ’ το 1991 μιλούν για το “Second Coming”, έχουμε τέλη 2012 κι ακόμη δεν έκαναν κάτι. Άρα υπάρχουν χειρότεροι από εμάς στην αργοπορία.
Μου διέφυγαν τα συγχαρητήρια για το δίσκο. Τα εύσημα δίνονται προφανώς στον Θωμά που έγραψε όλη τη μουσική του άλμπουμ. Παρ’ όλα αυτά πόσο μετράει για σας η συνολίκη σύλληψη και μεταφορά ιδεών ενός μόνο ατόμου απ’ τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας;
Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ για τα λόγια σου! Όπως προανέφερα, ο Θωμάς έγραψε όλη τη μουσική μέσω του νοσηρού μυαλού του. Horns up! Ξαναλέω, δίχως να φανώ αλλαζόνας, ο Θωμάς έχει πολύ μεγάλο ταλέντο και ο τρόπος παιξίματος του είναι ένας συνδυασμός old school υλικού με τέχνη και πάθος. Δε νομίζω να υπάρχουν πολλοί τέτοιοι εκεί έξω σήμερα όσον αφορά την Ελλάδα και ειδικά από Θεσσαλονίκη αμφιβάλλω πλήρως και το λέω ευθέως. Ο θωμάς έγραψε τη μουσική αλλά και εμείς (εγώ και ο Κολόζης) ήρθαμε με δικές μας ιδέες σε ρυθμούς, tempos, effects κτλ. Ακόμα και αυτές οι μικρές λεπτομέρειες κάνανε τη ΜΕΓΑΛΗ διαφορά. Όλοι βάλαμε το χεράκι μας, όλοι δουλέψαμε σκληρά πάνω στο άλμπουμ αυτό. Πάντα είμαι υπερ της συνεργασίας, δεν είμαι υπέρ του ατομισμού, διότι όσο καλός και να’ ναι ο άλλος σε κάτι, κάπου θα ‘χει ένα αδύνατο σημείο ή θα κάνει κάποιο λάθος στο οποίο οι άλλοι, ύστερα από τη σχετική παρατήρηση, θα δώσουν μια πιο ευρεία ιδέα. Έτσι το βλέπω δεοντολογικά.
Είναι εμφανές ότι ασχολείστε με το ευθυτενές death metal και το μυστήριο ύφος του ιδιώματος. Εγώ φαντάζομαι, ας πούμε, τη μπάντα κάτι περισσότερο από μια ομάδα ανθρώπων που απλά παίζουν μουσική. Κατά πόσο ισχύει αυτό;
Κοίτα, εγώ προσωπικά σαν Ισαάκ, είμαι 38 ετών και ασχολούμαι με το metal απ’ το 1988. Με το underground απ’ το 1992 ασταμάτητα. Μεγάλωσα σε εποχές όπου λάμβανα demos μπαντών όπως οι ANCIENT RITES, DARK TRANQUILLITY, ABSU, ROTTING CHRIST, IMPALED NAZARENE,CORPSE MOLESTATION, SIGGILUM DIABOLI, THE BLACK, CREMATION κ.α. Καταλαβαίνεις…. Γενικώς έχω μια μεγάλη κι ευρεία γνώση στη μουσική του black/death metal. Αλλά και για μένα πρόκειται για τρόπο ζωής, ιδεολογία, δεν είναι ένα στερεότυπο ή γραφικό, ξέχνα το. Είναι το πάθος που μπολιάζεται μες στην ψυχή σου και το μετατρέπεις σε αρνητική δύναμη για να κρατάς την ισορροπία μεταξύ χάους και τάξης. Δεν είμαστε τρεις χαζομαλλιάδες ή τρεις φαλάκρες με μούσια και tattoos που παίζουν brutal και όλα καλά. Normal humans, fuck it. Όχι για μένα.
Πόσο δύσκολο είναι μες στην ελληνική πραγματικότητα να αφιερώσεις μέρος του εαυτού σου για τη δημιουργία μιας τέτοιας κατάστασης; Και δεν εννοώ μόνο τους δίσκους μιας μπάντας, αλλά και τις ζωντανές εμφανίσεις, τις πρόβες και ότι άλλο συμβαίνει μες στα πλαίσια μιας μπάντας. Εσείς δεν είστε και πιτσιρικάδες.
Οι Nocturnal Vomit εδώ και κανά δυο χρόνια είναι ένα πιο domestic (ντόπιο) γκρουπ. Εδώ και πολλά χρόνια είχαμε στενούς κύκλους με λίγα άτομα από Ελλάδα διότι δεν χρειαζόμασταν το support τους. Φυσικά ούτε αυτοί μας υποστήριξαν. Πέρα από το να ζητούν free υλικό, τίποτα παραπάνω. Αυτα δεν τα μπορώ, ούτε τα ανέχομαι. Δουλέψαμε πολύ σκληρά για να φτάσουμε εδώ. Είμαστε μια 100% underground μπάντα χωρίς να γλείφουμε και χωρίς να είμαστε οι “συμπαθούντες”. Δεν με ένοιαξε ποτέ αυτό. Είμαστε σε ένα κύκλο με λίγες ελληνικές μπάντες όπως οι HIEROPHANTS DESCENT, GO ATVOMIT, EMBRACE OF THORNS, NECROVOROUS, UNHOLY ARCHANGEL, CRUCIFICTION, IMPURE WORSHIP, ATAVISM, CHAOS BAPHOMET, DEAD CONGREGATION, RESURGENCY. Παρ’ όλο που οι Nocturnal Vomit ξεκίνησαν τον 21ο αιώνα, η αρχή έγινε με πρόβες σε studios, ηχογραφήσεις, γράμματα φουλ, tape trading, zines, flyers κ.ο.κ. Όσο για τα live που λες, υπάρχουμε 11 χρόνια, έχουμε παίξει μόνο σε τέσσερα, τρία εκ των οποίων μες στο 2012. Το πρώτο live στο οποίο έπαιξα για μοναδική φορά τύμπανα ήταν στις 27 Νοεμβριού του 2010. Προσωπικά, μισώ πάρα πολύ τα live shows, δεν μου λένε κάτι. Όμως ήταν θέληση των παιδιών και το καταλαβαίνω απόλυτα. Πάντα έλεγα πως οι BATHORY, DARKTHRONE, NECROMANTIA ήταν non-live groups και τα κατάφεραν πολύ καλά, μέχρι και να γίνουν γνωστοί. Όπως το δει ο καθένας.
Όσον αφορά τους στίχους του δίσκου, όσοι είχατε συμμετοχή καταφέρατε να κινηθείτε σε ίδιο μοτίβο. Παρ’ ότι, όμως, αυτοί πηγάζουν απ’ τη σφαίρα του φανταστικού, προφανώς κρύβουν κάποια νοήματα για σας. Διαφορετικά δεν θα αφιερώνατε π.χ. τραγούδι στον Johnny the Trooper. Θες να μας μιλήσεις γι’ αυτό;
Στο άλμπουμ έγραψα στίχους σε δύο κομμάτια. Τα Herald of Doom και Function of Abominations (σ.σ.: τραγουδάρα ανελέητη). Φυσικά, έχουν μια πολύ δυνατή επιρροή από Lovecraft (Κθούλου μυθολογία). Έχω μια μεγάλη ψύχωση με Lovecraft άρα ήταν λογικό. Τρία τραγούδια γράφτηκαν από τον Θωμά και ένα από τον φίλο μας τον Τσάλλο. Για μας, και ιδιαίτερα για μένα, τόσο η μουσικκή όσο και οι στίχοι πάνε μαζί, πρέπει να είναι μαζί, να είναι συμπαγή και να ταιριάζουν απόλυτα. Είναι σαν ένα φυτό, μια τέλεια φωτοσύνθεση μέσω του ήλιου. Έτσι και με εμάς. Δώσαμε μεγάλη έμφαση στους στίχους και θέλαμε κάτι σοβαρό και πιο προσωπικό. Όχι κλισέ στίχους όπως γράφουν τα περισσότερα άσχετα groups. Ποιος έχει ανάγκη να διαβάσει στίχους που μιλούν για ξεπαρθενιασμένες καλόγριες και παλουκωμένους ιερείς; Μήπως να γράφουμε για πτώματα και για το πολιτικό σύστημα; Όσο κάποιος πιτσιρικάς ζητάει μια μπλούζα Cradle of Filth ή Dimmu Borgir, κάπως έτσι… Όσο για το αφιέρωμα στον Johnny the Trooper, όσο και να σου φανεί παράξενο, δεν ξέρω καν ποιος το αφιέρωσε σε ποιον. Ειλικρινά δεν ξέρω. Όταν πήρα το CD στα χέρια μου το διάβασα και αναρωτήθηκα ποιος είναι. Ξέχασα να ρωτήσω τα παιδιά. Μάλλον κανένας γνωστός ή φίλος τους, I dunno…
Είχα παρευρεθεί πρόσφατα στο live που δώσατε στην Αθήνα με τους Sadistic Intent και Dead Congregation. Μάλιστα, έλεγα σε κάτι γνώστους ότι η εποχή αυτή σας αδικεί σαν μπάντα και πως αν αυτά τα τραγούδια είχαν κυκλοφορήσει στα mid-90s όλοι θα τα αντιμετώπιζαν ως anthems του ακραίου ήχου. Πιστεύεις ότι υπάρχει αληθινό ενδιαφέρον στις μέρες μας για το αληθινό είδος που παίζετε;
Έχεις απόλυτο δίκιο. Το Cursed Relics είναι ένα άλμπουμ φοβερό, με πολλές ιδέες. Και ξέρεις, δεν είμαι άτομο που κάνει συχνά αυτοκριτική, ούτε γίνομαι αλλαζόνας. Ας το κρίνουν οι οπαδοί μας που είτε το έχουν ήδη ακούσει είτε πρόκειται να το ακούσουν. Δεν είναι απλά ένα άλμπουμ με καλή παραγωγή. Έχει συναίσθημα, είναι σκοτεινό, απόκρυφο, πιασάρικο, έχει ατμόσφαιρα. Είναι ένα METAL άλμπουμ που συνδυάζει πολλά μα είναι συνάμα προσωπικό και θυμίζει Nocturnal Vomit. Φυσικά έχουμε επιρροές από ASPHYX, PESTILENCE, CELTIC FROST, POSSESSED, OBITUARY (old), MORGOTH, NECROVORE, SARCOFAGO, EXPULSER… Θα μπορούσα να το κατατάξω στη λίστα με θρυλικούς δίσκους του extreme metal όσον αφορά πάντα το ιδίωμα του death/black. Μπορεί, λίγο πολύ, να είμαστε αναχρονιστικοί, αλλά αυτό είναι το metal με το οποίο μεγαλώσαμε, που μας αρέσει και που αναπαράγουμε για χρόνια. Ξέρουμε ότι δεν είμαστε η πιο τεχνική μπάντα, ούτε η πιο γρήγορη, η πιο brutal, η πιο καθαρή. Άσε τους άλλους να τα κάνουν αυτά. Ιδιαίτερα εδώ στην Ελλάδα, βλέπεις τα αποτελέσματά τους. Σε 1 εως 3 χρόνια έχουν ξεχαστεί. Brutal μπάντες υποστηρίζονται από μεγάλες εταιρίες και μετά από λίγο, the end. Δεν χρειάζεται καν να αναφέρω ονόματα. Κοιτάξτε μόνο ελληνικές μπάντες όπως τους ROTTING CHRIST, NECROMANTIA, VARATHRON, THOU ART LORD και μερικές ακόμη. Και μετά από 200 χρόνια θα τους θυμούνται. Μέχρι και σήμερα άτομα από Περού, Βραζιλία, Μαλαισία, Σινγκαπούρη, Αργεντινή, Κολομβία μου ζητούν να τους γράψω υλικό τους. Αυτό τα λέει όλα. Τέλος, να απαντήσω στο ερώτημά σου για το αν υπάρχει ενδιαφέρον για το old school. Όχι και τόσο. Πάλι είναι στη μόδα το trendy brutal bubble gum death/grind metal. Τα σχήματα της Unicef/Salvation Army, τι να πω… Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια αναβίωση του old school death metal αλλά είναι κάτι γραφικό. Πάλι θα κάνει τον κύκλο του και θα ξεχαστεί. Όπως ξέρουμε, τα πάντα κάτω από τον ήλιο φτάνουν σε ένα τέλος.
Ο Θωμάς έχει κλέψει καθόλου DNA απ’ τον John Tardy; Ομολόγησε!
Χαχαχαχα… Καλύτερα ρώτησε τον ίδιο. Κοίτα, η φάση με τη φωνή του Θωμά είναι ότι του βγαίνει έτσι, δεν το κάνει επίτηδες. Και φυσικά θέλω να κάνω μια παρατήρηση. Μου κάνουν πολλοί, μα πάρα πολλοί, σχόλια για το ότι η φωνή του θυμίζει πολύ αυτή του Martin van Drunnen. OK, έτσι είναι, αλλά όπως είπα πριν, έτσι του βγαίνει. Και κάτι πολύ σημαντικό, αυτή η χροιά δε μπορεί να βγει από τον καθένα ενώ ένα πολύ τυπικό guttural ala SUFFOCATION/INCANTATION δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο (σ.σ.: εδώ διαφωνώ, Ισαάκ). Και κάτι ακόμη. Ας μου πουν μερικοί πόσοι τραγουδούν ή έχουν τραγουδήσει στη χροιά του Drunnen και πόσοι στην τυπική death metal φωνή ala INCANTATION, UNLEASHED, SUFFOCATION και άπειρα ακόμη σχήματα. Ειδικά εδώ, Ελλάδα, δε νομίζω. Αμφιβάλλω πως ελληνικές μπάντες τραγουδούν μ’ αυτήν την ιδιαιτερότητα, ίσως λόγω προφοράς και τονισμού. Πριν 20 χρόνια το 98% των ελληνικών μπαντών τραγουδούσαν αυτό το βλαχο-brutal ala ROTTING CHRIST και VARATHRON. Χαχαχαχαχα….
Τελείως απενεχοποιημένα και με το χέρι στην καρδιά, θέλω να μου μιλήσεις για την ελληνική σκηνή και πως βλέπεις εσύ την παρούσα κατάστασή της αλλά και την εξέλιξή της.
Όσο για την ελληνική σκηνή που με ρωτάς, για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν την ακολούθησα από το 1995 και έπειτα. Πολύ ελάχιστες μπάντες. Πρέπει να ομολογήσω ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια άνοδος μερικών (ελάχιστων) σοβαρών μπαντών που εκτός απ’ το ότι γράφουν καλή μουσική είναι και αφοσιωμένα άτομα, όχι βλαμμένα μουλάρια. Ανέφερα πριν μερικά τωρινά ελληνικά groups στα οποία κάνω support και μου αρέσουν. Τουλάχιστον έυχομαι να μεγαλώσει η ελληνική σκηνη και να δημιουργήσει ταλέντα. Ως γνωστόν, εδώ έχουμε περισσότερους followers παρά leaders. Έτσι είναι.
Βγάζοντας μια τέτοια δισκάρα όπως το Cursed Relics, δε μπορεί παρά να είστε άτομα με γούστο. Θα μοιραστείς μαζί μας τους 5 αγαπημένους σου δίσκους λέγοντας λίγα λόγια για τον καθένα απ’ αυτούς;
Τώρα μου κάνεις την πιο δύσκολη και απαράδεκτη ερώτηση. Το λέω αυτό γιατί ένα άτομο με γούστο, όπως με αποκαλείς, αδυνατεί να διαλέξει μόνο πέντε. Τι να πω; Λοιπόν…
CELTIC FROST – Morbid Tales
Εδώ ξεκίνησαν όλα. Όταν ακους αυτά τα σκοτεινά και πιασάρικα riffs με το πρώτο άκουσμα γίνεσαι οπαδός τους. Αυτό είναι που λείπει σήμερα στις νέες μπάντες. Και το ΤΟΝΙΖΩ. Μπορεί σήμερα τα πιο πολλά groups να έχουν τεχνική, δέσιμο, παραγωγή καλή, brutal-ιες αλλά ΚΑΤΙ λείπει. Οι Frosts με ελάχιστη τεχνική μπόρεσαν να κάνουν το σύμπαν να ταρακουνηθεί. Αυτό θέλω κι ε΄γω με τους Nocturnal Vomit. Δεν χρειάζονται 27 αλλαγές το λεπτό, no way. Μέχρι και σήμερα, η φωνή του Tom Warrior είναι η πιο ψυχωτική και με πορώνει το ίδιο ύστερα από 24 χρόνια, όταν και τους πρωτάκουσα.
AUTOPSY – Mental Funeral
Τι να πω; Σήμερα έχουν γίνει και λίγο μόδα. Με αυτό το άλμπουμ αντιμετωπίζουμε ότι πιο σάπιο και ανίερο. Τρομερές οι επιρροές τους από TROUBLE και BLACK SABBATH. Κάποια ψυχεδελικά σημεία σε ταξιδεύουν σε άλλο πλανήτη. Ένα άλμπουμ όχι για πολλούς. Τα solos των Danny Corales και Eric Cutler ΣΠΕΡΝΟΥΝ!
SEPULTURA – Morbid Visions
Η μπάντα αυτή είναι μια ζωή πολύ πετυχημένη εδώ, Ελλάδα. Ειδικά με τους δίσκους τους Beneath the Remains και Arise είχαν μπει στο top-40. Για μένα είναι απλά ΟΚ σαν δίσκοι. Το Morbid Visions όμως είναι ένα άλμπουμ με τόση λύσσα και πόρωση. Η φωνή του Max βγαίνει κατευθείαν μέσα από πηγάδι. Τα drums, ειδικά το snare, είναι που με πορώνουν, με εκείνον τον ξερό ήχο. Γενικώς έχω πολύ μεγάλη επιρροή από τα παλιά Βραζιλιάνικα groups όσον αφορά το παίξιμο στα τύμπανα. Για το 1986 αλλά ακόμη και για σήμερα αυτός ο δίσκος είναι αξεπέραστος και κάνει σκόνη πολλές σημερινές μπάντες.
POSSESSED – Seven Churches
Τι να πώ εδώ; Ο πατέρας του death metal είναι ο Becerra και Σία. Ότι πιο ανίερο, μαύρο, αποκρουστικό βρίσκεται σε αυτό το άλμπουμ. Ταυτόχρονα όμως ήξεραν να παίζουν μουσική. Γενικώς, η φωνή, οι κιθάρες, τα τύμπανα είναι ότι καλύτερο έχω ακούσει. Για μένα αυτό θα πει DEATH FUCKING METAL.
DEATH – Leprosy
Σίγουρα. Και ποιον δεν έχει επηρρεάσει ο Chuck Schuldiner; Αυτό το άλμπουμ τα έχει όλα. Παίξιμο, ιδέες, solos, φωνή, τα πάντα. Είναι ο τέλειος δίσκος, no doubt. All time classic! Δε νομίζω πως χρειάζονται περαιτέρω λόγια ή σχόλια για τον δίσκο αυτό.
Είναι νωρίς να μιλήσουμε για νέο υλικό της μπάντας; Σε τι στάδια βρίσκεστε αυτόν το καιρό σαν συγκρότημα;
Όπως ανέφερα στην πρώτη κιόλας ερώτησή σου, δεν παίζω πια στη μπάντα αλλά σίγουρα ενημερώνομαι για τα νέα της. Για την ώρα η μπάντα έχει μπει στον πάγο. Η τελευταία δραστηριότητά της ήταν το live στην Αθήνα στις 02/09/2012 παρέα με SADISTIC INTENT και DEAD CONGREGATION. Που και που, όταν τυχαίνει κάποιο καλό live, η μπάντα είναι διαθέσιμη. Όσον αφορά νέο υλικό, πρόβες και ηχογραφήσεις, δεν υπάρχει τίποτα ακόμη. Έχουν να γράψουν πάνω από τρία χρόνια νέο τραγούδι και δεν ξέρω αν θα συνεχίσουν ή όχι ή αν απλά υπάρχουν. Οι Nocturnal Vomit ήταν αυτόνομοι και η κατάσταση γύρω από το γκρουπ ήταν πάντα λίγο περίεργη.
Κλείνεις όπως θέλεις εσύ τη συνέντευξη. Σ’ ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που διέθεσες. Να είστε όλοι σας καλά.
Ευχαριστώ πολύ Μίλτο, για τη συνέντευξη και το support σου στους Nocturnal Vomit. Και φυσικά που δουλεύεις σκληρά σε αυτό που κάνεις. Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο hail σε όσους αγόρασαν το άλμπουμ μας και που έκαναν ή συνεχίζουν να μας κάνουν support. Thanx for all. Into cold darkness!
