Fear of a Unique Identity
2012 | Prophecy Productions
Θεωρώ τον εαυτό μου ως ένα σημείο αρκετά emo. Αυτό το λέω από την άποψη ότι πάντα με άγγιζαν συναισθηματικά ορισμένα πράγματα στη μουσική. Το τσέλο του Forever Autumn π.χ. ή τα βιολιά του Alternative 4 κ.ο.κ. Τους Antimatter τους έχω αφήσει απ’ την εποχή του ντεμπούτου τους άλμουμ ακόμα. Εκεί είχα χαρεί την συνθετική σύγκουση των Mick Moss και Duncan Patterson παρ’ όλο το ηλεκτρονικό μοτίβο του δίσκου. Πληκτράτο, ημι-ακουστικό, μια Vedder-ική θερμή ανδρική φωνή, δύο αισθαντικές γυναικείες φωνές, ψυχεδελιασμένα ηχοτόπια, θλιμμένες μελωδίες και δεν έχει σταματημό. Μετά από τόσα χρόνια κατάφερα ν’ ακούσω και απ’ αυτούς κάτι καινούργιο. Η νοοτροπία του γκρουπ δεν έχει πολυαλλάξει. Η σκόπιμα μελαγχολική υφή στις μελωδίες είναι κι εδώ παρούσα με τη μεστή χροιά του Moss να δεσπόζει πάνω τους πλήρως μυημένη στο νοσταλγικό υπόβαθρο. Πλέον, μου θυμίζουν περισσότερο Pearl Jam από ποτέ βέβαια αλλά αυτό δεν σημαίνει πως το Fear of a Unique Identity δεν εξυπηρετεί το σκοπό του. Πρόσθεσε μια πρέζα Depeche Mode, δύο κούπες ονειρικών synths και μια κουταλιά Anathema-τισμένης ιδιοσυγκρασίας mid εποχών και το ‘χεις όλο μπροστά σου. Άσε που σε τραγούδια όπως το Firewalking θ’ ακούσεις μέχρι και δίκασες να βαράνε. Πέρασε η ώρα; Μια χαρά…
No comments:
Post a Comment