Shields
2012 | Warp
Δεν υπαινίσσομαι τίποτα. Οι Νεϋορκέζοι αυτοί τύποι είναι μια μπαντάρα περιοπής στο τελευταίο τους άλμπουμ. Το μοναδικό είναι ότι τάσσονται υπέρ μιας ψυχεδελικής προσέγγισης μέσα σ’ όλο αυτό το, άδοξα βαφτισμένο, indie rock/pop. Λυπάμαι μόνο που εδώ και μια δεκαετία δεν έχω πάρει χαμπάρι τις δράσεις του σχήματος. Το Shields είναι το τέταρτο -κιόλα- άλμπουμ του γκρουπ. Δεν ξέρω για τις προηγούμενες κυκλοφορίες της μπάντας αλλά το νεότερο πόνημά τους είναι ένα στροβιλιζόμενο ημι-ακουστικό, εμπνευσμένα ηλεκτρικό, παράδοξα δομημένο πράγμα όποτε και όπου πρέπει. Κι όλα αυτά δίχως να γίνει ουδεμία έκπτωση στη μελωδία. Το αποτέλεσμα είναι ένας φουλ arty δίσκος που τροφοδοτεί με χαμόγελα τα όποια mainstream πρόσωπα δίχως να πληγώνει την αισθητική του ποιοτικού (και καλά) ακρωατηρίου. Πρέπει να γίνει ειδική μνεία στο όνομα του Chris Taylor, παραγωγού και μπασίστα της μπάντας, ο οποίος πέρα από το αξιοζήλευτο ηχητικό αποτέλεσμα κατάφερε να παράγει κάποιες από τις καλύτερες μπασογραμμές που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια. Μάλιστα η διακριτική εκτέλεσή τους προωθεί το σύνολο κι έτσι, μέσα σε μια ορχηστρική νηνεμία, απολαμβάνεις ύμνους σαν τα Yet Again, Gun-Shy, Half Gate και Sleeping Ute.
No comments:
Post a Comment