Serpentine Path
2012 | Relapse Records
Τώρα που προσφύθηκε μέλος των Winter (Stephen Flam) στη μπάντα, οι Serpentine Path είναι αναμφισβήτητα ένα πετυχημένο group που υμνύει τις ένδοξες μέρες των πρώτων. Επισωρεύουν όλη τη μούχλα της θρυλικής αυτής US μπάντας των 90s σε μια ορθή μεταφορά της αισθητικής τους. Η μόνη μομφή είναι ότι πράττουν δεύτεροι αλλά όχι και καταϊδρωμένοι μιας και θαρρώ πως έχουν λάβει όλες τις απαραίτητες ευλογίες. Ως επί το πλείστον, οι Serpentine Path στο ντεμπούτο άλμπουμ τους εμπνέονται από μια ορχηστρική ακηδία και καταλήγουν να συνθέτουν ένα χολωμένο πράγμα μέσα σε οξικούς ρυθμούς και νωχελική διάθεση. Το στοιχείο doom δοξάζεται όπως του αρμόζει με τις όποιες επιτεύξιμες αλλαγές χαρακτήρα να είναι παρούσες. Η ηχητική χαλύβδωση είναι αποτέλεσμα τεσσάρων μουσικών το μουσικό παρελθόν των οποίων αναγνωρίζει την ικανότητά τους σε εφάμιλλες αρχιτεκτονικές. Αδιάσπαστο και ασήκωτο, το άλμπουμ αυτό σε σέρνει στον ψυχρό βούρκο και τον δηκτικό μινιμαλισμό. Η σύγχρονη παραγωγή του είναι ένα επίτευγμα old school αντίληψης. Ο Ryan Lipynsky, για πρώτη φορά σε αποκλειστικό ρόλο τραγουδιάρη, πράττει ύπουλα και νοσηρά. Πολλοί θα εκπλαγούν με το τέρας που κρύβει μέσα του. Το down-tempo κλισέ της μπάντας υπηρετείται άριστα απ’ το απίθανο ντουέτο των Newman/Verni (αμφότερα μέλη των Unearthly Trance) εκτελεσμένο σε μια κατάσταση ημι-παραισθησίας. Τέλος, ο μεγάλος Tim Bagshaw (Ramesses, ex-Electric Wizard) αναλαμβάνει τη ρυθμική λειτουργία μιας εξάχορδης που ζυγίζει κάτι τόνους. Δεν είναι και ο πιο δραστήριος δίσκος που θα ακούσει κανείς, παραμένει όμως ακμαίος και συναρπαστικά αληθινός σε ένα είδος που έχει δεχτεί αμέτρητες μαλακισμένες εμπνεύσεις από πουθαμενατζήδες.
No comments:
Post a Comment