A FOREST OF STARS "Grave Mounds and Grave Mistakes"

A Forest of Stars

Grave Mounds and Grave Mistakes

2018 | Prophecy Productions

Aυτοί οι πολύζουμοι, ως προς την έκφραση, Βρετανοί συνεχίζουν το σερί κυκλοφοριών που απαιτούν προσεκτικούς ακροατές και επίμονες προσπάθειες για να συλλάβεις το μέγεθος της θεατρικότητας τους. Μια θεατρικότητα ισόποση σε ζόφα και τη folk ορμή που προσφέρει ο lead ρόλος του βιολιού. Η ερμηνεία που σαρκώνει ο Dan Eyre (Mister Curse) παραμένει ίσως το ισχυρό ατού της μπάντας μιας και η φωνή του βρίσκεται πάντα στα όρια της ψύχωσης, πολυχρονεμένη και ηδονική. Κάποια συγκεκριμένα περάσματα όπως π.χ. το τέλος του Precipice Pirouette είναι πιο ατμοσφαιρικά από τα θάμπη ολάκαιρων μουσικών σκηνών. Κλασικά εξαιρετικοί.

AZAGHAL "Valo Pohjoisesta"

Azaghal

Valo Pohjoisesta

2018 | Immortal Frost Productions

Η ακρόαση του δίσκου είναι ο ορισμός της παροιμίας με τη μύγα που τρώει σίδερο. Τόσο αργά ΓΝΩΡΙΖΑ εξαρχής ότι θα κυλήσει το άλμπουμ αυτό. Όχι απαραιτήτως γιατί είναι κακό αλλά κυρίως γιατί είναι κλισέ και κουρτέσικο μόνο ως προς τη mainstream απαίτηση. Κοινώς, καμιά έκπληξη και κανένας τρόμος από κάποιους που τάσσονται στη μαυρομεταλλική ιδέα. Όταν παρωδίες τύπου Ajaton δείχνουν τόσο heavy metal έλεος τότε η πεποίθηση του αμετανόητα mediocre αυτο-ενισχύεται και υπερισχύει. Θυμάμαι το Codex Antitheus άλμπουμ τους και θυμάμαι να περνάω καλά ακούγοντας το. Κάτι πρέπει να αλλάξει στη μπάντα. Ίσως ο Niflungr να σκεφτεί την πιθανότητα ενός κανονικού τραγουδιστή. Ίσως.

CONAN "Existential Void Guardian"

Conan

Existential Void Guardian

2018 | Napalm Records

Λασπωμένο doom προσφέρει το Βρετανικό αυτό τρίο. Κάποιοι θα θυμούνται το σούσουρο που δημιούργησαν με το επικών διαστάσεων ντεμπούτο τους (Monnos) και το ακόμα θεϊκότερο ΕΡ που είχε προηγηθεί της κυκλοφορίας του (Horseback Battle Hammer). Στη φετινή τους προσπάθεια δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα πλην μιας ελάχιστης τάσης να ανεβάσουν λίγο το tempo. Στο Paincantation μάλιστα σαματέβουν το πρώτο τους grind (!) τραγούδι. Κατά τ’ άλλα ο χρόνος βυζαίνει το riff αργά και βασανιστικά τριβαλιάζοντας το συμπαγές της φάσης μόνο και μόνο για να φέρει αναδρομικά στη μνήμη κακόχολο, Melvins-ικό sludge. Κατσούφικος όσο και αρχιδάτος δίσκος.

BLACK VIPER "Hellions of Fire"

Black Viper

Hellions of Fire

2018 | High Roller Records

Θέλει υπομονή για να σμίξεις όλα τα κενά του παρόντος ως το σπουδαίο παρελθόν των Razor ή των Agent Steel. Οι Νορβηγοί Black Viper τιμούν την κληρονομιά του speed/heavy όσο κανείς. Βέβαια στο οπλοστάσιό τους διαθέτουν τον Cato Stormoen (Deathhammer) και τον μικρό θεούλη Arild Myren Torp (Obliteration, Nekromantheon) που είναι υπεύθυνος για την κιθαριστική πανδαισία του ντεμπούτου αυτού άλμπουμ. Χτισμένο εξ’ ολοκλήρου με την τεχνική του riff πάνω στο riff οι Μαύρες Οχιές μοιάζουν αστείρευτες και δημιουργούν επισκοπού ένα full-length εσώβαθο αλλά και με τη βολή του προσδιορισμένου ήχου. Η σύνθεσή τους όμως παραείναι βλογημένη για να κερδίσει ο tribute χαρακτήρας της μπάντας.

BURIAL HORDES "Θάνατος Αιώνιος (The Terminus Thesis)"

Burial Hordes

Θάνατος Αιώνιος (The Terminus Thesis)

2018 | Folter Records

Κάπου στα μέσα του εισαγωγικού Human Condition καταλαβαίνεις τη σκοτεινή διάθεση της μπάντας. Τα βλαβερά leads δανείζονται την τυραννία των επίσης εγχώριων Dead Congregation (σ.σ.: πιθανώς η καλύτερη death metal μπάντα παγκοσμίως τα τελευταία χρόνια). Διόλου τυχαίο βέβαια μιας και στις κιθάρες θα συναντήσεις τον Τηλέμαχο, μέλος των δεύτερων από το 2004. Οι Burial Hordes φθονούν την απειλή και τη ζόφα εξίσου. Η σερπετιά των ξεσπασμάτων τους είναι συγκινητική και θα φέρει στο νου αλλότινες εποχές του ακραίου metal. Είναι ψυχωμένοι και κενοστάλαχτοι. Οι ελάχιστες απόσιγες στιγμές τους είναι αυτές που θα τους αφαιρέσουν πόντους από την τελειότητα.

ARCHGOAT "The Luciferian Crown"

Archgoat

The Luciferian Crown

2018 | Debemur Morti Productions

Φίνο απόσταγμα της ανίερης death/black σκηνής του σύμπαντος το τελευταίο άλμπουμ των Φινλανδών. Όπως όλοι οι δίσκοι τους δηλαδή. Το The Luciferian Crown όμως είναι πιο μενταρισμένο, πιο στρωτό, με λιγότερες σούφρες. Ο ήχος είναι (καθόλου) αιφνιδίως καθαρότερος και οι αποθεώσεις είναι μέσα σε γήπεδο Β’ Εθνικής (γιατί είμαι σε καλή διάθεση σήμερα). Το μόνο που δεν έχετε ξανακούσει από δαύτους σε τόσες δόσεις είναι κάτι χορωδιακά που φουμίζουν το Κακό φτηνού b-movie. Της εργατιάς παλικάρια βασικά με πενταλφικά κάματα ως ψυχοπαίδια του Μεφιστοφελή και άλλων τέτοιων ανάπαλλων φιγούρων που τα άχρηστα 00s τους χάρισαν τη ρώμη να ξεχωρίσουν ως κάτι.

BOSSE-DE-NAGE "Further Still"

Bosse-de-Nage

Further Still

2018 | The Flenser

“Everyday is the same” είναι ο στίχος με τον οποίο μας καλωσορίζει ο Bryan Manning στο νέο full-length των Καλιφορνέζων. Για όσους ανέπαφους, οι Bosse-de-Nage θα μπορούσαν να είναι η υγιής εκδοχή των Deafheaven όσον αφορά τον τρόπο που προσεγγίζουν το black metal τους. Έχουν βγάλει τουλάχιστον δύο δισκάρες στο παρελθόν και το Further Still συνεχίζει την κληρονομιά αυτής της ηχητικής ηδονοζάλης με (πολύ) ανήσυχες κιθάρες και περιπετειώδες drumming. Το post-hardcore εδώ μπολιάζεται μόνο και μόνο για να συχλιάσει τον ψόφο του black metal σαν είδος μιας και η σύγχρονη εκδοχή των Αμερικανών δεν έχει σαν ζητούμενο ούτε δάση, ούτε trolls.

SPIRITUALIZED "And Nothing Hurt"

Spiritualized

And Nothing Hurt

2018 | Fat Possum, Bella Union

Γενικά ο Jason Pierce έχει δικαιολογημένα λάβει επευφημίες για την εως τώρα καριέρα του που σαφώς δεν χωρούν αμφισβήτηση (ιδιαίτερα οι αείμνηστοι Spacemen 3). Η νέα του (και πιθανών τελευταία) προσπάθεια με το σχήμα των Spiritualized όμως είναι ξέπνοη και αποστράγγι μιας πορείας στην οποία αποστηθίζει τον μελό εαυτό του και επαναλάμβανεται απογοητευτικά, χωρίς βέβαια να ξεπέσει σε μουσικό φαλιμέντο. Το And Nothing Hurt είναι αργόβαδο με λίγες εκρήξεις και σχετικά όμορφα λαλήματα, καλοκαμωμένο και φιλότιμο. Είναι όμως συνάμα δίσκος ασφαλής και νηφάλιος. Κοινώς ανώφελος όσον αφορά τη μουσική του υπόσταση. Μόνο για την πυρωμένη λαχτάρα του οπαδού.

PAUL McCARTNEY "Egypt Station"

Paul McCartney

Egypt Station

2018 | Capitol

Μια πενταετία μετά το τελευταίο του solo άλμπουμ, ο γερόλυκος Paul McCartney ανταμώνει ξανά με τους οπαδούς του ανά τον κόσμο με μια κυκλοφορία που χρησιμοποιεί σαν μόστρα το μουσικό παρελθόν του με τους θεόρατους Beatles αλλά και μια σύγρονης υφής παραγωγή. Αν τσεκάρεις το Fuh You single θα απογοητευτείς οικτρά και δεν θα θες στα αλήθεια να ακούσεις τον δίσκο ο οποίος στον αντίλαλό του δεν έχει να προσφέρει κάτι συνταρακτικό στην τελική. Εντάξει, δεν εναντιώνεσαι εύκολα σε τέτοιον καριερίστα αλλά η δίψα του να βρεθεί στο προσκήνιο πάση θυσία τον οδηγεί σε ανυπόφερτες συνθέσεις και πειθαρχημένες γραφικότητες όταν θα έπρεπε να αποστάξει την εξερεύνηση και να μην δίνει λόγο σε απολύτως κανέναν.

COSTAS VARRAS "Neon-Classical"

Costas Varras

Neon-Classical

2018 | Symmetric Records

Δυνατή επιστροφή του Κώστα Βάρρα στη δισκογραφία σχεδόν μετά από μια δεκαετία και αφού έχει αφήσει πλέον το Overlord’s Perpetual προσωνύμιο. Όπως καταδεικνύει και ο τίτλος του δίσκου εδώ έχουμε να κάνουμε με Malmsteen-ικό υλικό με αρκετές τζούρες σύγχρονου μελωδικού metal. Ο δίσκος έχει 13 τραγούδια στα μισά από τα οποία υπάρχουν guest φωνητικάριοι (με τον Joseph Michael να υπερισχύει όλων). Αν εξαιρέσει κανείς την άρτια αλλά στείρα παραγωγή του σωρού (Bob Katsionis) και τα safe ρυθμικά (άλλοτε Van Halen-ικά, άλλοτε Queensrÿche-ικά κοκ), το performance των μουσικών είναι υψηλό με τον Κώστα να λάμπει με τις παιχτικές του δυνατότητες. 

ALRUNA "Relieving the Altar"

Alruna

Relieving the Altar

2018 | Tour de Garde

Η Καναδέζικη Tour de Garde (στέγη των Drowning the Light, Ash Pool, Diapsiquir, Akitsa κ.α.) κυκλοφόρησε φέτος αυτό το πολύ καλό, Burzum-ικό demo εποχής Hvis Lyset Tar Oss και ανεβάζει τις μετοχές της. Η μόνη διαφορά με το ύφος του μάσκουρου Νορβηγού εξτρεμιστή εντοπίζεται στα φωνητικά καθώς εδώ οι Αυστριακοί Alruna επιλέγουν ένα πιο βαμπυρέ στυλ ή ανά φάσεις ένα υμνικό/επικό ghoulish performance (βλ. Spells Cast Unto the Silver Gleam of the Mountains). Κατά τ’ άλλα οι συνθέσεις είναι προφανώς μινιμαλιστικά στημένες και ότι πρέπει για βόλτες στο δάσος με τα αερικά του τόπου. Για όσους υποφέρουν το φως του ήλιου λοιπόν...