25 March 2018

MOURNFUL CONGREGATION "The Incubus of Karma"

Mournful Congregation
The Incubus of Karma
2018 | Osmose Productions

Όσοι προτιμούν την μουσική τους να κινείται σε επίπονους και βραδυπόδιους ρυθμούς, όσοι έχουν λατρέψει κατά το παρελθόν τα πονήματα θρυλικών μπαντών όπως οι Evoken, οι Thergothon και οι Esoteric, τότε οι Mournful Congregation είναι αυτό που αναζητούν. Αν και χαίρουν ανάλογης εκτίμησης με τους προ-αναφερθέντες (υπάρχουν από το ’93) οι Αυστραλοί απλώς τυγχάνει (κατά τη γνώμη μου πάντα) να μην έχουν βγάλει το δικό τους Stream from the Heavens ακόμα. Όλοι οι δίσκοι τους όμως, (μη εξαιρουμένου του The Incubus of Karma) έχουν αυτή τη γκροτέσκα ατμόσφαιρα και το πένθιμο γλέντι που στήνουν πανέμορφα κιθαριστικά leads που θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί από τον αστείρευτο Andrew Craighan. Θανατεροί.

COILGUNS "Millenials"

Coilguns
Millenials
2018 | Hummus Records

Σύγχρονοι οραματιστές της hardcore σκηνής αυτοί οι Ελβετοί που ευτυχώς συνεχίζουν το project που ξεκίνησαν μια πενταετία πριν. Το Commuters ντεμπούτο τους ήταν γροθιά στο κατεστημένο του πολυπαθούς αυτού φάσματος, μια ανάσα εξέλιξης, ένας γόμφος στην ασφάλεια του παρελθόντος. Το γκρόσο μόντο της μουσικής τους είναι μια εσωτερική προοδευτικότητα στα όρια της τέχνης και λίγοι ομοϊδεάτες τους (βλ. KEN Mode) κινούνται σε ανάλογα ποιοτικά μονοπάτια. Έπη σαν το Ménière’s και Deletionism μετά βίας ξεχωρίζουν σε ένα άλμπουμ που διέπεται από την συλλογικότητα του concept και λειτουργεί σαν μια αδιάσπαστη ενότητα.

18 March 2018

ENTSETZLICH "Tormentous Lamentations"

Entsetzlich
Tormentous Lamentations
2018 | Skjold

Τούτοι αξίζουν το έπαθλο της αθλιότητας. Τους είχα τσεκάρει στο παρελθόν στη διασκευή που είχαν κάνει στο As Flittermice as Satans Spys (Darkthrone) και θυμάμαι πόσο άθλια ήταν η προσπάθειά τους. Αυτό είναι το πρώτο full-length που ακούω από αυτόν τον Αυστραλό γελωτοποιό και είναι τόσο δηθενατζίδικο όσο λίγα. Απαράδεκτο black metal, και καλά κασσετικός ήχος, ambient τραγούδι της κακιάς ώρας που γεμίζει λίγο τη διάρκεια του άλμπουμ, όλα σκατά, έμπνευση μηδέν. Πλάκα έχει που ο συγκεκριμένος γερομπαμπαλής δανείστηκε και κιθαρίστα για να παίξει πάνω από τα άθλια τύμπανά του αστείους ήχους. Δεν ψαρώνει ούτε τον πιο ανίδεο μες στη φάση. Η φάση είναι «παράτα τα, βούρλο».

14 March 2018

ON THORNS I LAY "Aegean Sorrow"

On Thorns I Lay
Aegean Sorrow
2018 | Alone Records

Έχοντας αλλάξει τόσα ύφη στη μουσική τους οι Έλληνες On Thorns I Lay κυκλοφορούν ένα ατμοσφαιρικό doom/death άλμπουμ στα πρότυπα παλιών My Dying Bride με επιπλέον μελωδία. Δεν είναι ότι το Aegean Sorrow είναι κακό αλλά οι προθέσεις του γκρουπ, που απέτυχε και στο αλά Theatre of Tragedy υλικό του όσο και στο εμπορικό φλώρικο ροκ του μετέπειτα, δεν μοιάζουν τόσο αγνές πλέον. Σαν δίσκος είναι προσεγμένος και ηχητικά, και συνθετικά, και εκτελεστικά. Δεν ξεφεύγουν όμως στο ελάχιστο από τα κλισέ του είδους, με το υλικό να ακούγεται εκνευριστικά επαναλαμβανόμενο καθ' όλη τη διάρκεια. Αχρείαστα και άχρηστα ορχηστρικά τύπου Skotos δεν θα τα σχολιάσω καν, εννοείται.

11 March 2018

JUDAS PRIEST "Firepower"

Judas Priest
Firepower
2018 | Epic

Με ένα εξώφυλλο που παραπέμπει στο λατρεμένο μου Screaming for Vengeance, το Firepower εμφανίζεται διαπρύσιο του heavy metal και οι Judas Priest επιστρέφουν ξανά δισκογραφικά μετά από τέσσερα χρόνια (για να μην πω εικοσιοχτώ και φανώ αφοριστικός) γεμάτοι ένταση και με το αίσθημα της ανανέωσης εμφανές. Αν και οι εποχές έχουν αλλάξει και οι Priest είναι τόσο επαγγελματικοί όσο απαιτούν οι καιροί, ούτε η παραγωγή δεν με βρίσκει σύμφωνο ακριβώς (ο Andy Sneap ποτέ δεν με ικανοποίησε βασικά), αυτό που διακυβεύεται εδώ επιτυγχάνεται 100%. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, λοιπόν, τα τραγούδια φέρουν το ατσάλι του metal όπως σμιλεύτηκε από την ίδια την μπάντα μες στις δεκαετίες. 

04 March 2018

VILKACIS "Beyond the Mortal Gate"

Vilkacis
Beyond the Mortal Gate
2018 | Psychic Violence Records

Οι Vilkacis είναι το one-man project του Αμερικανού drummer, Michael Dale Rekevics. O Rekevics είναι επίσης μέλος των εκπληκτικών Fell Voices και Yellow Eyes και συμμετέχει και σε πάμπολλά άλλα σχήματα με τα οποία, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν έχω ασχοληθεί μαζί τους (Vanum, Sleepwalker κ.α.). Ηχητικά, το ντεμπούτο του μου έφερε αρκετά στο νου τους Καναδούς Forteresse (οι οποίοι φαίνεται να έχουν γίνει must στις νεότερες τάξεις των black metal μουσικών) και οι μελωδίες του θύμισαν αρκετά Drudkh, Skogen και Wolves in the Throne Room. Οι τελευταίοι προσωπικά δεν μου αρέσουν καθόλου και τους ανέφερα μόνο για να προσεγγίσω το ύφος του δίσκου. Οι Vilkacis είναι σαφώς ανώτεροι.