LAMENTUM "The Suffering Stature"

Lamentum

The Suffering Stature

2018 | Black Gangrene Productions

Αθόλωτο black metal προσφέρουν οι Βόσνιοι φίλοι μας, Lamentum, στο πρώτο full-length τους. Μην ξεγελαστείτε από τον επιτηδευμένα άθλιο στουντιακό ήχο. Υπάρχει μια αρρώστια μες στις συνθέσεις αλλά αυτή της ανημποριάς. Τα τραγούδια είναι σκελετωμένα μόνο επειδή τρέφονται από το χέρι της μισερής έμπνευσης. Ένα τραγούδι υπάρχει εδώ ουσιαστικά, το ομώνυμο, χωρισμένο σε δύο phases, καθένα από τα οποία καταλαμβάνει τη μία πλευρά της κασέτας. Γιατί εννοείται ότι τέτοια cvlt πλάσματα του κώλου που απογέβουνται τη ζωή αποτυπώνουν τον αμάραντο βίο τους πάνω σε λεπτές ταινίες. Τόσο εύθραυστοι σαν Βοημικό γυαλί. Περιληπτικά, μπορούν να να μην ξαναπαίξουν ποτέ τους μουσική. Αυτό ενδείκνυται μάλιστα.

AKURAZBRUKK "Demo II"

Akurazbrukk

Demo II

2018 | Perverse Homage

Σύντομο demo, καθόλου επιτηδευμένο, που προσπερνάει ακόμα και τις τακτικές ενός υποτυπώδους σωστού mixing. Η μόνη πληροφορία για τους Akurazbrukk είναι ότι είναι Αμερικανοί χωρίς φυσικά να γνωρίζουμε περαιτέρω λεπτομέρειες. Αυτό φυσικά εντείνει την υποψία μου ότι το συγκεκριμένο δεν είναι κάτι άλλο παρά μια πρόχειρη ηχογράφηση του γκρουπ όπως το περσινό (και πρώτο, τουλάχιστον για το κοινό) demo τους. Παρ’ όλη την ηχητική ατασθαλία της κυκλοφορίας μπορεί κανείς να αντιληφθεί τις συνθέσεις και προπαντώς το πνεύμα της μπάντας που προτιμά να κινηθεί σε αρχετυπικά black metal πλαίσια και το λατούρι του είδους. 7:46 λεπτά ακρόασης δεν θα βλάψουν κανέναν, οπότε άνετα τσεκάρετε σε κάποια φάση της ζωής σας.

MARC RIBOT'S CERAMIC DOG "YRU Still Here?"

Marc Ribot’s Ceramic Dog

YRU Still Here?

2018 | Northern Spy

Ο Marc Ribot στο παρελθόν έχει συνεργαστεί από τον Tom Waits και τον John Zorn εως τον Elvis Costello και τους Los Cubanos Postizos. Στο συγκεκριμένο άλμπουμ πλαισιώνει τους Ceramic Dog του με τους Ches Smiths (Secret Chiefs 3, Xiu Xiu, Trevor Dunn’s Trio-Convulsant κ.α.) και τον Shahzad Ismaily (συνεργασίες με Bonnie Prince Billy, Elysian Fields, Lou Reed, Will Oldham κ.α.). Αυτό που θα ακούσετε εδώ μέσα είναι ένα μεταμοντέρνο punk που μπορεί να χωρέσει το fusion, την jazz, την Κουβανέζικη μουσική και το rock και να τα συνδυάσει όλα σαν είναι το φυσιολογικότερο πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιος. Πολύ πιθανότατα επίσης να ακούσετε και τον καλύτερο δίσκο του τρέχοντος έτους.

AURA NOIR "Aura Noire"

Aura Noir

Aura Noire

2018 | Indie Recordings

Μετά την τριπαρισμένη πτώση του Carl-Michael από εκείνον τον τέταρτο όροφο έχουμε χάσει σχεδόν όλες τις ελπίδες να τον ξαναδούμε πίσω από το φυσικό του όργανο, τα τύμπανα δηλαδή. Χάσαμε και τις τράμπες με τον αλήτη Apollyon μες στις τάξεις των Aura Noir. Το νέο άλμπουμ των Νορβηγών θεών δεν συγκινεί όσο τα προηγούμενα τους. Η trademark σύνθεση είναι εκεί, το performance δεν λιποψυχεί, αλλά αυτά μας τα έδωσαν οι ίδιοι στο παρελθόν σε καλύτερες εκδοχές. Μη βιάζεσαι όμως να κρίνεις τη μπάντα που ακόμα και τώρα που μοιάζει κουρασμένη όσο ποτέ, συνεχίζει και κατουράει ολάκαιρες σκηνές του σύμπαντος. Άλλωστε τους Aura Noir δεν τους συγκρίνεις με άλλους γιατί δεν υπάρχει αντίπαλος τους.

VARATHRON "Patriarchs of Evil"

Varathron

Patriarchs of Evil

2018 | Agonia Records

Θα γνωρίζεις πιθανότατα αυτούς τους ήρωες της τοπικής σκηνής που έχουν χτίσει το δικό τους μύθο και μαζί με ονόματα όπως οι Rotting Christ, Necromantia και Zemial ήταν από τους πρωτεργάτες αυτού που τελικά ονομάστηκε ως ελληνικό black metal. Στον νέο οπαδό το Patriarchs of Evil ίσως ακουστεί ξεπερασμένο μιας κι εδώ η μπάντα επισκέπτεται το μακρινό παρελθόν της ως προς το feeling αλλά και την τεχνοτροπία των trademark heavy metal riffs τους. Αν εξαιρέσεις την (κατ’ εμέ) καθαρή παραγωγή του, ο νέος δίσκος έχει αρκετό καλό υλικό που τιμά την ιστορία της μπάντας ξανά. Το performance τείνει σε σημεία βιρτουόζικο και τα φωνητικά του Στέφανου θα ενθουσιάσουν (ιδιαίτερα το ξένο κοινό).

MÛSPELLZHEIMR "Raukn"

Mûspellzheimr

Raukn

2018 | Afgrundsvisioner

Αναζητείται ρανίδα ελπίδας στα μέλη των Mûspellzheimr, αυτής της μπάντας που το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι κατάγονται από τη Δανία. Η Σκανδιναβία γενικά μας έχει συνηθίσει σε απόκοσμες κυκλοφορίες αλλά αυτό ξεπερνά κάθε όριο. Το Raukn είναι αισίως το τρίτο full-length του σχήματος και συνεχίζει πιστά την παράδοση των άτιτλων τραγουδιών και της εμμονής των μελών με την μυστικοπάθεια γύρω από κάθε τομέα που αφορά αυτό το project. Τους γνώρισα πέρυσι, στην προηγούμενη προσπάθεια τους, το Nidhöggr άλμπουμ, αλλά κόλλησα περισσότερο μαζί τους με τις demo κυκλοφορίες τους. Εδώ φυσικά συνεχίζουν να παίζουν μακάβρια, κακοπροαίρετη μουσική. Ότι πιο black metal έχω ακούσει φέτος είναι αυτό.

A PERFECT CIRCLE "Eat the Elephant"

A Perfect Circle

Eat the Elephant

2018 | BMG

57 λεπτά ατέρμονης βαρεμάρας περιμένουν τον ακροατή στο νέο Eat the Elephant άλμπουμ του Αμερικανικού αυτού supergroup. Ύστερα από δεκατέσσερα χρόνια απόλυτης σιωπής οι A Perfect Circle επιστρέφουν δισκογραφικά με την έλλειψη έμπνευσης που εξ’ αρχής κατείχαν αλλά την συγκάλυπταν πότε με ένα σχετικά δυναμικό performance και πότε λόγω της βαρύτητας των ονομάτων που συντελούσαν το project. Αν εξαιρέσει κανείς την ψυχεδελική προσέγγιση στο μακρινό Thirteenth Step του ’03 ποτέ δεν είχαν να μας πουν κάτι σημαντικό ούτως ή άλλως. Η νεότερη προσπάθεια όμως παραείναι προκλητική ακόμα και για τον πιστό οπαδό. Αυτόν τον δίσκο θα μπορούσαν να το είχαν γράψει μπάντες όπως οι γελοίοι The Fray ή οι Snow Patrol.

SLEEP "The Sciences"

Sleep

The Sciences

2018 | Third Man Records

Τριπαρισμένο, ψυχεδελιασμένο, ασκαρδαμυκτί performance από τους Αμερικανούς αυτούς παιχταράδες που ασκούν τη δύναμη του riff όπως αυτό πρωτοπαρουσιάστηκε από την πένα του τιτάνα Tony Iommi. Αν και το tribute (σε κάθε τομέα) προς τους Sabs των έξι πρώτων δίσκων είναι πασιφανές, διαφοροποιείται από το μακρινό ντεμπούτο τους κυρίως λόγω φωνητικών που εδώ επιλέγουν το νωχελικό performance. Τα καΐδια μην περιμένουν να ακούσουν το νέο Jerusalem μιας και το κτήνος πίσω από εκείνη τη φωνή εδώ απουσιάζει. Κατά τ’ άλλα τα ρωμαλέα παiξίματα του Matt Pike και του ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΥ Jason Roeder (Neurosis) παραδίδουν την άσηπτη ουσία του doom. Έτη φωτός μπροστά από ομοϊδεάτες.

GRAVE UPHEAVAL "Untitled"

Grave Upheaval

Untitled

2018 | Nuclear War Now! Productions

Το άρωμα της σήψης και ο προσφυής θρήνος. Οι Αυστραλοί μας είχαν προειδοποιήσει εδώ και μια πενταετία, στο ντεμπούτο (επίσης άτιτλο) άλμπουμ τους, ότι δεν αστειεύονται με τη μουσική τους. Το φετινό τους ηχητικό απαύγασμα όμως σκάβει ακόμα βαθύτερα τον λάκκο και ανασέρνει οτιδήποτε ενταφιασμένο από το σημείο που σβήνει και η τελευταία ηλιαχτίδα ως τα μπουντρούμια της Κόλασης. Αν ήταν πίνακας θα ήταν το Saturn Devouring His Son του Goya. Όταν μέλη του γκρουπ μοιράζονται το ίδιο μαύρο γάλα σε μπάντες όπως οι Impetuous Ritual και Portal, τότε το αποτέλεσμα δεν εκπλήσσει ακριβώς. Αλλά σαν θηλάσεις το σκοτάδι τους τίποτα δεν βιώνεται με ανάλογη ηδονή.

NIGREDO "Flesh Torn - Spirit Pierced"

Nigredo

Flesh Torn - Spirit Pierced

2018 | Transcending Obscurity Records

Το metal των εγχώριων αυτών παιχταράδων είναι σατράπικο. Δανείζεται όλη την ασχήμια της τέχνης μεγάλων μουσικών του black metal που πρώτοι μετέτρεψαν τις επιρροές τους σε σεισμικές μελωδίες. Προφανές σημείο αναφοράς εδώ είναι οι σημαντικοί Aura Noir που εδώ και πάμπολλα χρόνια παίζουν το καλύτερο thrash metal πάνω στον πλανήτη γη. Κάτι ανάλογο πράττουν και οι Nigredo σε ένα ντεμπούτο άλμπουμ που ξεπερνά τον ορισμό του φιλόδοξου και στέφεται, καθημαγμένο, ως ηρωικό. Όποιον αφήσουν ενέπαφο τα αλεπάλληλα, κακότροπα riffs του Raging Tides of Time, ας ξέρει πως δεν έχει καμιά σχέση με το heavy metal.

PANOPTICON "The Scars of Man on the Once Nameless Wilderness I & II"

Panopticon

The Scars of Man on the Once Nameless Wilderness I & II

2018 | Bindrune Recordings

Ακόμα μια τεράστια σε διάρκεια φετινή κυκλοφορία από τους Panopticon οι οποίοι δεν είναι άλλοι από το one-man project του Αμερικανού Austin Lunn. Έχοντας χτίσει ένα ισχυρό fan base από το ’08 είναι συνεπής στις κυκλοφορίες του με βασικό χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου project να αποτελεί τη μίξη ενός ατμοσφαιρικού black metal με bluegrass/country μουσική. Στη νέα προσπάθεια του παίζει USBM τύπου Krallice (λιγότερα τεχνικό και πολυσχιδές) όπως και μουσική επηρεασμένη από μπάντες σαν τους Enslaved και Windir. Τον θεωρούσα πάντα βαρετό και τα πολλά καθαρόαιμα country τραγούδια του δίσκου δεν βοηθούν στο να εκτιμήσω γενικά το σύνολό του. Βλαχο-Τενεσσιάνος βοσκός η φάση του.

UNKNOWN MORTAL ORCHESTRA "Sex & Food"

Unknown Mortal Orchestra

Sex & Food

2018 | Jagjaguwar

Οι Unknown Mortal Orchestra είναι μια μπάντα από τη Νέα Ζηλανδία που κινείται στο φάσμα της ψυχεδελικής ροκ. Το στυλ τους είναι κάτι μεταξύ Foxygen και στα πιο ήπια τους Mac DeMarco ή Ariel Pink. Τους είχα αφήσει από το ’13 και το δεύτερο άλμπουμ που είχαν κυκλοφορήσει τότε και φέτος ξανασχολήθηκα μαζί τους με το Sex & Food για να ανακαλύψω μικρές (αλλά) διαφορές στον ήχο τους. Ο οποίος ήχος παραπέμπει σε πιο σύγχρονα ακούσματα πλέον και όχι τόσο retro καταστάσεις. Προσωπικά βαρέθηκα τις συνεσταλμένες συνθέσεις του καινούργιου δίσκου και σχεδόν τίποτα εδώ μέσα δεν μένει στο μυαλό. Το Sex & Food είναι ένα αδιάφορο άλμπουμ που η ψυχή μου έδωσε μάχη για ν’ αντέξει.

LYCHGATE "The Contagion in Nine Steps"

Lychgate

The Contagion in Nine Steps

2018 | Blood Music

Ακούγοντας το νέο άλμπουμ των Βρετανών Lychgate σάστισα με αυτά που μου ήρθαν στο νου ως μέτρο σύγκρισης. Από Arcturus και Negative Plane εως Evoken και Disembowelment! Το The Contagion in Nine Steps είναι ένα άλμπουμ τόσο δύσκολο σε σύλληψη όσο ελάχιστα. Αυτό φυσικά δεν το κάνει καταναγκαστικά καλό. Η ηχητική του χυδαιότητα είναι που το κάνει τόσο ελκυστικό, η προοδευτικότητα και το αίμα που το συντέλεσαν, ο μυστικισμός που κρύβει, το σκοτάδι που ίπταται πάνω σου καθώς το βιώνεις. Οι Lychgate ηγεμονεύουν σε νεκρό τοπίο. Τίποτα εφάμιλλο δεν αγγίζει το απόκοσμο βαλς τους.

PRIMORDIAL "Exile Amongst the Ruins"

Primordial

Exile Amongst the Ruins

2018 | Metal Blade Records

Ακατάλυτοι μες στον χρόνο, οι Ιρλανδοί νεο-παγανιστές κυκλοφορούν αισίως το ένατο άλμπουμ της καριέρας τους. Για τεράστιο διάστημα τους είχα ξεχάσει, συγκεκριμένα από το The Gathering Wilderness άλμπουμ του 2005, και προς έκπληξή μου ανακάλυψα πως παρέμειναν αβάσκαντοι όλο αυτό το διάστημα, εμμένοντας στο αρχικό τους όραμα, πιο πιστοί και από σκύλο που ονομάζεται Άργος. Ποτέ δεν ήταν ψηλά στις προτιμήσεις μου, μάλιστα τους είχα δει σε ένα απογοητευτικό live στο παρελθόν, αλλά γενικά είναι κριματισμένοι επικάδες μέτριου αναστήματος και η καινούργια τους προσπάθεια, ενώ δεν ταράζει τα θεμέλια, ξανανιώνει μάχες στα highlands. Sláinte!