'Allelujah! Don't Bend! Ascend!
2012 | Constellation Records
Ο ήλιος μαρτυρικά παλεύει να εμφανισθεί πίσω απ’ τους τεράστιους λόφους. Ηώς. Μια έκρηξη που πτύσσεται. Τα λιβάδια φωτίζονται πράσινα. Τα βοοειδή κινούνται κατά αγέλες. Οι μολοθροί ακολουθούν. Μια σταγόνα στάζει απ’ το φύλλωμα του ψηλού δέντρου. Μεθυσμένη φύση. Τα άκρα υποφέρουν λίγο ακόμα την κρυαλγησία της στιγμής. Πρωί. Υγρασία. Ήχοι από ένα οδυρόμενο δάσος. Ανεμογεννήτριες στο παρασκήνιο. Το πρωινό που κανακεύεται απ’ τον θόρυβο της πρώτης ηλεκτρικής μηχανής. Μια αποθήκα που φιλοξενεί τα εργαλεία του μόχθου. Ένας αχνιστός καφές στο τραπέζι. Όλα είναι έτοιμα να καλωσορίσουν τη μέρα. Και τότε, βράδυ. Δεν θέλω να αποδοκιμάσω έντονα το νέο πόνημα των κατά τ’ άλλα αγαπητών Godspeed You! Black Emperor αλλά αυτή τη φορά τα μασέλια ακούμπησαν γη. Δε μπορώ μάλλον ν’ αποκωδικοποιήσω το μήνυμα που προσδοκούν να εξαπλώσουν αλλά τα πάντα μοιάζουν αισχρά ουδετεροποιημένα. Η αργή εξέλιξη του ρυθμού δε συμβαίνει με πολυμήχανο τρόπο. Καταλήγεις σ’ ένα χιλιοπροβαρισμένο jamming η θολούρα του οποίου πλιατσικολογεί εν μέρει την αστρική διάσταση των Hawkwind όταν αυτοί πετούσαν όντως σε δικά τους σύμπαντα. Οι ambient στιγμές προσφέρουν μόνο μια γενική ασάφεια παρά κάποιο ψυχολογικό ρημαδιό. Μένω ανέγγιχτος. Προσπάθησα πολύ να συλλάβω το τι τελικά απορρέι μέσα απ’ το ‘Allelujah! Don’t Bend! Ascend! αλλά δεν με ανάγκασε καν να πάρω μια στάση διατροπισμού στην κάποτε ακτινοβόλο πηγή της μπάντας. Του πεταματού δεν είναι αλλά ακόμα αναζητώ τη σκοπιμότητά του. Νομίζω πάντως πως θα ζήσω και χωρίς αυτό.
No comments:
Post a Comment