DRAWN AND QUARTERED "The One Who Lurks"

Drawn and Quartered

The One Who Lurks

2018 | Krucyator Productions

Η τέχνη των Drawn and Quartered δεν καταλύεται. Σφηνώνει εσαεί στις σκοτεινότερες πτυχές του εαυτού σου. Είναι απειλητική και κατάμαυρη. Οι αθρόες ηχητικές απειλές τους τους κατατάσσουν στο βάθρο με τους σημαντικότερους (προσοχή στην λέξη) εκφραστές του είδους. Ναι, οι συγκρίσεις με τους Incantation και Immolation είναι αναπόφευκτες. Οι DaQ όμως δανείζονται την αθυμία των προαναφερθέντων μόνο σαν έμπνευση. Η αποστροφή και η απέχθεια που προκύπτει μέσα από τα τραγούδια τους είναι ολόδικιά τους. Το The Οne Who Lurks είναι το αιτιατό του μαύρου. Ποιος δειλός να βρεθεί να ανακόψει την ορμή τους; Έξι χρόνια θα είναι πάντα πολλά για οτιδήποτε καινούργιο απ’ αυτούς τους θρύλους.

TY SEGALL & WHITE FENCE "Joy"

Ty Segall & White Fence

Joy

2018 | Drag City

Λειψό άλμπουμ αυτή η συνεργασία μεταξύ του Ty Segall και του Tim Presley (White Fence) μιας και δεν προσφέρουν κάτι το συγκλονιστικό. Αν και τα είδη που απασχολούν τους δύο αυτούς καλλιτέχνες βρίσκονται σε αδιάσπαστη ενότητα μεταξύ τους, εδώ δεν παρουσιάζουν κάτι ολοκληρωτικό. Κρίμα γιατί υπάρχουν ιδέες που θα μπορούσαν να είχαν λάμψει υπό διαφορετικές συνθήκες (βλ. Other Way) και να μην ξοδεύονται απλά ως (πολύ) σύντομα ιντερλούδια και συνθέσεις. Ο δίσκος διαρκεί μόλις 30 λεπτά και δεν κουράζει αλλά όλα τα τραγούδια είναι σαν διαφημιστικά spots που δούλεψαν οι The Who ή κάτι τέτοιο. Για οπαδούς των Bass Drum of Death, Jay Reatard και Meatbodies.

DEAFHEAVEN "Ordinary Corrupt Human Love"

Deafheaven

Ordinary Corrupt Human Love

2018 | Anti-

Αυτός ήταν ο δίσκος που χρόνια περίμενα από τους Deafheaven. Οι μάσκες επιτέλους έπεσαν και αυτοί οι Δανδήδες του black metal για χιπστεράδες κυκλοφορούν το άλμπουμ με τα διαδοχικά χτυπήματα. Μην προτρέχεις όμως, αναγνώστη, καθώς αυτό που θέλω να εννοήσω είναι ότι τέτοια μπούρδα δύσκολα θα βρει αντάξια της. Τώρα που γουρμάσαν δισκογραφικά λοιπόν αυτοί οι Αμερικανοί φελλώροι ξεχύνονται στην αγορά με ανέμπνευστη pop, ξεπερασμένα τερτίπια και ανώφελο song writing. Αυτός είναι ο μούστος της τέχνης τους και έχει τη γέυση γλίνας, λάσπης και σκατού. Να το θέσω όσο πιο κομψά μπορώ: τα τριζόνια έχουν πολύ μεγαλύτερη έμπνευση μουσικά από δαύτους. Στον κάδο!

SEWER TRENCH "Optimism"

Sewer Trench

Optimism

2018 | Wooaaargh

Punk χωρίς ίχνος ατασθαλίας προσφέρουν οι Sewer Trench στο, ειρωνικά αποκαλούμενο, Optimism άλμπουμ τους. Αυτό που θέλουν να παίξουν οι Βρετανοί προφανώς είναι πρωτο-grind αλλά επειδή δεν τους βγαίνει και πολύ φυσικά καταλήγουν κάτι μεταξύ αυτού και του crust με άτεγκτα riffs τρίτης διαλογής που δεν φέρνουν κάποιο σπουδαίο αποτέλεσμα. Δεν είναι ότι ανήκουν στα χειρότερα πράγματα που μπορεί να ακούσει κανείς και πολύ πιθανών να είναι επιτηδευμένο μέχρι και το performance αλλά είναι τόσος ο κορεσμός του είδους που η μπάντα χάνεται μες στη μάζα της μετριότητας. Ίσως αν τα έγχορδα (και δη οι κιθάρες) γίνονταν λίγο πιο αυθαίρετα να άλλαζε και το παράστημα του γκρουπ.

FINIS "Visions of Doom"

Finis

Visions of Doom EP

2018 | Iron Bonehead Productions

Όταν ο Euronymous έπαιζε ανχόλι doom στο δεύτερο σκέλος του Freezing Moon, όταν οι Sadistic Intent γράφουν leads, όταν η έννοια του μέτρου ξεπερνά το προσδοκώμενο. Οι Γερμανοί τηρούν υπερβολικά τους κανόνες του minimal και πολύ φοβάμαι ότι αυτό συμβαίνει λόγω έλλειψης έμπνευσης. Το death/black metal τους είναι αρκούντως προκλητικό και αυθάδες αλλά γενικά, αν εξαιρέσεις την ομώνυμη σύνθεση, εκεί που οι συνθέσεις πάνε να δαγκώσουν είναι σα να σε γλείφει φαφούτικο στόμα. Αυτό βέβαια είναι το μειονέκτημα κάθε ΕΡ, ειδικά αν δεν σε λένε Bölzer. Πέρα την πλάκα όμως, οι Finis είναι στο σωστό δρόμο για να κυκλοφορήσουν μια μέρα το δικό τους μικρό διαμαντάκι.

EL KIRPITCH "New Rave"

El Kirpitch

New Rave

2018 | Le Brick

Όπως πληροφορούμαστε από τον Ρώσο δημιουργό του συγκεκριμένου project το New Rave είναι ηχογραφημένο εδώ και μια διετία αλλά μονταρίστηκε, τελειοποιήθηκε και βγήκε τελικά στη δημοσιότητα μόλις φέτος. Το ύφος του είναι synthwave και θυμίζει πολύ ανάλογα projects τύπου Carpenter Brut, Perturbator κτλ. Αν προσπεράσει κανείς την γελοία αισθητική του εξωφύλλου και τα πολύ κακά vibes που λαμβάνει κοιτάζοντας το, το άλμπουμ διαθέτει καλές στιγμές που θα ευχαριστήσουν προφανώς τους οπαδούς αυτής της μουσικής αλλά και όσων έχουν εντρυφήσει, έστω και ελάχιστα, στην electronica. Ανά φάσεις μάλιστα θα βρει κανείς ιδιαίτερα σκοτεινές μελωδίες μες στα τραγούδια που το απαρτίζουν.

BURIAL INVOCATION "Abiogenesis"

Burial Invocation

Abiogenesis

2018 | Dark Descent Records

Αρματωμένοι ξανά με τον Engin Güngör πίσω από το drumkit, μετά από τη φυγή του από τη μπάντα την τριετία 2011-2014, και τον Mustafa Yildiz στα φωνητικά (ο οποίος ξανα-αποχώρησε πρόσφατα) οι Burial Invocation δείχνουν να είναι προσωπική υπόθεση του Cihan Akün στο πρώτο full-length τους. Οι Τούρκοι είχαν προκαλέσει τεράστια αίσθηση στο underground με την κυκλοφορία του Rituals of the Grotesque ΕΡ τους και πολλοί ανέμεναν την ανάλογη συνέχεια. Ξαραχνιάζοντας αισθητά τον ήχο τους, εδώ χρησιμοποιούν το παρελθόν τους σαν σαβαγιάρ για κάτι που τείνει επιδειξιομανές αλλά ποτέ δεν ξεφεύγει από τα όρια του τρού death metal ορεκτικού. Κοινώς, το σάλεμα της ηχητικής σήψης είναι ορατότατο.

IMMORTAL "Northern Chaos Gods"

Immortal

Northern Chaos Gods

2018 | Nuclear Blast

Πολλοί περίμεναν αυτό το νέο άλμπουμ των Νορβηγών superstars. Όχι μόνο γιατί είναι ένα νέο full-length μετά από εννέα χρόνια αλλά περισσότερο γιατί είναι το πρώτο χωρίς τον Abbath στις τάξεις του σχήματος. Στο line-up όμως συνεχίζει να υπάρχει γνήσια φλέβα μιας κι εδώ έχει αναλάβει (όπως στα πρώτα χρόνια) τη σύνθεση ο Demonaz. Το στυλ της μπάντας συνεχίζει την κληρονομιά ενός At the Heart of Winter και μετά δυσκολίας διακρίνεις την απουσία του, επί ετών, βασικού συνθέτη. Παρ’ όλα αυτά εδώ μέσα δεν υπάρχει τίποτα το συγλονιστικό και όσοι περίμεναν τη χρήση βιτριολικών riffs όπως αυτά του Diabolical Fullmoon Mysticism και Pure Holocast καλό θα ήταν να προσπεράσουν.

DISPIRIT "Enantiodromian Birth"

Dispirit

Enantiodromian Birth

2018 | Independent

Το Enantiodromian Birth πρόκειται για άλλη μια demo ηχογράφηση των Dispirit κατά τον Μάϊο της χρονιάς που διανύουμε στο Oboroten studio. Πιστοί στο μοτίβο  κυκλοφοριών τους από το ’10 εως τώρα το συγκεκριμένο demo δεν θα μπορούσε να είναι κάτι λιγότερο από μια τελειότητα. Εδώ μέσα (πέρα από τη διάνοια που ακούει στο όνομα John Gossard και τον σταθερό συνεργάτη του Todd Meister) συναντάμε για πρώτη φορά τους Harland Burkhart και Greg Brace, αμφότεροι μέλη των Wild Hunt. Ηχητικά το νέο άλμπουμ είναι ίσως η πιο προσιτή τους δουλειά. Συνθετικά, για όποιον τυγχάνει να μην τους γνωρίζει, κινούνται σε μεγαλειώδη black metal άσματα που ξεφτιλίζουν κάθε λογής Watain και λοιπούς καραγκιοζάκους.