TURNSTILE "Time & Space"

Turnstile

Time & Space

2018 | Roadrunner Records

Με παραγωγό τον Will Yip (παραγωγές σε Title Fight, Whirr, Pity Sex, La Dispute, Code Orange κ.α.) και υπό τη στέγη ενός θρυλικού label οι Αμερικανοί Turnstile κυκλοφορούν το δεύτερο άλμπουμ τους, διάδοχο του πολύ καλού Nonstop Feeling του ’15. Το Time & Space είναι η φυσική συνέχεια του ντεμπούτου τους και εδραιώνει τη μπάντα σαν ένα από τα καλύτερα acts στη hardcore μουσική με υγιές πειραματισμό. Λατρεύω ιδιαίτερα τις ιδέες τους στον τομέα των φωνητικών που προσθέτουν έναν αιθέριο τόνο, πολλές φορές πάνω από crossover μέρη. Λίγο μονότονοι αλλά πάντα εύστοχοι, με προσεγμένο performance ιδιαίτερα από τον Brendan Yates και τον φειδωλό Brady Ebert.

KEIJI HAINO & SUMAC "American Dollar Bill - Keep Facing Sideways, You're Too Hideous to Look at Face on"

Keiji Haino & Sumac

American Dollar Bill - Keep Facing Sideways, You're Too Hideous To Look At Face On

2018 | Thrill Jockey

Η παρέα του σπουδαίου Aaron Turner συνεργάζεται με τον Ιάπωνα πιονέρο του avant-garde, Keiji Haino, και το αποτέλεσμα είναι πολύ καλύτερο απ’ όσο ακούγεται θεωρητικά. Σαν εγχείρημα κρίνεται επιτυχημένο μιας και οι Sumac εδώ έχουν αναλάβει το ρυθμικό υπόβαθρο (στο οποίο ούτως ή άλλως διακρίνονται) με τον Keiji να αναλαμβάνει ηγετικό ρόλο, είτε με τα φωνητικά του, είτε με ότι όργανο διαλέξει να παίξει πάνω από αυτό. Όσοι περιμένουν το σφιχτό performance της μπάντας εδώ θα απογοητευτούν να ανακαλύψουν πως οι Αμερικάνοι εξερευνούν τα λιβάδια της ελεύθερης έκφρασης σε κάτι που ενώ δεν έχει δομή καταλήγει σε καθαρτικό θόρυβο.

CARPENTER BRUT "Leather Teeth"

Carpenter Brut

Leather Teeth

2018 | No Quarter

Οι Carpenter Brut είναι το αρτιστικό προσωνύμιο του Γάλλου μουσικού, Franck Hueso, ο οποίος προφανώς και έχει παραδοθεί πλήρως στις απολαύσεις της synth-based μουσικής που έχει τις βάσεις της τόσο σε 80’s κινηματογραφικά soundtracks όσο και στο new wave. Το Leather Teeth είναι δίσκος που θα τον απολαύσετε για την τόσο γνώριμη υφή του όσο και για τα πραγματικά catchy τραγούδια του. Το (όχι και τόσο) αναπάντεχο info είναι πως ο Hueso εδώ παρασέρνει στη διαφθορά δύο λατρεμένους μου καλλιτέχνες ως guest φωνητικάριους. Τον Matthew McNerney (ή Kvohst - Hexvessel, Beastmilk, Dødheimsgard κ.α.) και τον “πολύ” Kristoffer Rygg (τον Garm, ντε).

SOLSTICE "White Horse Hill"

Solstice

White Horse Hill

2018 | Dark Descent Records, Invictus Productions, Iron Bonehead Productions

O Richard Walker συνεχίζει ακάθεκτος την πορεία των Solstice 20 χρόνια μετά το τελευταίο του full-length, το πολύ New Dark Age. Όσοι γνωρίζουν τη μπάντα θα χαρούν να ανακαλύψουν κι εδώ πως η έμπνευση δεν έχει εγκαταλείψει τον βασικό δημιουργό της και πως το White Horse Hill κινείται στο γνώριμο επικό doom στο ύφος των Bathory, While Heaven Wept και Solitude Aeternus με Into Glory Ride χροιά. Η μοναδική μομφή του άλμπουμ είναι το αχρείαστο εισαγωγικό και το Beheld, a Man of Straw ιντερλούδιο τα οποία δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα στην όλη ροή. Ο νέος Ιρλανδός τραγουδιστής Paul Kearns (ex-Arcane Sun) επίσης ταιριάζει στο νέο υλικό με το βαρύτονο στυλ του στα φωνητικά.

ELISE LeGROW "Playing Chess"

Elise LeGrow

Playing Chess

2018 | S-Curve Records, Awesome Productions, BMG

Η 31 ετών Elise LeGrow καταπιάνεται με ένα θεματικό άλμπουμ κι ας είναι μόλις το ντεμπούτο της. Οι συνεργασίες της με τον Captain Kirk Douglas (The Roots, Dave Matthews Band), τον Questlove (The Roots, Erykah Badu, J Dilla κ.α.) αλλά και τους The Dap Kings καταδεικνύουν κονέ με υψηλά υφιστάμενα πρόσωπα της μουσικής βιομηχανίας και όλα δείχνουν πως, στο ποιοτικό ρεπερτόριο του mainstream, θα μπορούσε να γίνει το next big thing. Πέρα από όλα αυτά όμως, οι φωνητικές της ικανότητες είναι δογματικές. Και όταν μέσα από την δική της δυνατή φωνή καταφέρνει να διυλίσει Winehouse-ικά vibes κάτι σοβαρό θα υπάρχει στο παρασκήνιο.

OUGHT "Room Inside the World"

Ought

Room Inside the World

2018 | Merge Records

Οι Ought είναι σχετικά μια νεοσύστατη μπάντα (δισκογραφεί μόλις από το ’14) και ηχητικά είναι πολύ κοντά στο σύγχρονο punk μπαντών όπως οι Iceage, οι Protomartyr και οι Parquet Courts. Θυμάμαι όταν είχαν κυκλοφορήσει το ντεμπούτο άλμπουμ τους (More Than Any Other Day) πως ήταν από τα καλύτερα εκείνης της χρονιάς με feeling που είχε ως αφετηρία τους τρανούς Pixies και έφτανε μέχρι παλιούς καλούς Smashing Pumpkins. Οι καναδοί στο καινούργιο Room Inside the World έχουν ρίξει τους τόνους αισθητά και πλέον θυμίζουν περισσότερο το indie rock των The Strokes παρά τους προ-αναφερθέντες καλλιτεχνάρες. Πάντως κι εδώ θα βρεί κανείς τραγούδια με ωραία δομή σαν το Take Everything.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ & ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΜΑΛΑΜΑΣ "Με Στόμα Που Γελά"

Θανάσης Παπακωνσταντίνου & Σωκράτης Μάλαμας

Με Στόμα Που Γελά

2018 | Αχός

Κάκιστες οι φουλ συνεργασίες του Θανάση, έντεχνα κουραφέξαλα που στερούν τη γενναιόδωρη ποικιλία που συναντούσες σε δίσκους του παρελθόντος. Και το φετινό άλμπουμ όπως και η συνεργασία με τον (ούτως ή άλλως αχώνευτο) Διονύση Σαββόπουλο ουδεμία σχέση έχουν με τον περιπετειώδη συνθέτη (ιδιαίτερα η 00s φάση του). Όσοι λοιπόν έχουν εντρυφήσει στα παν-Ethnic αριστουργήματα του (Βραχνός Προφήτης, Αγρύπνια, Η Βροχή από Κάτω κοκ) εδώ δυστυχώς θα πρέπει να υπομείνουν την ανάλατη λαϊκούρα του Σωκράτη ο οποίος αναλαμβάνει εξ’ ολοκλήρου το performance εκτός από το εισαγωγικό Στα Πόδια Της. Κατά τ’ άλλα οι φανατισμένοι θα βρουν κι εδώ 13 λόγους για να ανάβουν τον αναπτήρα τους στις συναυλίες.

BARREN WOMB "Old Money/New Lows"

Barren Womb

Old Money/New Lows

2018 | Spartan Records, Loyal Blood Records

Οι Barren Womb είναι ένα Νορβηγικό ντουέτο που σε άλλες εποχές θα μπορoύσε να έχει κάνει καριέρα στις τάξεις της Dischord. Χρησιμοποιούν μόνο κιθάρες και τύμπανα για να παράξουν κάτι που ενώ υμνεί το noise rock θα μπορούσε να είναι πολύ δημοφιλές. Μηχανεύονται ρυθμικά που σε πολλούς θα φέρουν δάκρυα συγκίνησης αλλά το κυριότερο ατού τους είναι η ικανότητά τους να δημιουργούν τραγούδια. Τουτέστιν, το Old Money/New Lows γίνεται ένα άλμπουμ προσιτό σε όλους δίχως να προσβάλλει το δύσκολο και αηδιαστικά απαιτητικό κοινό των καιρών μας γιατί εμποιεί το γνήσιο feeling του είδους, ιδιαίτερα στα early 90s.

MASTER'S HAMMER "Fascinator"

Master’s Hammer

Fascinator

2018 | Jihosound Records

Ακούραστος ο Franta Štorm ο οποίος, έχοντας στο πλευρό του τον Tomáš Kohout (Necrocock) και τον Honza Pribyl (Silenthell), συνεχίζει το όραμα του Τσέχικου αυτού act σταθερά μέσα στα τόσα χρόνια ύπαρξης τους. Για όποιον δεν γνωρίζει τους Master’s Hammer συστήνω το Jilemnicky Okultista άλμπουμ τους (κυκλοφορία του ’92) ως το καταλληλότερο για να ανακαλύψει την εξωτική αυτή μπάντα. Το Fascinator φυσικά δεν είναι κάποιο βήμα πρωτοτυπίας για τη μπάντα και συχνά έχει κάποια εκνευριστικά μέρη που μπορεί να θυμίσουν μέχρι και τους ατάλαντους Rammstein αλλά στο σύνολό του είναι δαιμονόληπτο και όλως παραδόξως κάποιες progressive-ιες (βλ. προς το τέλος του Linkola π.χ.) λειτουργούν υπέρ τους.

FRANZ FERDINAND "Always Ascending"

Franz Ferdinand

Always Ascending

2018 | Domino

Σταθερά ποιοτικοί οι Franz Ferdinand του 2018 ακούγονται αρκετά ορεξάτοι και προσθέτουν ακόμα ένα καλό άλμπουμ στην indie καριέρα τους. Περιληπτικά, αυτό συνοψίζει όλες τις προηγούμενες προσπάθειες του γκρουπ, άρα μιλάμε για νευραλγικό rock, χορευτικό groove αλλά και noir ατμόσφαιρες (Walk Away τερτίπια) στα μπαλαντοειδή τους (βλ. The Academy Award). Το Always Ascending είναι και το πρώτο άλμπουμ της μπάντας χωρίς τον Nick McCarthy στις τάξεις της. Αντί αυτού όμως επιστράτευσαν τον Julian Victor Corrie, γνωστός και με το καλλιτεχνικό Miaoux Miaoux. Τέλος, η παραγωγή είναι θεοφώτεινη αφού την έχει αναλάβει ένας τύπος που έχει ασχοληθεί με ονόματα τύπου OneRepublic, The Rapture και άλλα τέτοια εκτρώματα.

ADZALAAN "Into Vermilion Mirrors"

Adzalaan

Into Vermilion Mirrors

2018 | Vrasubatlat

Πολύ σύντομο (μόλις 27 λεπτά διάρκεια) και πολύ εύστοχο το πρώτο full-length των Adzalaan που είναι μια one-man band υπόθεση του ανήσυχου Rory Flay (επίσης στους Ash Borer, Dagger Lust, Pissblood, Triumvir Foul κ.α.). Με guest συμμετοχή τον Vincent Van Dell στα τύμπανα, ο Αμερικανός (ιδρυτής της Vrasubatlat εταιρίας) επισείει με το black metal του και μπορεί να καυχιέται για το τελικό αποτέλεσμα μιας και καταφέρνει να μπλέξει τόσο το USBM όσο και το Ευρωπαϊκό στυλ του είδους μέσα σε δυσβάσταχτη ατμόσφαιρα. Τραγούδια σαν το False Cleaning ή το Succumb and Vanquish είναι τόσο πιασάρικα που ενέχουν το άγγιγμα του ίδιου του κακού.

THE SOFT MOON "Criminal"

The Soft Moon

Criminal

2018 | Sacred Bones Records

Οι The Soft Moon είναι μια σύγχρονη μπάντα που ηχητικά κινείται ανάμεσα στο φάσμα που καλύπτουν μπάντες από τους The KVB ως και τους (ηλεκτρονικούς) Cold Cave. Αυτό σημαίνει πως αν έχετε παρακολουθήσει σχήματα σαν τους A Place to Bury Strangers και τους Drab Majesty, τότε θα ξέρετε εν ολίγοις τι να περιμένετε απ’ αυτούς. Πνευματικό παιδί του Luis Vasquez που λατρεύει το industrial και το darkwave. Το Criminal είναι το τέταρτο άλμπουμ του και πρώτο για την Sacred Bones και συνεχίζει αισθητικά πολύ κοντά στο Deeper του ’15 αν κι εκεί ο Καλιφορνέζος καλλιτέχνης είχε αρτιώσει το ύφος το οποίο έχει διαλέξει να παίζει. Αρκετά καλή σαν προσπάθεια όμως και η φετινή.