Putrifiers II EP
2012 | In the Red
Είχα ένα καλό προαίσθημα γι’ αυτό το άλμπουμ. Η εισαγωγή του Wax Face μ’ αυτές τις Mick Box-ικές κιθάρες με καθήλωσε κυριολεκτικά. Οι προσδοκίες μου περιορίστηκαν στη συνέχεια αλλά γενικά το Putrifiers II είναι ένας καλός δίσκος. Το διάστικο με Velvet Underground χρώματα So Nice, οι ψυχεδελικές noise-ιες καθ’ όλη τη ροή του δίσκου, ο τόνος του, όλα είναι φοβερά. Έχω την εντύπωση ότι λίγο έλειψε στο να κυκλοφορήσουν ένα αριστούργημα αλλά αυτή τη φορά δεν τα κατάφεραν. Βέβαια η μόνη επαφή που έχω με τους Thee Oh Sees είναι το φετινό τους πόνημα. Είναι μπάντα που κινεί το ενδιαφέρον όμως και οφείλω να προσέξω τις κινήσεις τους εφεξής. Χαρακτηριστικό στοιχείο τους είναι η δριμύτητα του ήχου τους που καταφέρνει να είναι ωμός και να ισορροπεί τέλεια ανάμεσα στη μελωδική φύση της μπάντας και την υπερfuzz-αρισμένη εκτέλεση. Οι επιρροές τους, απ’ όσα διακρίνω, προέρχονται από retro καταστάσεις, Uriah Heep, Pink Floyd με Syd Barrett μες στη σύνθεσή τους και γενικά τέτοιες rock ψυχεδέλειες. Σε άσματα σαν το Will We be Scared? θα αναπολήσετε μέχρι και το Γρανίτα από Λεμόνι. Ναι, υπάρχουν ακόμα τόσο καμμένοι τύποι.
No comments:
Post a Comment