29 June 2018

NEON CITY MURDER "This Is Space"

Neon City Murder
This is Space
2018 | Independent

Το bio section στην bandcamp σελίδα των Neon City Murder δηλώνει πως πρόκειται για ένα one-man project ενός αγροτόπαιδου από τη Σουηδία που είναι επηρεασμένο από τα όνειρα, το progressive rock των 70s και την ηλεκτρονική μουσική των 80s. Εξερευνώντας λίγο περισσότερο το είδος που άκουσα σχετικά πρόσφατα με τον Carpenter Brut ως αφετηρία κάπως κατέληξα και στο This is Space άλμπουμ. Συγκριτικά με τον προ-αναφερθέντα υστερεί στον τομέα σύνθεσης αλλά γενικά τα μουσικά του πρότυπα είναι παρόμοια. Τα 38 λεπτά που διαρκεί όμως μου φάνηκαν πολλά για μόλις εφτά τραγούδια ενός τέτοιου άλμπουμ. Αρκετά μονότονο και σίγουρα καθόλου ξεχωριστό. 

24 June 2018

CRAFT "White Noise and Black Metal"

Craft
White Noise and Black Metal
2018 | Season of Mist Underground Activists

Ένας απλός εγκυκλοπαιδισμός του είδους θα μπορούσε να ξεκινήσει και να σταματήσει στη δισκογραφία των Craft. Οι Σουηδοί έχουν προσηλώσει το ενδιαφέρον τους τόσο πολύ στις δημιουργίες που ξέβρασε το Δεύτερο Κύμα που εγνωσμένα πλέον κυκλοφορούν πάντα κάτι σταθερά ποιοτικό. Το νέο τους άλμπουμ είναι επίσης αδύνατον να κλονιστεί και εγείρει το κυρίαρχο black metal αίσθημα με χαρακτηριστική άνεση. Το Μίσος δηλαδή. Η εναλλαγή των riffs είναι καθηλωτική και περιέργως αναμενόμενη. Η αναλογική τους προσέγγιση δε μπορεί να μην θυμήσει έστω και στο ελάχιστο τους θεούς Darkthrone (ξανά), το rock κάνει και εδώ εμφάνιση, και γενικά ενορχηστρώνουν εύστοχα την ανθρώπινη δυσθυμία.

EMBRACE OF THORNS "Scorn Aesthetics"

Embrace of Thorns
Scorn Aesthetics
2018 | Iron Bonehead Productions

Το black/death γιουρούσι των Embrace of Thorns εδώ χρωματίζεται με καταπληκτική ατμόσφαιρα που όμοια της δεν θα συναντήσεις στις παρελθοντικές προσπάθειες του γκρουπ. Όχι ότι τα προηγούμενα albums ήταν κακά αλλά το Scorn Aesthetics είναι τόσα βήματα μπροστά (όσον αφορά τη σύνθεση αλλά και το πνέυμα) που δεν θα δυσκολευτεί να κερδίσει τον οπαδό είτε του νεκρομεταλλικού είτε του μαυρομεταλλικού ήχου. Πρώτη ηχογράφηση του session-ά παιχταρά Γιάννη Βότση με τη μπάντα και τυγχάνει να πετύχει τραγούδια που όσο σκόπιμα και να είναι αποφεύγουν το γιαλαντζί αποτέλεσμα της πλειοψηφίας του είδους. Οι EoT μόλις χτύπησαν τη σθεναρότερη των φλεβών.

KAMASI WASHINGTON "Heaven and Earth"

Kamasi Washington
Heaven and Earth
2018 | Young Turks

Το Heaven and Earth είναι ένα μεγαλεπήβολο άλμπουμ και θέλει τόλμη όσο και όρεξη (κυρίως) για να το ακούσεις. Κι αυτό γιατί η συνολική του διάρκεια αγγίζει σχεδόν τις δυόμιση ώρες. Πιθανότατα να μην αγγίζει τα επίπεδα του The Epic δίσκου του αλλά η contemporary jazz του Kamasi Washington ως δια μαγείας καταφέρνει με την προοδευτικότητά της να ενθουσιάζει, αντί να βουρλίζει, τον ακροατή λόγω της εκνευριστικά καλής ροής της. Πέρα από το άψογο performance στο background ο σολίστας αυτός καλλιτέχνης διακρίνεται άνετα ως ηγετική φιγούρα δίχως να φλυαρεί, διατηρώντας την απόλυτη ισορροπία μέσα στα πολυσχιδή τραγούδια του, τα οποία εδώ είναι σαφώς πιο ευκολοχώνευτα για τους οπαδούς.

17 June 2018

DÉLÉTÈRE "De Horae Leprae"

Délétère
De Horae Leprae
2018 | Sepulchral Productions

Καναδέζικο ντουέτο που παίζει black metal στα πρότυπα των συμπατριωτών τους Forteresse (μάλιστα ο ένας έχει υπάρξει live μέλος των αναφερόμενων) αλλά και άλλων politically oriented (ή καλύτερα ακροδεξίας/εθνικοσοσιαλιστικής αντίληψης) μπαντών όπως οι Satanic Warmaster. Τα αγαπημένα τους θέματα είναι ο λοιμός και το σκοτάδι και αντιστοίχως ντύνουν το μουσικό τους περίβλημα. Το ύφος τους είναι δραματικό και λυσσαλέο συνάμα και η συχνή χρήση πλήκτρων θα φέρει έντονα στο νου την majestic ατμόσφαιρα των early Emperor. Η ροή των κομματιών είναι αδιάκοπη και, ηχητικά μιλώντας, είναι γραφικοί αλλά και πιστοί στις κλασσικές συνταγές. Μαυρομέταλλοι με τα όλα τους δηλαδή.

FUNERAL MIST "Hekatomb"

Funeral Mist
Hekatomb
2018 | Norma Evangelium Diaboli

Μετά από εννέα χρόνια απουσίας ο Arioch επαναφορτίζει τις μπαταρίες των Funeral Mist με ένα άλμπουμ λιγότερα φιλόδοξο από το Maranatha, με καθαρότερη παραγωγή που όμως δεν ευτελίζει το ύφος και οχτώ συνθέσεις που κοχλάζουν την άμεση οργή του υπερ-blastαρισμένου black metal, το οποίο πολλοί θα πουν ότι δανείζεται τα τερτίπια των Marduk του Patrik Niclas Morgan Håkansson. Όσοι ισχυριστούν το τελευταίο δεν θα έχουν και απολύτως άδικο, μόνο όμως όσον αφορά τη δισκογραφία της μπάντας από το 2004 και έπειτα. Κατά τ’ άλλα η φωνή του Hans Daniel Rostén είναι (κι εδώ) αξιοζήλευτη. Θα γευτείτε επίσης γρηγοριανές μελωδίες, rock riffs εως και ambient περάσματα.

14 June 2018

UTZALU "Idiot Hell"

Utzalu
Idiot Hell
2018 | Vrasubatlat

Punk-ίζον, μπαούτσικο black metal, απ’ αυτά τα ωραία που ανακαλύπτει κανείς στο αντεγκράου. Οι συγκεκριμένοι Αμερικάνοι είναι ακόμα ένα project στο οποίο συμμετέχει ο Rory Flay και στεγάζονται στην δική του Vrasubatlat. Θα θυμίσουν φυσικά άλλα acts της εταιρίας όπως οι Serum Dreg όπως επίσης και τους Urzeit του Anmoksha δίσκου αλλά το χαρακτηριστικό που τους κάνει να ξεχωρίζουν είναι ξεκάθαρα ο punk παλμός και το ροκεντρολίδικο riffing. Αυτό σημαίνει πως ξεφεύγουν από τον ελιτισμό του είδους μιας και το ύφος τους είναι απρεπές και η ζέχνα τους προκύπτει από απλυσιά. Το άλμπουμ διαρκεί κάτι λιγότερο από 24 λεπτά οπότε δοκιμάζετε άφοβοι ως προς την πλήξη.

10 June 2018

YOB "Our Raw Heart"

Yob
Our Raw Heart
2018 | Relapse Records

Στους Yob ταιριάζει πολύ το άπλωμα στη μουσική. Μάλιστα και στο καινούργιο, Οur Raw Heart, άλμπουμ το χρησιμοποιούν ολόσωστα σε δύο συνθέσεις τους. Την εναρκτήρια (Ablaze) και το ομώνυμο, αποχαιρετιστήριο track. Αυτή η Adrift in the Ocean προσέγγιση τους πάει πολύ και καλύπτει το χάντικαπ της έμπνευσης που αναζητάται λυσσαλέα σε ένα είδος σαν το doom metal. Και εντάξει, μη γελιόμαστε, οι Yob δεν είναι δα και τίποτα Iommi-δες. Είναι κυρίως βαρετοί στο μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφίας τους. Ο πανέξυπνος παιχταράς όμως, Travis Foster, όταν θέλει να τους προσδώσει την αίσθηση του ονειρικού, τους περνάει για πλάκα μόνος του στην Α’ Εθνική.

ADDITIONAL SCENE "Symposium"

Additional Scene
Symposium
2018 | Independent

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η μουσική στο ντεμπούτο άλμπουμ των Additional Scene είναι δηκτική αλλά αυτό πάλι θα πρέπει να ισχυριστεί για το 99% των μπαντών του είδους. Οι συγκεκριμένοι δεν κατατάσσονται σε μια πρόσθετη σκηνή όπως δηλώνει το όνομά τους και η απουσία φωνητικών είναι κάτι που δυσκολεύει πολύ τα πράγματα. Αυτά τα αέναα ανοιχτά ρυθμικά σε κάνουν να πλήξεις όπως οτιδήποτε post-rock αλλά λίγο το ότι εναλλάσουν σύντομα τα μέρη τους εμπλουτίζοντας τα με μελωδίες, λίγο το πάντα θελκτικό Tool-ικό στοιχείο, λίγο κάτι καίρια σκοτεινά lapses (βλ. στο δεύτερο λεπτό του Exploit π.χ.) ο δίσκος ακούγεται αρκετά εύκολα για την επίπονη ορχηστρικότητά του.

TOMB MOLD "Manor of Infinite Forms"

Tomb Mold
Manor of Infinite Forms
2018 | 20 Buck Spin

Φανταστικό, υπερ-πορωτικό death metal παίζουν οι Καναδοί Tomb Mold στο νέο άλμπουμ τους. Η έμπνευσή τους είναι νοθευμένη από το ανίερο feeling των Incantation και ηχητικά παραπέμπουν και σε πιο σύγχρονες μπάντες του είδους όπως οι Vastum, οι Disma και οι Funebrarum. Τίγκα μπιχλιάρικο Αμερικανικό death metal δηλαδή. Το ακαταίσχυντο performance τους παραπέμπει σε επίπεδα βετεράνων και είναι απορίας άξιο πως κρατούν τόσο υπέροχα τις ισορροπίες μέσα στα τραγούδια τους. Ενίοτε τα σύντομα leads τους μπορούν να θυμίσουν και παλιά, καλή Σουηδική σκηνή εκ τας Ευρώπας μιας κι αυτά υποστηρίζονται από ένα υπερ-groovy ρυθμικό υπόβαθρο. 40 λεπτά καύλας.

09 June 2018

ZEAL AND ARDOR "Stranger Fruit"

Zeal and Ardor
Stranger Fruit
2018 | MKVA

Εντάξει, το πρώτο άλμπουμ ήταν από εκείνα τα περίεργα ιντερνετικά στοιχήματα για το what if της φάσης. Δηλαδή θα έχει και συνέχεια; Τι ρωτάω βασικά, αφού το Stranger Fruit EINAI η συνέχεια του Zeal and Ardor project που τρέχει ο Manuel Gagneux. Το σκηνικό του άλμπουμ είναι πουλουδένιο black metal (που στην καλύτερη μπορεί να θυμήσει Cradle of Filth εποχής Cruelty and the Beast) και νέγρικο Mississippi blues. Στα αυτιά μου αυτό πάντα μου ακουγόταν γελοίο. Αν το ακούσεις δεν είναι τόσο γελοίο. Όταν το ακούω εγώ, συνεχίζει και είναι γελοίο. Μπέρδεμα η φάση του σου λέω. Λοιπόν, για να γίνω ανθρωπεμένος όμως, καλό θα ήταν ο Μανωλάκης να διαλέξει τα blues και να μείνει εκεί.

03 June 2018

ONEOHTRIX POINT NEVER "Age of"

Oneohtrix Point Never
Age of
2018 | Warp

Με τους Oneohtrix Point Never (καλλιτεχνικό προσωνύμιο του Daniel Lopatin) ασχολήθηκα το 2015 εξαιτίας των διθυραμβικών κριτικών που έλαβε το Garden of Delete άλμπουμ που κυκλοφόρησε τότε ο Αμερικανός αυτός συνθέτης. Αν και δε μπορώ να πω ότι αντιλήφθηκα την σπουδαιότητα της τέχνης του τότε μπήκα πάλι στον πειρασμό να ακούσω τον καινούργιο δίσκο του μιας και είδα πως έπαιζαν συνεργασίες με Anohni, τον Dominick Fernow και στην παραγωγή συμμετείχε ο James Blake. Το Age of συνεχίζει να μην μου λέει τίποτα πέρα από το γεγονός ότι είναι θεοβάρετο και κουραστικό. Η επιτηδευμένη χρήση δε του auto-tune στα φωνητικά όπου αυτά υπάρχουν είναι κάτι περισσότερο από απλά εκνευριστική.

MR. BOOZE "The Mourning Hypocrites"

Mr. Booze
The Mourning Hypocrites
2018 | Independent

Όταν η ίδια η μπάντα δηλώνει ευθαρσώς πως υμνεί τη δύναμη του Iommi-κου riff, τότε ξέρεις τι να περιμένεις λίγο πολύ. Η προέλευση και η ρίζα καταδεικνύεται αλλά καλό θα ήταν να αναφερθούν και συνεχιστές του ύφους ως σημεία έμπνευσης για τους Καλαματιανούς αυτούς μουσικούς.Οι (σχεδόν συγγενικές) Σουηδικές μπάντες των Spiritual Beggars και Grand Magus (του πρώτου άλμπουμ) είναι σοβαρά πατήματα για τη δημιουργία του The Mourning Hypocrites. Οι πρώτοι για το πιο up-tempo riffing και οι δεύτεροι προφανώς για τον τρόπο που έντυσαν το blues υπό το heavy metal πρίσμα. Είναι άσκοπο να μιλήσουμε για την ανωτερότητα του δίσκου σε σχέση με τα δύο προηγούμενα τους. Αυτό είναι το δικό τους Vol 4.

FATHER JOHN MISTY "God's Favorite Customer"

Father John Misty
God’s Favorite Customer
2018 | Sub Pop, Bella Union

Ο Josh Tillman, ύστερα από ένα βαρύ και ασήκωτο (και ανέμπνευστο για μένα) άλμπουμ, ρίχνεται σε Lennon-ική μέθη με ανεβασμένες ταχύτητες στο tempo και μια επιστροφή στο βιτριολικό του χιούμορ. Θα ήταν παράδοξο να πω ότι είναι ίσως το πιο Father John Misty άλμπουμ του συγχύζοντας έτσι την personna που ο ίδιος δημιούργησε (θελημένα θέλω να πιστεύω) με τον πραγματικό εαυτό του. Ο νέος δίσκος είναι σύντομος, μόλις 38 λεπτά, και σε διπλαρώνει ύπουλα. Τα refrains του άλμπουμ είναι κολληματικά και του δίνεται credit για την ικανότητα του να κρατά κυρίως την ουσία, μόνο το μουσικό διήθημα κάθε σύνθεσης του.

01 June 2018

CARVED CROSS/MALPHAS "Split"

Carved Cross/Malphas
Split
2018 | Tour de Garde

Αμφότεροι πριμιτίβ, με τους Αυστραλούς να είναι τρία τσικ περισσότερο μπουντρουμιακοί, οι Carved Cross και οι Malphas (Καναδάς) κυκλοφορούν ένα μετριότατο split που χωλαίνει κύριως από τις αδύναμες συνθέσεις των Καναδών. Όχι ότι η συμμετοχή των CC βγάζει μάτια αλλά συγκριτικά με τα δύο τραγούδια της Β’ πλευράς το The Dawning of Comprehension Underwhelms All Who Bask in Its Light έχει αυτή την επιτηδευμένη κομψότητα της αρχαίας σύνθεσης και το feeling της ψοφίλας. Από την άλλη, η black metal πτυχή των Malphas (Des Chaines de l’État) είναι αυτή που ξεκάθαρα επικρατεί έναντι του punk εαυτού τους.