m b v
2013 | Domino, m b v
Τους My Bloody Valentine τους άκουσα και τους εκτίμησα όντας σχετικά μεγάλος. Δεν ήταν ποτέ η μπάντα που έθρεψε την εφηβεία μου ή αυτήν την εποχή (τέλoς πάντων) όπου κι αφομοίωνα τις μουσικές σαν σφουγγάρι. Στον μουσικό πλανήτη τους (όπως και σε πολλά άλλα είδη) έκανα ένα δειλό “άνοιγμα” μεταγενέστερα. Το κλασσικό Loveless, αν και δεν ήταν ποτέ γραμμένο σε μια απ’ τις πολλές κασσέτες μου, μου είχε αρέσει παρα πολύ και θυμάμαι καμιά δεκαετία πίσω να το ακούω ασταμάτητα. Το M B V έρχεται μετά από κάτι χιλιετίες αδράνοιας και στάζει με φουλ ονειρική διάθεση αλλά και ποιότητα. Αδυνατώ να εκφέρω γνώμη για το αν είναι όντως το άλμπουμ που οι οπαδοί της μπάντας αδημονούσαν ν’ ακούσουν. Πάντως τραγούδια σαν το Who Sees You με συναρπάζουν με την οκνηρή έκφρασή τους και τη θολή εικόνα τους. Ο νέος δίσκος δεν είναι κοσμογονικός και σαφώς δεν τον συγκρίνω με το παρελθόν του γκρουπ. Μετά από αρκετές ακροάσεις όμως, κατάφερε να κινηθεί μέσα μου ατάραχα και να απλώσει την περίεργη ομοιομορφία του παρ’ όλη την εκκεντρικότητά του. Δίσκος που ποντάρει στο να σας πετύχει στο κατάλληλο mood. Πολύ επικίνδυνος στο να μισηθεί.
No comments:
Post a Comment