No Elephants
2013 | Badman Recording Co.
Υποπτεύθηκα, με το ξεκίνημα του δίσκου, ότι θα ήταν κάτι σε φάση κοντά στο πρόσφατο The Idler Wheel… της Fiona Apple. Ξέρεις τώρα, μια γυναικεία φωνή, πιάνο στο background και τα συναφή. Η αλήθεια είναι ότι δεν έπεσα και πολύ έξω στις προβλέψεις μου. Η μόνη διαφορά είναι ότι το No Elephants στην προσπάθεια του να επιδείξει τον δύσθυμο χαρακτήρα του ακούγεται σαν ένα Somewhere Over the Rainbow ερήμην εγχόρδων, με κάτι σκόρπια samples εδώ κι εκεί όπως δονήσεις κινητών τηλεφώνων σε αθόρυβο mode και άλλες τέτοιες πίπες. Το κλίμα του δίσκου είναι ψιλο-Χριστουγεννιάτικο και ταιριάζει σαν soundtrack τραγικών κομεντί όπου τελειώνουν πάντα ευτυχισμένα. Η γνώμη μου είναι ότι η Lisa Germano κυκλοφόρησε ένα πλημμελώς μέτριο άλμπουμ το οποίο ίσως ευχαριστηθούν κάτι τυπάκια που τους έχει βαρέσει η κουλτούρα κατακούτελα. Η δε φωνή της κινείται μονίμως σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο έκφρασης, επομένως δε συγκινεί και αδυνατεί να κάνει παιχνίδι με τις διαθέσεις του ακροατή. Το αδιάρρηκτο στυλ του άλμπουμ ταράζεται σπάνια ε τραγούδια όπως το Dance of the Bees όπου ακούς κάποια τύμπανα και λίγη κιθάρα και λίγο μπάσο. Και μετά ξανά τα ίδια. Λίγο γενικά. Νύσταξα για τα καλά.
No comments:
Post a Comment