The Underground Resistance
2013 | Peaceville Records
Είχα αρχίσει την συγκεκριμένη κριτική γράφοντας για το τι είναι και τι δεν είναι ο Fenriz. Είχα φτάσει να γεμίσω περίπου μιάμισυ σελίδα χαρτιού και όπως πήγαινε θα συνέχιζα γι’ αρκετές σελίδες ακόμα. Δεν θα κάνω το λάθος όμως αυτή τη φορά να προσπαθήσω ν’ αποδείξω το πόσο γαμάτος τύπος είναι ο θεούλης drummer, παύλα τραγουδιστής, παύλα μπασίστας, των Darkthrone. Γιατί οι Darkthrone είναι μια ενότητα δύο ατόμων, ένα ντουέτο η χημεία του οποίου πιάνει δυσθεόρατο peak ακόμα και μετά από τόσα χρόνια δισκογραφίας. Ας αρχίσω με το εξής απλό: το The Underground Resistance είναι κατ’ εμέ το καλύτερο άλμπουμ των Νορβηγών σ’ όλη την μετά-F.O.A.D. περίοδό τους. Οι τύποι δεν είναι μουστακαλήδες μεσήλικες που βασανίζουν τα όργανα τους παίζοντας ξεφτιλο-heavy metal της πούτσας. Οι Darkthrone είναι επικίνδυνοι. Η ενέργειά τους είναι εφηβική, το performance αξιοζήλευτο. Αναπλάθουν στο μοναδικό ύφος τους εκαθαμβωτικά riffs που άρπαξαν απ’ το eighties καζάνι και καταπλήσσουν τους πάντες. Η αυτογένεση όλων εκείνων των black metal διαμαντιών του 2ου κύματος του είδους έχει καταργηθεί εδώ και πολύ καιρό άλλωστε. Όλα εκείνα τα albums έκαναν εσένα κι εμένα μάγκες του κώλου, και σταδιακά αναπτύξαμε και γνώμη για το πως πρέπει να παίζεται η μουσική. Μια παραποιημένη εικόνα των πραγμάτων. Οι Darkthrone μας ξανασηκώνουν το μεσαίο δάχτυλο, φτύνουν στο σάπιο γούστο μας και ξεχύνονται σε έναν μουσικό πόλεμο άνευ προηγουμένου. Προσκυνούν τους Celtic Frost, διϋλίζουν τις Mercyful Fate επιρροάρες τους, χρησιμοποιούν αρκετά το speed (ναι ρε, speed) metal σαν βάση, μεθάνε με την επικούρα των Manilla Road και ξερνούν έξι συνθέσεις με ένα ευκρινέστατο μεγαλείο. Ενδιαφέρον έχει ν’ ακούσετε τον τρόπο που βασανίζει ο Nocturno Culto την μαύρη εξάχορδη που του ανήκει και όλες αυτές τις ανίερες ψιλές που προσθέτει πάνω στα ρυθμικά. Ο Fenriz απ’ την άλλη, πέρα απ’ το υπεράριστο drumming, εκφράζει κάποιες απ’ τις χίλιες φωνές (όπως λέει και ο ίδιος) που διαθέτει τελείως απενεχοποιημένα. Το αποτέλεσμα είναι επιτυχημένο και ύμνοι σαν το 14-λεπτο Leave No Cross Unturned, το εισαγωγικό Dead Early ή το φανταστικό Valkyrie το αποδεικνύουν περίτρανα. Το ηθικό δίδαγμα παραμένει πάντα το ίδιο: πρώτα Darkthrone και μετά οξυγόνο!
No comments:
Post a Comment