Blank Language
2013 | Adagio 830
Συριγμός παιάνων συμφοράς. Στίχοι που κρύβουν σχεδόν όλο το νόημα του σήμερα. Hardcore, punk, post wave, black metal. Σύντομη διάρκεια. Ουσία μέχρι αηδίας. Οι Ruined Families πλέον εμπεδώνονται. Έλα, βλακάκο, μην προσπαθείς να βρεις κι εδώ το ψεγάδι. Θα καταπιούμε την προσήλωσή σου στο να στηρίζεις τις άλλες, τις δευτεροκλασάτες τέχνες. Ετούτο δεν σηκώνει δικαιολογίες. Αυτό εδραιώνει τη μουσική συνένωση ειδών, τον πάγιο ιδρώτα των μελών να ξεράσουν στη μάπα σου όλες τις επιρροές τους. Γίνεται ύπουλη εμμονή, προσήκει σε κάθε γαμημένο αυτί. Το Blank Language δεν διαθέτει highlights. Είναι μονίμως καρφωμένο στην κορυφή. Δεν σπαταλάει ούτε μισό δευτερόλεπτο απ’ τη διάρκειά του. Το παθιασμένο performance είναι αδιάλειπτο, ο ήχος του πελώριος. Κάποτε κάποιος με είπε ανέραστο και ανέπαφο. Και πως γίνεται να ανατριχιάζω ακούγοντας αυτό το άλμπουμ; Εσφαλμένη εκτίμηση άραγε ή η νέα δισκάρα των ντόπιων Ruined Families απευθύνεται σ’ αυτούς που δεν έχουν καρδιά; Σιχάθηκα να τους προωθώ σ’ αυτιά γνωστών κι αυτοί να μη δίνουν τη δέουσα προσοχή. Γάμα τους όλους. Αυτό το άλμπουμ γίνεται δικό μου.
No comments:
Post a Comment