Oddfellows
2013 | Ipecac Recordings
Πέρα απ’ τις sing-along λειψοκαταστάσεις που κάπου θα βρεις και σ’ αυτό το δίσκο, το Oddfellows δεν είναι ένα καταδεκτικό άλμπουμ. Η εξάχορδη που χρωματίζει το όραμα του Duane Denison άλλωστε πάντα μίλαγε σε μια γλώσσα τόσο κοινότοπη και τόσο ξεχωριστή συνάμα. Το ευτυχές είναι ότι πλεόν στη φαμίλια των Tomahawk συναντάμε τον απίστευτα πολύ (και προσωπικό αγαπημένο) Trevor Dunn. Το Oddfellows δικαιώνει τον Mike Patton που χρόνια πριν υποστήριζε ότι θεωρεί τους Tomahawk μια αμιγώς rock μπάντα. Έτσι ακριβώς είναι ο δίσκος, δομημένος με ευδιάκριτα riffs και νότες που καταφέρνουν να εκπληρώσουν μια μοναδική ορχηστρική αλλαζονεία. Ρυθμοί που δεν ανταποκρίνονται και τόσο στις προσδοκίες του κοινού που ‘χει συμφιλιωθεί με το απλά κοινό mainstream. Είναι όμως αυτό το άλμπουμ που περιμέναμε σχεδόν επτά χρόνια μετά την κυκλοφορία του δύσπεπτου εκείνου, Anonymous; Μάλλον όχι. Κι αν ο δίσκος αυτός έχει την ορθότητα μιας κολλεκτίβας από διάνοιες, το αποτέλεσμα μάλλον ως χολωμένο μπορείς να το χαρακτηρίσεις. Το προφανές μειονέκτημά του, το οποίο πολύ πιθανών να είναι και επιτηδευμένο, είναι η έλλειψη εκρήξεων, η γροθιά στα μούτρα, το συνήθες ασσύληπτο (ίσως λίγων δευτερολέπτων) τέτοιων δημιουργών. Πολλά μέρη του Oddfellows φλέγονται για κάτι τέτοιο αλλά μένουμε με τη μπουκιά στο στόμα. Φυσικά, το γεγονός ότι από κάτι τέτοια τυπάκια είναι σχεδόν αδύνατο ν’ ακούσεις κάτι ξεφτιλισμένο αρκεί για να συντηρήσει την όξινη γεύση των Tomahawk και να δηλώσεις ορκισμένος οπαδός τους.
No comments:
Post a Comment