Beta Love
2013 | Barsuk
Εδώ ταιριάζει ένα “χαχαχα” με τη σοβαρότητα της φάτσας του Will Ferrell. Όλη η τσαπατσουλιά του άδοξου κολλεγιακού ροκ επανεκτελεσμένη κάτω απ’ την ταμπέλα του γενικού και αόριστου indie. Κούνια που τους κούναγε δηλαδή. Το να κάτσεις να εξετάσεις ένα δίσκο σαν το Beta Love, όχι από άποψη κριτικής, είναι σα να προσπαθείς να μη γελάσεις ενώ σου κάνει γκριμάτσες ο Jim Carrey μπροστά στη μάπα σου. Έχω αναφέρει ήδη δύο ηθοποιούς σε μια -και καλά- κριτική μουσικού δίσκου. Τι διάολο; Κι όμως οι wannabe innovators που ακούνε στο όνομα Ra Ra Riot, μες στο όλο μουσικό αστείο που συνέθεσαν βρίσκουν χώρο να προσθέσουν μέχρι και βιολιά. Αν και rock μπάντα (που λέει ο λόγος) ντύνουν ηλεκτρονικά το περίβλημα του δίσκου και εκτός αυτού προσπαθούν να κάνουν διάφορες πουτανιές ελπίζοντας ότι κάποια απ’ αυτές θα τους κάτσει. Π.χ. στο For Once το rock n’ roll πιανάκι βαστάει ακόμα έναν ηλίθιο ρυθμό και ξανά μανά πετάνε από πάνω ένα violin lapse θέμα κι εγώ τραβώ τα μαλλιά μου από αγανάκτηση. Σοβαρά όμως, υπάρχει κόσμος που ασχολείται με δαύτους; Και εντάξει, αν και υπάρχει η υποκειμενικότητα, η ευθυκρισία σε κάτι τέτοια οφείλει να είναι κοινή. Το Beta Love είναι μια τεράστια μπούρδα. Και δεν γελάει κανείς πλέον.
No comments:
Post a Comment