...Like Clockwork
2013 | Matador
Τους Queens of the Stone Age τους παρακολουθώ απ’ το ομώνυμο ντεμπούτο τους ακόμα και γενικά είναι μια μπάντα που πάντα γούσταρα. Οι τελευταίοι δίσκοι τους είναι η συνέχεια του ταραγμένου κόσμου και της έντονης προσωπικότητας του Joshua Homme ο οποίος δίχνει να έχει κατασταλλάξει στην απλή rock έκφραση. Οι QOTSA του σήμερα έχουν αλλάξει πολύ απ’ τις αρχές της καριέρας τους. Έχουν αποκτήσει μια νέα μορφή και ώθηση ιδιαίτερα μετά την κυκλοφορία του πολύ καλού Lullabies to Paralyze. Το νέο άλμπουμ ηχεί καλά στ’ αυτιά του μέσου οπαδού μιας και επωφελείται την μελωδική ικανότητα του main συνθέτη του να ξεβράζει τραγούδια που τραγουδιούνται. Στα δικά μου αυτιά όμως ηχεί γελοίο μπροστά στο παρελθόν αυτής της κάποτε μεγάλης μπάντας. Όλα τα τραγούδια είναι θεοβάρετα και στερούνται έμπνευσης. Λείπει το αυθόρμητο ξέσπασμα που υπερέβαινε mainstream κανόνες, λείπουν και τα τελείως εθιστικά, μεθυσμένα riffs για τα οποία η μπάντα ξεχώριζε σαν τη μύγα μες στο γάλα. Αντ’ αυτού, οι συνθέσεις βασίζονται σε χιλιοακουσμένα ρυθμικά και μια ανούσια κατάσταση που σώζει ελαφρώς η ομώνυμη σύνθεση.
No comments:
Post a Comment