Silence Yourself
2013 | Matador
Αν μη τι άλλο, καταδεικνύεται ότι οι πιο λαμπρές ιδέες προσφέρονται από τα outsiders των όποιων μουσικών σκηνών. Μετά απ’ την ακρόαση του ντεμπούτου άλμπουμ των Savages δεν έψαξα το παρελθόν της μπάντας αν και απ’ όσο θυμάμαι κάτι πρέπει να είχαν επιδείξει την προηγούμενη χρονιά, ανοίγοντας για τα καλά τις ορέξεις των απανταχού punkers. O Ράγκι με ειδοποίησε προσωπικά για τη ζημιά που επρόκειτο να πάθω. Είχε δίκιο εν μέρει αλλά όχι εξ’ αιτίας της νέας μουσικής επανάστασης που ξεβράζει το Silence Yourself στο σύνολό του. Το άλμπουμ αυτό δε μπορώ να το αντιμετωπίσω μήτε ως καινοτόμο, μήτε ως πρωτοπόρο. Η στρατηγικά εγκλωβισμένη ευφυία του post punk στα έντεκα τραγούδια του δίσκου μαρτυρά μια παραπάνω από απλά καλίσθητη αντίληψη περί του είδους όσον αφορά τα μέλη του γκρουπ. Η συνεχόμενη «να δείς που το’ χω ξανακούσει αυτό» αίσθηση των μελωδιών είναι μια συνταρακτική επίτευξη και το γεγονός ότι όλα αυτά παράχθηκαν από τέσσερα άτομα του ασθενούς φύλου κάνει το όλο θέμα εξωφρενικά cheesy. Αυτά συν η εκτελεστική δεινότητα και ακρίβεια συγκαταλέγουν το άλμπουμ ήδη ανάμεσα στις καλύτερες κυκλοφορίες των πολλών τελευταίων χρόνων. Όσοι δεν το εκτιμήσουν, λυπάμαι αλλά έχουν σοβαρή έλλειψη γούστου.
No comments:
Post a Comment