Years Past Matter
2012 | Independent
Η πρώτη κιόλας νότα είναι μια ακτιενεργός ουσία. Η μουσική αρχίζει πρόωρα να δρα ως καταλύτης ενός γνήσιου black metal feeling. Όλο το ψύχος, όλη η παγωμένη θαλερότητα της φύσης. Η υποβόσκουσα θλίψη είναι επίκαιρη. Η οξύνοια που χαρακτηρίζει τα μέλη των Krallice στο ν’ αλλάζουν τον ρυθμό όπως (και το υπογραμμίζω) απαιτείται είναι αφοπλιστική. Η αιχμηρή μελωδία μπροστά από τα αλλόκοτα ρυθμικά αναπλάθει τις διαθέσεις κάθε λίγο και λιγάκι. Εθισμένοι στο μεγαλοπρεπές, οι Αμερικάνοι συγκλονίζουν ολάκαιρους πλανήτες, σείουν σύμπαντα και προσκομίζουν στην Τέχνη ακόμα ένα διαμάντι της. Όποιοι κουραστούν απ’ τις μακροσκελείς συνθέσεις του Years Past Matter θα είναι μόνο οι ειδήμωνες του εύπεπτου. Η καταλληλότητα των αξεπέραστων riffs τους δεν έχει προηγούμενο. Το μπάσο διευθετεί ένα πανδαιμόνιο ρυθμών όπου οι κιθάρες σκιαγραφούν κατά βούληση διαφορετικά τέλη. Όλα διευθετημένα κατά τέτοιο τρόπο ώστε ο ακροατής ν’ αδυνατεί να μην διαχωρίζει την εκάστωτε έξοχη έμπνευση. Στο Diotima ομολόγησα την ικανότητα της μπάντας να γράφει αιώνια μουσική. Το φετινό αριστούργημά τους ψέγει το ενδιαφέρον και ενστερνίζεται ένα ολοκαίνουργιο πρόσωπο μιας μουσικής που γεννήθηκε για να μισιέται. Στέκομαι έρμαιος μπροστά στη δεξιοτεχνία των Krallice να συλλαμβάνουν τόσους επείσακτους κόσμους, ο ένας πάνω στον άλλον, χωρίς να νοθεύεται το βαθύσκιο ίχνος των τραγουδιών τους. Όσοι κουράστηκαν ν’ ακούν μια ταλαίπωρη επανάληψη των early 90s, μόνο ευνοημένοι μπορούν να είναι ύστερα από μια τέτοια εμπειρία. Οι φαύλοι trve του είδους να μας ειδοποιήσουν όταν και αν γίνει η νεκρανάσταση που περιμένουν. Εμείς παραμένουμε στην ελίτ των αχρείων.
No comments:
Post a Comment