Let England Shake
2011 | Island, Vagrant
Τα ψεγάδια της PJ Harvey σαν καλλιτέχνιδα είναι δύσκολο να εντοπιστούν μέσα στον όλο καμουφλαρισμένο μα αγενή χαρακτήρα των συνθέσεων της. Υπάρχουν σίγουρα πολλοί φιλύποπτοι πάνω στο θέμα της όλης ποιότητας. Οι αδιάλλακτοι οπαδοί ίσως ανήκουν σε hipster genres μα θα υπάρχουν φυσικά και εκείνοι οι λίγοι οι οποίοι γουστάρουν τις μουσικάρες της καριέρας της επειδή αντιλαμβάνονται πλήρως το πόσο γαμάτη είναι και σαν μουσικός αλλά και σαν ερμηνεύτρια. Το τελευταίο προϊόν που εξείγε είναι, πέρα από φιλόδοξο, τρομερά ταπεινό. Η φειδωλή και επιφανειακή χρήση όλου του ορχηστρικού υποστρώματος βρίσκεται σε ύφεση μπροστά στην ερμηνεία αυτής της σπουδαίας τύπισσας. Για το συγκεκριμένο άλμπουμ μάλιστα μαθαίνουμε πως είχε αρχικά γράψει τους στίχους με τους οποίους ζωγράφισε τραγουδιστικά τούτο το πράο, μα σφοδρό συνάμα, δισκάκι. Σίγουρα έχει συνοχή, σίγουρα είναι σαφές, σίγουρα δανείζεται λίγη απ’ τη μαύρη διάθεση του Nick Cave και Σία και σίγουρα αποπλέει σε ένα ποιοτικώς καθιερωμένο μουσικό status. Όσον αφορά στο προτελευταίο σκέλος της προηγούμενης πρότασης, αυτό δεν θα μπορούσε να αποφευχθεί μιας και το βαρύ όνομα του Mick Harvey γυροφέρνει σαν το Διάολο όλους τους τίτλους σαν ο μοναδικός συνθέτης (σύμφωνα πάντα με το official site). Η Polly Jean είναι εμπειρία, το Let England Shake είναι ένας φοβερός δίσκος που ασχολείται με μια παρηκμασμένη Αγγλία και αν ασχοληθείτε λίγο παραπάνω με τους στίχους όπως και το concept πίσω απ’ αυτούς θα δείτε ότι αξίζει τον κόπο πέρα για πέρα. What is the glorious fruit of our land?
No comments:
Post a Comment