The Furnaces of Palingenesia
2019 | Norma Evangelium Diaboli
Κατά κάποιο τρόπο οι Deathspell Omega αγναντεύουν από την κορυφή που οι ίδιοι δημιούργησαν, τελείως ευφάνταστα, την τελευταία δεκαπενταετία. Αλήθεια, θα ήταν πολύ κλισέ μια οποιαδήποτε κριτική στο έργο τους όσον αφορά την μετά-Si Monvmentvm Reqvires, Circvmspice περίοδό τους. Και αυτό ισχύει τόσο στο μουσικό όσο και στο στιχουργικό περιεχόμενο στο οποίο οι πολύ προσεκτικοί και ψαγμένοι οπαδοί τους θα δώσουν ιδαίτερη βάση συσχετίζοντας το concept του νέου άλμπουμ με τη φιλοσοφία του Σαρτρ και του Μπατάιγ. Εγώ θα αρκεστώ στο να αναφέρω πως είναι απορίας άξιο να καταφέρνουν έναν τόσο έντονο παλμό σε συνθέσεις που έχουν γεννηθεί στην ίδια φλέβα της πρότερης δισκογραφίας τους. Θα συναντήσει κανείς εδώ τη λύσσα των Antaeus και την καλύτερη δυσαρμονία της πιάτσας σε κλίμακες φουλ μινόρε που θα τσαλακώσουν την καρδιά σας. Κι όλα αυτά με έναν οργανικό, ζεστό ήχο που κάνει μέχρι και την εκφορά του Aspa (;) να στάζει δηλητήριο.
No comments:
Post a Comment