Interview: White Lung

Ήμουν στο τσακ να μην αναρτήσω τη συγκεκριμένη συνέντευξη. Δεν ξέρω τους White Lung προσωπικά. Δεν ξέρω πόσο επαναστάτες είναι ή γιατί έχουν διαλέξει να παίξουν μουσική (και ιδιαίτερα punk). Το μόνο που γνωρίζω σίγουρα γι’ αυτούς είναι ότι φέτος έβγαλαν μια δισκάρα. Βέβαια, όποτε προκύψει θέμα κοινωνικότητας σαν τον για-τον-πούτσο ωχαδερφισμό της frontwoman τους, Mish Way, με την οποία και μίλησα τότε αρχίζω να αποκτώ πρόβλημα. Η Way λοιπόν σε ένα διαγωνισμό βαρεμάρας ή “αντί”- στάσης με τον ίδιο της τον εαυτό ίσα που κατάφερε να φτύσει δυό λέξεις από δω κι από κει. «Ευχαριστώ πολύ», απαντάει μετά τα συγχαρίκια μου για το νέο τους δίσκο. Όσο για τους συμπατριώτες τους Burning Love η Way το μουγγώνει. Να υποθέσω ότι ίσως και να μην τους ξέρει. Κι εγώ δεν γνώριζα τη μπάντα της μέχρι το φετινό τους αριστούργημα. Άραγε όλο αυτό το punk ολοκαύτωμα έτυχε ή είναι όντως το σήμα κατατεθέν της μπάντας; «Σ’ αυτόν το δίσκο μεγαλώσαμε όπως οφείλει να μεγαλώνει μια μπάντα σε κάθε δίσκο. Είναι απλώς ο τρόπος που γράφουμε. Πάντα είμασταν μια μπάντα που πιστεύει στα σύντομα, γρήγορα μουσικά sets. Μας κάνει εντύπωση πως φτάσαμε τα 20 λεπτά στο νέο δίσκο.Δε νομίζω άλλωστε ότι είμαστε ικανοί να γράψουμε τραγούδια που να ξεπερνούν τα 2,5 λεπτά σε διάρκεια.» Και τι θα ωθούσε τρεις γυναίκες να εκφραστούν τόσο επιθετικά; Ο Kenneth (κιθάρα και μοναδικό αρσενικό μέλος της μπάντας) πως τα βγάζει πέρα με τρία θηλυκά; «Δεν έχω καμιά ιδέα για το πως μας αντιμετωπίζει ο Kenny. Είναι ένας άγιος με σπονδυλική στήλη οπότε ξέρει πως να εξισορροπεί την υπομονή με την ανάγκη του να είναι λίγο ξερόλας, κάτι το οποίο σέβομαι απόλυτα.» Ναι αλλά τι γίνεται με το πρώτο σκέλος της ερώτησης; «Το ότι εκφράζομαι επιθετικά δεν είναι κάτι που γίνεται συνειδητά. Απλώς έτσι λειτουργούν τα πράγματα για μένα. Δεν είμαι η καλύτερη τραγουδίστρια στον κόσμο αλλά μπορώ να παίζω ζωντανά κι αυτό λειτουργεί τελείως καθαρτικά για μένα.» Κοιτάζοντας το σαν τρίτοι, θεωρούν ότι ο νέος τους δίσκος είναι καλύτερος απ’ το ντεμπούτο άλμπουμ τους. Τι πρόοδο έχουν κάνει όσον αφορά τις συνθέσεις; «Ναι, το It’s the Evil φτιάχτηκε σε μια περίοδο που ήμασταν πολύ πράσινοι (σ.σ.: είπε green συγκεκριμένα). Ήμασταν στην διαδικασία του να γνωρίστουμε ο ένας με τον άλλον σαν συνθέτες. Τώρα πλέον καταλαβαινόμαστε λίγο καλύτερα, συνεπώς το παίξιμό μας είναι πιο συνεκτικό.» Η μπάντα σχηματίστηκε προφανώς λόγω της αγάπης τους για τη μουσική. Στο ερώτημα αν, εκτός της μουσικής, υπάρχουν συγκεκριμένα ζητήματα που θα ήθελαν να θίξουν, δεν πήρα ποτέ απάντηση. Παρ’ όλα αυτα, λέει η Mish: «Όλοι θα έπρεπε να έχουν στην κατοχή τους από έναν τουλάχιστον δίσκο των Wipers», εξηγώντας τις επιρροές της μπάντας. Το περίεργο εξώφυλλο του δίσκου από που εμπνέεται άραγε και τι να απεικονίζει; «Το εξώφυλλο το σχεδίασε ο Justin Gradin, όπως και στο πρώτο μας LP. Έχει και μια δική του μπάντα, λέγονται Random Cuts.» Μάλιστα. Όσο για τις περιοδείες; Υπάρχει κάποια στα άμεσα σχέδια της μπάντας; Πως να αντιμετωπίζουν τη ζωή στο δρόμο οι White Lung; «Μόλις γυρίσαμε σπίτι μετά από μια μεγάλη περιοδεία. Θα κάνουμε κάποια shows παρεά με τους The Men και τους Ceremony νωρίς τον Σεπτέμβριο. Μετά θα θερίσουμε στο Rifflandia (φεστιβάλ που λαμβάνει χώρα στη Βρετανική Κολούμβια – δυτικές επαρχείες του Καναδά) κι ύστερα θα περιοδεύσουμε στην Ευρώπη και το Ηνωμένο Βασίλειο. Υπάρχουν και κάποια επιπλέον σχέδια για περιοδείες που είναι στα σκαριά ακόμα.» Οι White Lung όμως καταφέρνουν να ζήσουν από τη μουσική τους; Αν όχι, πως συνδυάζουν το πρόγραμμα της μπάντας με τις καθημερινές δουλειές τους; «Πρέπει να βγάλουμε λεφτά. Με τη μουσική δεν βγάζεις λεφτά. Όλοι μας έχουμε καθημερινές δουλειές.» Χαίρω πολύ αλλά δεν λύθηκε η απορία μου. Κάπου εδώ είπα να την ευχαριστήσω (σαν ευγενικός μαλάκας που είμαι) για όσο χρόνο ξόδεψε. Ούτως ή άλλως η ριζοσπαστική φύση της δεν της επέτρεπε να προσθέσει ούτε ένα “καληνύχτα” για το τέλος. Πόσο μάλλον κάποιο μήνυμα για όποιον οπαδό τους ή μια ταπεινή αυτο-προβολή…