Interview: Darkthrone

Ακολουθεί συνέντευξη για το Musikal Aesthetics webzine με τον Fenriz - τύμπανα, μπάσο, εκατομμύρια φωνές.

Ήμουν πρόσφατα στο σπίτι με ένα φίλο μου κι έπαιζε το “Plaguewielder”. Ο φίλος μου αν και δεν ακούει Darkthrone είπε: “Τι γαμηστερό rock n’ roll! Ποιούς ακούμε;”. Να υποθέσω ότι κρύβατε πάντα τέτοια “παλαιά” στοιχεία στη μουσική σας;

Αυτό είναι το λιγότερο rock n’ roll album που κάναμε ποτέ. Ίσως είναι rock n’ roll σε σύγκριση με τους Dimmu Borgir αλλά νομίζω ότι οι περισσότερες από τις δομές του έχουν πολύ μικρή σχέση με τα τέλη της δεκαετίας του στυλ των 50s. Χαχαχα… Όχι δεν αποκρύβουμε κάτι στη μουσική μας, αλήθεια. Απλά γράφουμε και φτιάχνουμε ότι αισθανόμαστε, είναι 100% φυσικό και μη-τεχνητό. Και οι περισσότερες επιρροές μου είναι επίσης υποσυνείδητες. Ό,τι συμβαίνει, συμβαίνει.

Κάποτε, το να τραγουδάς στους Darkthrone ήταν η κρυφότερη επιθυμία πολλών οπαδών σας. Πλέον όχι μόνο τραγουδάς αλλά αναλαμβάνεις και τα καθήκοντα του μπάσου. Πολλές οι εκπλήξεις, δε νομίζεις;

Σίγουρα δε γνώριζα αυτή την επιθυμία. Τέλος πάντων, ήμουν ο πρώτος τραγουδιστής στους Darkthrone, από το 1988 ως το πρώτο demo το 1989. Εκείνη την εποχή έγραφα το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής, οι άλλοι όμως σύντομα εντάχθηκαν στη μπάντα στα τέλη του 1988 και το 1989 και το 1990 και έτσι γράφαμε σχεδόν τα πάντα μαζί, βοηθώντας με τα μέρη κ.λ.π. Αλλά μετά την ηχογράφηση του “A Blaze in the Northern Sky” το καλοκαίρι του 1991 αποφάσισα ότι ο καθένας πρέπει να γράφει τα δικά του και ότι όλα θα έπρεπε να γίνονται αποδεκτά και να ηχογραφούνται. Κι έτσι έχει ως τώρα από τότε. Όμως εγώ και ο Ted (Nocturno Culto) είμαστε πολυ-οργανοπαίχτες. Όταν διασκευάσαμε ζωντανά το “Visual Aggression” των Celtic Frost το 1989, o Ted έπαιζε τύμπανα ενώ εγώ τραγουδούσα κι έπαιζα κιθάρα. Αυτό είναι κάτι που κάθε διμελής μπάντα σαν κι εμάς (δεν είναι πολλοί γύρω, το ξέρω) χρειάζεται καθώς καταλαβαίνουμε τι θέλουμε λίγο καλύτερα. Ή ίσως όχι. Δεν ασχολούμαστε με την επιστήμη γύρω από πυραύλους εδώ. Θέλουμε απλά να rock-άρουμε. Έτσι, όταν αποφάσισα ότι η φωνή μου δεν ήταν η σωστή για τους Darkthrone (ακούστε το Thulcandra, τραγουδώ περισσότερο με στυλ NYHC – λατρεύω το NYHC αλλά όχι στους Darkthrone εκείνης της εποχής) ζήτησα από τον Ted να παρέμβει. Κι εγώ θα μπορούσα να συνεχίσω να κάνω φωνητικά στο demo των Isengard που ηχογράφησα και έπαιξα ολομόναχος το καλοκαίρι του 1989. Έτσι έκανα γενικά πολλά φωνητικά απλά όχι στους Darkthrone. Έκανα ξανά κάποια στο “Goatlord” κι ύστερα πάλι στο “Sardonic Wrath”; Τέλος πάντων, έχω επαναφέρει σιγά σιγά μερικά φωνητικά μου (έχω πολλές, πολλές διαφορετικές φωνές) και τώρα έχουμε την KISS εκδοχή των Darkthrone. Τραγουδάω τα τραγούδια μου και ο Ted τα δικά του. Επίσης όταν φτιάχνω τραγούδια πρέπει να παίξω μπάσο και κιθάρα, οπότε μπορώ κάλλιστα να ηχογραφώ το μπάσο σ’αυτά.

Αν συνέχιζες τους Isengard θα έπαιζες το υλικό που γράφεις τώρα για τους Darkthrone ή υπάρχει κάποια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα τους; Υπάρχει κάποια, έστω ελάχιστη, πιθανότητα να ακούσουμε τίποτα καινούργιο από τους Isengard;

Υπάρχει μια μεγάλη διαχωριστική γραμμή πιστεύω. Θέλω να πω πως οι Isengard ήταν ένα project απ’ το 1989 ως το 1995. Δεν το σκέφτηκα ποτέ από τότε, μόνο που όταν έχεις τον καθένα να ζητάει περισσότερα απ’ αυτούς ποτέ δεν μου διαφεύγει. Ίσως κάνω κάτι ακόμα με αυτή τη μπάντα αλλά ίσως σε ένα αργό στυλ του “Over de Syngende Øde Moer”, όχι υπερβολικά folk ή τουλάχιστον death metal. Δεν έχω κάνει σχέδια γι’ αυτό, ποτέ δεν κάνω σχέδια, όμως έχω ακραία ποσά εργασίας που πρέπει να φροντίσω όσον αφορά τους Darkthrone, το blog μου, όλα τα γραπτά μου. Δεν υπάρχει χρόνος τώρα. Πρέπει επίσης να διατηρώ την καθημερινή μου εργασία για να είμαι σε θέση ν’ ακούω όλη τη μουσική που μου στέλνουν. Μερικές φορές η ζωή είναι αρρωστημένη.

Με ποιά albums θα συσχέτιζες το “Circle the Wagons” ώστε να πείσεις κάποιον heavy metal οπαδό (που νομίζει ότι παίζετε black metal ακόμα) να σας ακούσει;

Πεποιθήσεις σαν κι αυτή πάντοτε αποτυγχάνουν. Το μυαλό πρέπει να είναι ανοικτό και εκεί να βρίσκεται και η θέληση. Ωστόσο, καταλαβαίνω που θες να καταλήξεις. Λοιπόν, πρωτίστως έχουμε ΠΑΛΙΟ ΗΧΟ. Δεν έχει να κάνει καμιά σχέση με τις χιλιάδες μπάντες που κάνουν κάποιο comeback με “παλιά, βαρετά riffs αλλά με ΝΕΟ ΗΧΟ¨. Γάμησε τες αυτές τις μπάντες αλλά τους ευχαριστώ πιθανών που τουλάχιστον προσπαθούν. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Το NWOBHM με σύγχρονο ήχο είναι απλά απελπιστικό. Θα τους πρότεινα να ακούσουν το νέο Enforcer album που ονομάζεται “Diamonds”. Και δε μπορώ επίσης να κατηγοριοποιήσω τη μουσική μας γιατί το στυλ του Ted με το δικό μου διαφέρουν πολύ. Αλλά νομίζω ότι όλα μου τα riffs είναι ως επί το πλείστον απ’ το 1979 ως το 1985 και η παραγωγή του ήχου μας άκουγεται σαν μια χαμένη Σουηδική μπάντα, από το 1984 ίσως.

Έχω την εντύπωση πως οι τελευταίες σας κυκλοφορίες στοχεύουν κατά κύριο λόγο σε κάποιο έιδος μουσικής καθοδήγησης. Παρ’ όλα αυτά, καταφέρνετε να σταθείτε σαν φρέσκια πνοή μες στη μουσική σκηνή. Πως το επιτυγχάνεται αυτό; Υπάρχει κάποια αλλαγή ενδιαφέροντος προς τον παλιό ήχο από το κοινό σας;

Σ’ ευχαριστώ για αυτή την όμορφη ερώτηση. Και ναι, το ενδιαφέρον προς το παλιό υλικό έχει γίνει ΤΕΡΑΣΤΙΟ στο underground απ’ την έναρξη των 00s, πολύ περισσότερο μεταξύ 2005 με 2007 ενώ τα δύο τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον για το παλιό, αληθινό metal είναι ΜΑΖΙΚΟ. Εμείς πιθανότατα μετατοπίσαμε μια ολόκληρη βάση οπαδών, που μάλλον ήταν πουστιά εκ μέρους μας, αλλά δεν είχαμε άλλη επιλογή καθώς οφείλουμε να κάνουμε ότι είναι στις καρδιές μας.

Έχεις ακούσει το “Belus”; Τι γνώμη έχεις;

Το 70% των συνεντεύξεων που έκανα για το “Circle the Wagons” (ίσως έχω κάνει γύρω στις 70 μέχρι τώρα) με ρώτησαν σχετικά με αυτό. Είναι σπουδαίος δίσκος και περίμενα να επιστρέψει στο feeling του “Filosofem”. Κάνει ένα νεύμα επίσης στους παλιούς Destruction μέσα σ’ ένα απ’ τα τραγούδια, για όσους από εσάς μπορούν να το ακούσουν αυτό.

Υπάρχει περίπτωση να ξαναγράψει ο Varg στιχουργικά θέματα σε κάποιο album σας;

1993/1994: Ήθελα να γράψει ο Varg καθώς φυλακίστηκε ξαφνικά κι έτσι θα μπορούσε να μιλήσει στις μάζες με στίχους μέσω των Darkthrone το 1994. Η κατάσταση έχει αλλάξει πλέον, μπορεί να γράψει και πάλι με τους Burzum τώρα.

Συνεχίζεις να γυμνάζεσαι;

Ναι, αλλά η μπυροκοιλιά παραμένει. Χαχαχα…

Αν και δεν θα’ πρεπε να ρωτήσω, εξ’ αιτίας της πρόσφατης επανένωσης τους, δε νομίζεις ότι οι Obliteration συνεχίζουν από κει που σταμάτησαν οι Autopsy πίσω στο ’95 (εξαιρώντας τους Abscess φυσικά);

Καλά, δεν είμαι και πολύ εξοικειωμένος με το υλικό των Autopsy μετά το “Mental Funeral”. Αυτό που ξέρω είναι πως και οι δύο Autopsy αποθεώθηκαν από το κοινό στις ΗΠΑ όταν και έπαιξαν ζωντανά. Μάλιστα αλληλοχαιρετίστηκαν κιόλας. Επιπλέον, άκουσα κάποια νέα τραγούδια των Obliteration μόλις σήμερα!

Ακολούθως, τι έχεις να πεις για την επιστροφή των Autopsy;

Το μόνο που άκουσα εως τώρα είναι το single, έτσι μπορεί κάποιος να υποθέσει πως επέστρεψαν μ’ ένα γερό κτύπημα, ε;

Προτιμάς τους Matthew Herbert, τους Doctor Rockit, τους Radio Boy ή τους Wishmountain περισσότερο;

Ποτέ δεν είχα πολλά τραγούδια των Wishmountain. Υπήρχαν κάποια στο mix CD “Let’s All Make Mistakes” το οποίο ήταν ΥΠΕΡΟΧΟ. Προτιμώ τον απλό Herbert, από το 1996 μέχρι και το 2002 περιπου.

Τέλος της ανάκρισης με μια τελευταία ερώτηση. Ένας φίλος μου είναι περίεργος να μάθει τι είδους ταινιών γουστάρεις. Αλήθεια, ασχολείσαι με τον κινηματογράφο καθόλου;

Πηγαίνω μόνος μου κι εχθές είδα το “Persona” του Imar Bergman. Δε σημαίνει ότι έχω ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Διαθέτω μια ισόβια ελεύθερη κάρτα κι έτσι πηγαίνω ως αναψυχή με ανοιχτό μυαλό. Η καλύτερη ταινία που είδα πέρυσι ήταν η “Me and You and Everyone We Know” ενώ η καλύτερη ταινία που είδα φέτος ήταν η “Wendy and Lucy”. Φαντάσου ότι βλέπω αυτές τις ταινίες μόνος μου κυρίως σε κινηματογράφους που είναι σχεδόν άδειοι. Υπάρχουν ταινίες για διαφορετικές περιπτώσεις αλλά αυτές που μου αρέσουν είναι οι χιουμοριστικές και οι απλά ΚΑΛΕΣ ταινίες – θα μπορούσε να είναι διασκέδαση ακόμη και τι τυπικό σινεμά του ’80, ή όπως είδατε παραπάνω. Μου αρέσουν ταινίες που μιλούν για τη ζωή, την ανθρώπινη κατάσταση κ.λ.π.

Πρόσθεσε ότι γουστάρεις. Σ’ ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη. Εύχομαι τα καλύτερα για σένα.

Ελέγξτε το Band of the Week blog sto darkthronemyspaceofficial κι ακούτε Dead Moon και The Associates.