SWANS "My Father Will Guide Me Up a Rope in the Sky"

Swans

My Father Will Guide Me Up a Rope in the Sky

2010 | Young God

O Michael Gira δανείζεται ένα στίχο ενός ακυκλοφόρητου Swans τραγουδιού (Oxygen) το οποίο περιγράφει την κατάσταση κατά την οποία αυτός πεθαίνει και αναδύεται εις τας Ουρανούς. Κι έτσι βαφτίζει την επιστροφή των Swans μετά από 14 χρόνια πλήρους αδράνειας. Δεν είμαι βέβαιος αν κατάφερε να γεφυρώσει αυτό το μακροχρόνιο χάσμα από τον τελευταίο δίσκο της μπάντας Soundtracks for the Blind αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω για την ποιότητα της μουσικής της μπάντας. Το My Father Will Guide Me Up a Rope to the Sky αναπνέει μια σκοτεινότατη noir αισθητική και μια εσωστρεφής διάθεση μιας και πρόκειται κυρίως για έργο του μεγάλου αυτού δημιουργού του ο οποίος δανείζεται παλιούς και νέους συνεργάτες για την ολοκλήρωση και ερμηνεία του. Το να κατανομάσουμε τα ονόματα όσων ενεπλάκησαν στον συγκεκριμένο δίσκο ίσως μας έτρωγε όλη την ηλεκτρονική σελίδα που κοιτάτε αυτή τη στιγμή οπότε αρκεί να πούμε ότι παλιοί συνεργάτες της μπάντας καθώς επίσης και νέοι συνεργάτες του Gira στο project του Angels of Light συνείσφεραν ο καθένας με διάφορους τρόπους. Προσωπικά, ο κλειστός χαρακτήρας του δίσκου μου έφερε στο νου τις (περίεργες) τακτικές ενός Your Funeral, My Trial από τους Bad Seeds. Μόνο που το My Father Will Guide Me up a Rope to the Sky συμπεριφέρεται σαν το μικρό του αδερφάκι με ολόδικιά του προσωπικότητα. Εννοείται πως οι οπαδοί του σχήματος θα τον λατρέψουν μέχρι τα μπούνια και θαρρώ πως το ίδιο θα κάνει και ο κάθε μέσος οπαδός που δεν έχει ακόμα συστηθεί στη μουσική των Swans. Τι άλλο μένει λοιπόν απ’ το να δοκιμάσετε τα γούστα σας;

Interview: Mass Infection

Ακολουθεί συνέντευξη για το Musikal Aesthetics webzine με τον Victor, μπασίστα της μπάντας.

Γειά σας παιδιά. Χωρίς να γνωρίζω πλήρως την ανταπόκριση του “The Age of Recreation”, θα με λέγατε υπερβόλικο αν έλεγα πως είναι ήδη άδικο να μην το γνωρίζει ΟΛΟΣ ο κόσμος του death metal;

Γεια χαρα φιλε, καταρχας ευχαριστουμε για τα καλα σου λογια! Φυσικα εισαι λιγο υπερβολικος σε αυτο που λες διοτι αφενος το κοινο στη death metal μουσικη εχει ευτυχως διευρυνθει και αφετερου υπαρχουν εκει εξω ενα σωρο πραγματικα τρομερες μπαντες οι οποιες περιμενουν και αυτες τον κοσμο να τις ανακαλυψει και να ασχοληθει σοβαρα μαζι τους! Εμεις ειμαστε μια ακομα underground μπαντα και προσπαθουμε να εδραιωσουμε το ονομα μας στο νου των ακροατων και ισως αυτο να γινεται μεχρι το τελος! Ειναι ππραγματικα ενα δυσκολο εγχειρημα,οπως ειπα και πριν υπαρχουν τρομερες μπαντες στη death metal σκηνη-κατι που φυσικα ειναι πολυ καλο για τους οπαδους-υπαρχει μεγαλος αντγωνισμος και αν δεν εισαι σοβαρος και αφοσιωμενος σε αυτο που κανεις ο κοσμος δε θα ασχοληθει και πολυ μαζι σου.Η αληθεια ειναι παντως οτημεχρι τωρα η ανταποκριση του κοινου ως προσ το νεο μας δισκο ειναι ακρως ικανοποιητικη!

Πέρα την πλάκα, πόσα εκατομμύρια ώρες προβών χρειάζονται για να δημιουργηθεί κάτι τέτοιο;

Οι προβες ειναι ο,τι πιο βασικο για μια μπαντα που θελει να λεει οτι δουλευει σκληρα. Εμεις προβαρουμε συνηθως μια φορα την εβδομαδα λογω ορισμενων δυσκολιων που αντιμετωπιζουμε σε αυτο το θεμα η και περισσοτερες αν χρειαστει. Μεσα στο studio γινονται ολα: Βγαινουνε riffs πανω σε καποιο jammαρισμα, δημιουργειται η δομη των τυμπανων στα κομματια, καταθετει ο καθενας την αποψη αλλα και τις οποιες ιδεες του. Συνεπως απαιτουνται αρκετες ωρες δουλειας μεσα στο προβαδικο!

ΓΙΑΤΙ δεν χρησιμοποιήσατε περισσότερα leads; Μην μου πείτε μόνο πως έγινε λόγω έλλειψης ικανότητας.

Πολυ καλη ερωτηση πραγματικα! Η αληθεια ειναι οτι τα κιθαριστικα leads ηταν απ' την αρχη ενα θεμα που μας απασχολουσε εντονα σε αυτο το δισκο. Σκεφτομασταν αν αυτη τη φορα θα χρησιμοποιουσαμε περισσοτερα η λιγοτερα leads σε σχεση με το ντεμπουτο album μας. Τελικα αποφασισαμε απλως να βαλουμε οσα κριναμε εμεις οτι χρειαζονταν στα κομματια! Δεν εχει να κανει με την ικανοτητα των κιθαριστων μας, απλα κριναμε οτι σε αυτα τα νεα κομματια με τον πιο brutal χαρακτηρασε σχεση με τα παλια,επρεπε να χρησιμοποιησουμε λιγοτερα κιθαριστικα solo. Ειμαι σιγουρος οτι και στον επομενο δισκο αυτο θα ειναι παλι ενα θεμα αλλα δε νομιζω να τα εγκαταλειψουμε παντελως!

Πάντα πίστευα πως τα παιδιά “της επαρχίας” κρύβουν μιά πιο καταπιεσμένη οργή μέσα τους. Είστε υποστηρικτές αυτού; Δικαιολογεί ίσως την ενασχόληση σας μ’ένα τόσο οργισμένο είδος;

Εχεις ενα δικιο σε αυτο που λες. Ολοι ξερουμε πανω κατω ποσο παραμελημμενη ειναι η ελληνικη επαρχια τοσο σε θεμα υποδομων οσο και σε ποιοτητα ζωης σε σχεση με τις μεγαλουπολεις. Επομενο ειναι λοιπον τα περισσοτερα παιδια που καταγονται απο την επαρχια να ειναι συνηθως αρκετα συνειδητοποιημενα. Τωρα για να απαντησω στο δευτερο μερος της ερωτησης σου,δε νομιζω οτι αυτο εχει να κανει και πολυ με την ενασχοληση μας με το death metal, συχνα θα δεις και πολλους επαρχιωτες να ασχολουνται και με αλλα ειδη μουσικης, πλως ειναι η μουσικη που αγαπαμε και στηριζουμε εδω και χρονια!

Το εξώφυλλο είναι εκπληκτικό. Ποιός το έφτιαξε; Αναμιχθήκατε καθόλου με το concept του;

Το εξωφυλλο του δισκου εχει δημιουργηθει απο το Γιωργο “Grin” Πρασινη τον οποιο γνωριζαμε μεσα απο τις καταπληκτικες δουλειες του με πολλες και σημαντικες μπαντες του χωρου! Εμεις ειχαμε καποιες εικονες και ιδεες κατα νου και απλα τις περασαμε στο Γιωργο προκειμενου να τις “ζωντανεψει”. Σε διαβεβαιωνω οτι το τελικο αποτελεσμα ξεπερασε κατα πολυ τις προσδοκιες μας! Μας αρεσει πολυ αυτη η δουλεια, πιστευω ταιριαζει απολυτα με τη μουσικη και την ατμοσφαιρα του δισκου! Χαιρομαι που αρεσει και σε σενα και ευχαριστουμε και παλι για το σχολιο σου!

Ο δίσκος κυκλοφόρησε από διαφορετικό label αυτή τη φορά. Υπήρξε συγκεκριμένο πρόβλημα με την Black Edge;

Η αληθεια ειναι οτι εκ των πραγματων ο δισκος θα κυκλοφορουσε απο διαφορετικη εταιρεια. Ειχαμε καποια προβληματα με την Black Edge τα οποια ευτυχως διευθετηθηκαν γρηγορα, αλλα ουτως η αλλως η συμφωνια μας με τη συγκεκριμενη εταιρεια ηταν για μια κυκλοφορια. Επομενως μετα το ντεμπουτο μας ημασταν αναγκασμενοι να ψαξουμε για κατι νεο και φυσικα καλυτερο! Βρηκαμε την ισπανικη Pathologically Explicit Recordings με την οποια ειμαστε απολυτως ευχαριστημενοι, ο ανθρωπος πισω απο αυτη, ο Fernando,ειναι εξαιρετικος επαγγελματιας και κανει καταπληκτικη δουλεια για ολες τις μπαντες του!

Ας ξαναγυρίσουμε λίγο στις συνθέσεις. Γνωρίζετε, υποθέτω, ότι ο πήχης έχει ανέβει πάρα πολύ ψηλά για τους Mass Infection. Βλέπετε το όλο εγχείρημα σαν μιά πρόκληση για το μέλλον; ΠΟΣΟ καλύτερα τραγούδια είστε ικανοί να γράψετε;

Ηταν ο βασικος μας στοχος απο την ωρα που ξεκινησαμε να συνθετουμε τα κομματια για το νεο μας album να ξεπερασουμε κατα πολυ το ντεμπουτο μας! Νομιζω οτι το καταφεραμε αυτο σε ολους τους τομεις,στη μουσικη και τις συνθεσεις,στο ποσο πιο ακραιο ακουγεται,στην παραγωγη,σε ολα! Φυσικα αποτελει προκληση καθε φορα που πας να δημιουργησεις κατι νεο να ξεπερνας τις προηγουμενες δουλειες σου σε ποιοτητα. Μπορω να σε διαβεβαιωσω οτι εχουμε ακριβως τον ιδιο στοχο και για τον επομενο δισκο μας! Δεν ξερω αν θα τα καταφερουμε να γραψουμε καλυτερα κομματια αυτη τη φορα αλλα σιγουρα εχουμε πολλη ορεξη αλλα και θεληση να το κανουμε!Γενικοτερα θεωρω οτι οι μπαντες πρεπει να εξελισσονται συνεχως και να βελτιωνονται ωστε να ακουγονται παντοτε φρεσκιες, δυνατες και πανω απο ολα ανταγωνιστικες!

Όλη αυτή η ανίερη αίσθηση που κυριαρχεί στον δίσκο, πέρα των εξαιρετικών συνθέσεων, είναι σαφώς και αποτέλεσμα μιάς πολύ καλής παραγωγής. Θέλετε να μας πείτε περισσότερα;

Φυσικα, την παραγωγη του δισκου επιμεληθηκε ο καλος μας φιλος Στελιος Κοσλιδης (επισης κιθαριστας των Erectus και Defiler) με τον οποιο δουλευουμε μαζι εδω και 3 χρονια. Ο Στελιος οντας αρκετα εμπειρος ηχοληπτης αλλα κυριως γνωστης της μουσικης αυτης(κατι τρομερα σημαντικο)θεωρω εκανε σπουδαια δουλεια και προσεγγισαμε κατα πολυ το αποτελεσμα που ζητουσαμε! Υπηρχαν καποια standards οσον αφορα τον ηχο μας,δηλαδη πριμαριστες μποτες και ταμπουρο στα τυμπανα, δυνατα και καθαρα πιατινια/κυμβαλα και βαριες ογκωδεις αλλα οχι βρωμικες κιθαρες.Φυσικα βοηθησαμε και εμεις στην ολη διαδικασια και μπορω να πω ειμαστε ακομη και τωρα πολυ χαρουμενοι με τον ηχο του δισκου!

Στη κριτική που έκανα, σας παρομοίασα με τους Morbid Angel της μετά-Vincent εποχής (1997-2001). Μάλιστα, όλος ο δίσκος σας είναι σαν ν’ακούς όλες τις πιθανές εναλλακτικές εκτελέσεις του “Opening of the Gates”. Σαφώς και δεν σας κατηγορώ για έλλειψη έμπνευσης, μα έχετε κάνει εικόνισμα το “Gateways to Annihilation”;

Αυτο καθε αλλο απο κατηγορια αποτελει παρα μονο τιμη και κολακεια! Φυσικα και εχουμε εικονισμα ολους τους δισκους της σημαντικοτερης-μαζι με τους Death-ισως μπαντας που γεννησε αυτο το ειδος! Προσωπικα ειναι το αγαπημενο μου συγκροτημα ever και φυσικα μας εχουν επηρεασει βαθυτατα. Το “Gateways” ειναι φανταστικος δισκος με τρομερα αργα majestic σημεια! Εδικα το κομματι που ανεφερες ειναι χαρακτηριστικο με την τρομερη δικαση στο ρεφραιν και το αργο ταμπουρο! Μπορεις να βρεις τετοια σημεια σε εμας οπως στο κλεισιμο του “Furious Annihilation” και σε εκεινο του “Savagery Incarnate” αλλα και στο “The Vulture’s Disposition”.Θα ελεγα ομως οτι ειμαστε περισσοτερο επηρεασμενοι απο τις γρηγορες συνθεσεις τους οπως για παραδειγμα το “This Means War” η το “Prayer Of Hatred”! Τεραστια μπαντα, τι να λεμε τωρα!

Σε τι κατάσταση βρίσκει το παρόν τη μπάντα και ποιά είναι τα σχέδια της για το άμεσο μέλλον;

Αυτη τη στιγμη δουλευουμε πανω σε νεα κομματια και προβαρουμε συνεχως και οσο μπορουμε. Οσον αφορα το αμεσο μελλον θα θελαμε αφενος να παιξουμε οσα live ειναι δυνατο τοσο σε Ελλαδα οσο και στο εξωτερικο και αφετερου να βρισκαμε σιγα σιγα μια καινουργια και αν γινεται λιγο μεγαλυτερη εταιρεια να συνεργαστουμε για τον επομενο μας δισκο!

Να μην σας ματιάσω, οι Mass Infection σφίζουν από υγεία. Η υπόλοιπη εγχώρεια σκηνή όμως; Πως βλέπετε τα πράγματα;

Πιστευω τα πραγματα στην εγχωρια death metal σκηνη ειναι καλυτερα απο ποτε! Καταπληκτικες μπαντες εχουν ξεπηδησει απο το underground, κλεινονται συμβολαια με εταιρειες και ακομα και στο εξωτερικο σε διαβεβαιωνω οτι ο κοσμος εχει σε μεγαλη υποληψη πλεον την ελληνικη σκηνη! Θες ονοματα; Inveracity, Dead Congregation, Blustery Caveat, Erectus, Human Rejection, Vulnus, Terrordrome, Birth Of Depravity, Necrorgasm, Sickening Horror, Cerebrum, Malicious Silence, Extreme Violence, Bloody Donation, Simple Disorder, Cease Of Breeding, Mortal Torment, η λιστα ειναι πολυ μεγαλη! Το μονο που απαιτειται ειναι ορεξη και θεληση γιατι απο ταλεντο καθε αλλο στη χωρα μας!

Άλλη μιά αδυναμία μου απ’την Ελλάδα είναι οι Dead Congregation οι οποίοι σας περιλαμβάνουν στο thanx list του “Graves of the Archangels” δίσκου τους. Δε νομίζετε ότι αυτό που κάνουν είναι επίσης μοναδικό;

Φανταστικη μπαντα πραγματικα! Τα ξερουμε τα παιδια,εχουμε παιξει και μαζι τους σε μερικα live! Εχουν καταρχας ισως τον πιο ιδιαιτερο ηχο στην ελληνικη σκηνη! Συνδυαζουν τις καθαρα old school επιρροες τους απο μπαντες οπως οι Incantation, Immolation και Morbid Angel με συγχρονο και τρομερα ακραιο drumming και το αποτελεσμα ειναι μοναδικο! Οι δυο κυκλοφοριες τους ειναι φοβερες, προσωπικα γουσταρω περισσοτερο το mini cd τους αλλα και ο δισκος δε παει πισω! Ειναι πραγματικα μια μπαντα κοσμημα για την ελληνικη σκηνη!

Παιδιά, σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη. Εύχομαι ότι καλύτερο για ‘σας, πραγματικά. Πρίν κλείσω όμως θα σας ξαναρωτήσω σοβαρα: τον drummer σας τον ποτίζετε κηροζίνη;

Χαχα μπα οχι, ισως κανα διπλο espresso να τσιτωνει! Οχι ενταξει απλα προσπαθει πολυ ο Γιωργος και ειναι πολυ σοβαρος και αφοσιωμενος σε αυτο που κανει. Το ταλεντο απο μονο του δεν ειναι ποτε αρκετο.

Προσθέστε ότι γουστάρετε.

Τιποτε περισσοτερο απο το να σε ευχαριστησουμε για τη συνεντευξη αυτη αλλα και την ολη στηριξη σου σε εμας, το εκτιμουμε αφανταστα φιλε! Καλη τυχη και συνεχεια στη δουλεια σου!

Interview: Darkthrone

Ακολουθεί συνέντευξη για το Musikal Aesthetics webzine με τον Fenriz - τύμπανα, μπάσο, εκατομμύρια φωνές.

Ήμουν πρόσφατα στο σπίτι με ένα φίλο μου κι έπαιζε το “Plaguewielder”. Ο φίλος μου αν και δεν ακούει Darkthrone είπε: “Τι γαμηστερό rock n’ roll! Ποιούς ακούμε;”. Να υποθέσω ότι κρύβατε πάντα τέτοια “παλαιά” στοιχεία στη μουσική σας;

Αυτό είναι το λιγότερο rock n’ roll album που κάναμε ποτέ. Ίσως είναι rock n’ roll σε σύγκριση με τους Dimmu Borgir αλλά νομίζω ότι οι περισσότερες από τις δομές του έχουν πολύ μικρή σχέση με τα τέλη της δεκαετίας του στυλ των 50s. Χαχαχα… Όχι δεν αποκρύβουμε κάτι στη μουσική μας, αλήθεια. Απλά γράφουμε και φτιάχνουμε ότι αισθανόμαστε, είναι 100% φυσικό και μη-τεχνητό. Και οι περισσότερες επιρροές μου είναι επίσης υποσυνείδητες. Ό,τι συμβαίνει, συμβαίνει.

Κάποτε, το να τραγουδάς στους Darkthrone ήταν η κρυφότερη επιθυμία πολλών οπαδών σας. Πλέον όχι μόνο τραγουδάς αλλά αναλαμβάνεις και τα καθήκοντα του μπάσου. Πολλές οι εκπλήξεις, δε νομίζεις;

Σίγουρα δε γνώριζα αυτή την επιθυμία. Τέλος πάντων, ήμουν ο πρώτος τραγουδιστής στους Darkthrone, από το 1988 ως το πρώτο demo το 1989. Εκείνη την εποχή έγραφα το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής, οι άλλοι όμως σύντομα εντάχθηκαν στη μπάντα στα τέλη του 1988 και το 1989 και το 1990 και έτσι γράφαμε σχεδόν τα πάντα μαζί, βοηθώντας με τα μέρη κ.λ.π. Αλλά μετά την ηχογράφηση του “A Blaze in the Northern Sky” το καλοκαίρι του 1991 αποφάσισα ότι ο καθένας πρέπει να γράφει τα δικά του και ότι όλα θα έπρεπε να γίνονται αποδεκτά και να ηχογραφούνται. Κι έτσι έχει ως τώρα από τότε. Όμως εγώ και ο Ted (Nocturno Culto) είμαστε πολυ-οργανοπαίχτες. Όταν διασκευάσαμε ζωντανά το “Visual Aggression” των Celtic Frost το 1989, o Ted έπαιζε τύμπανα ενώ εγώ τραγουδούσα κι έπαιζα κιθάρα. Αυτό είναι κάτι που κάθε διμελής μπάντα σαν κι εμάς (δεν είναι πολλοί γύρω, το ξέρω) χρειάζεται καθώς καταλαβαίνουμε τι θέλουμε λίγο καλύτερα. Ή ίσως όχι. Δεν ασχολούμαστε με την επιστήμη γύρω από πυραύλους εδώ. Θέλουμε απλά να rock-άρουμε. Έτσι, όταν αποφάσισα ότι η φωνή μου δεν ήταν η σωστή για τους Darkthrone (ακούστε το Thulcandra, τραγουδώ περισσότερο με στυλ NYHC – λατρεύω το NYHC αλλά όχι στους Darkthrone εκείνης της εποχής) ζήτησα από τον Ted να παρέμβει. Κι εγώ θα μπορούσα να συνεχίσω να κάνω φωνητικά στο demo των Isengard που ηχογράφησα και έπαιξα ολομόναχος το καλοκαίρι του 1989. Έτσι έκανα γενικά πολλά φωνητικά απλά όχι στους Darkthrone. Έκανα ξανά κάποια στο “Goatlord” κι ύστερα πάλι στο “Sardonic Wrath”; Τέλος πάντων, έχω επαναφέρει σιγά σιγά μερικά φωνητικά μου (έχω πολλές, πολλές διαφορετικές φωνές) και τώρα έχουμε την KISS εκδοχή των Darkthrone. Τραγουδάω τα τραγούδια μου και ο Ted τα δικά του. Επίσης όταν φτιάχνω τραγούδια πρέπει να παίξω μπάσο και κιθάρα, οπότε μπορώ κάλλιστα να ηχογραφώ το μπάσο σ’αυτά.

Αν συνέχιζες τους Isengard θα έπαιζες το υλικό που γράφεις τώρα για τους Darkthrone ή υπάρχει κάποια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα τους; Υπάρχει κάποια, έστω ελάχιστη, πιθανότητα να ακούσουμε τίποτα καινούργιο από τους Isengard;

Υπάρχει μια μεγάλη διαχωριστική γραμμή πιστεύω. Θέλω να πω πως οι Isengard ήταν ένα project απ’ το 1989 ως το 1995. Δεν το σκέφτηκα ποτέ από τότε, μόνο που όταν έχεις τον καθένα να ζητάει περισσότερα απ’ αυτούς ποτέ δεν μου διαφεύγει. Ίσως κάνω κάτι ακόμα με αυτή τη μπάντα αλλά ίσως σε ένα αργό στυλ του “Over de Syngende Øde Moer”, όχι υπερβολικά folk ή τουλάχιστον death metal. Δεν έχω κάνει σχέδια γι’ αυτό, ποτέ δεν κάνω σχέδια, όμως έχω ακραία ποσά εργασίας που πρέπει να φροντίσω όσον αφορά τους Darkthrone, το blog μου, όλα τα γραπτά μου. Δεν υπάρχει χρόνος τώρα. Πρέπει επίσης να διατηρώ την καθημερινή μου εργασία για να είμαι σε θέση ν’ ακούω όλη τη μουσική που μου στέλνουν. Μερικές φορές η ζωή είναι αρρωστημένη.

Με ποιά albums θα συσχέτιζες το “Circle the Wagons” ώστε να πείσεις κάποιον heavy metal οπαδό (που νομίζει ότι παίζετε black metal ακόμα) να σας ακούσει;

Πεποιθήσεις σαν κι αυτή πάντοτε αποτυγχάνουν. Το μυαλό πρέπει να είναι ανοικτό και εκεί να βρίσκεται και η θέληση. Ωστόσο, καταλαβαίνω που θες να καταλήξεις. Λοιπόν, πρωτίστως έχουμε ΠΑΛΙΟ ΗΧΟ. Δεν έχει να κάνει καμιά σχέση με τις χιλιάδες μπάντες που κάνουν κάποιο comeback με “παλιά, βαρετά riffs αλλά με ΝΕΟ ΗΧΟ¨. Γάμησε τες αυτές τις μπάντες αλλά τους ευχαριστώ πιθανών που τουλάχιστον προσπαθούν. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Το NWOBHM με σύγχρονο ήχο είναι απλά απελπιστικό. Θα τους πρότεινα να ακούσουν το νέο Enforcer album που ονομάζεται “Diamonds”. Και δε μπορώ επίσης να κατηγοριοποιήσω τη μουσική μας γιατί το στυλ του Ted με το δικό μου διαφέρουν πολύ. Αλλά νομίζω ότι όλα μου τα riffs είναι ως επί το πλείστον απ’ το 1979 ως το 1985 και η παραγωγή του ήχου μας άκουγεται σαν μια χαμένη Σουηδική μπάντα, από το 1984 ίσως.

Έχω την εντύπωση πως οι τελευταίες σας κυκλοφορίες στοχεύουν κατά κύριο λόγο σε κάποιο έιδος μουσικής καθοδήγησης. Παρ’ όλα αυτά, καταφέρνετε να σταθείτε σαν φρέσκια πνοή μες στη μουσική σκηνή. Πως το επιτυγχάνεται αυτό; Υπάρχει κάποια αλλαγή ενδιαφέροντος προς τον παλιό ήχο από το κοινό σας;

Σ’ ευχαριστώ για αυτή την όμορφη ερώτηση. Και ναι, το ενδιαφέρον προς το παλιό υλικό έχει γίνει ΤΕΡΑΣΤΙΟ στο underground απ’ την έναρξη των 00s, πολύ περισσότερο μεταξύ 2005 με 2007 ενώ τα δύο τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον για το παλιό, αληθινό metal είναι ΜΑΖΙΚΟ. Εμείς πιθανότατα μετατοπίσαμε μια ολόκληρη βάση οπαδών, που μάλλον ήταν πουστιά εκ μέρους μας, αλλά δεν είχαμε άλλη επιλογή καθώς οφείλουμε να κάνουμε ότι είναι στις καρδιές μας.

Έχεις ακούσει το “Belus”; Τι γνώμη έχεις;

Το 70% των συνεντεύξεων που έκανα για το “Circle the Wagons” (ίσως έχω κάνει γύρω στις 70 μέχρι τώρα) με ρώτησαν σχετικά με αυτό. Είναι σπουδαίος δίσκος και περίμενα να επιστρέψει στο feeling του “Filosofem”. Κάνει ένα νεύμα επίσης στους παλιούς Destruction μέσα σ’ ένα απ’ τα τραγούδια, για όσους από εσάς μπορούν να το ακούσουν αυτό.

Υπάρχει περίπτωση να ξαναγράψει ο Varg στιχουργικά θέματα σε κάποιο album σας;

1993/1994: Ήθελα να γράψει ο Varg καθώς φυλακίστηκε ξαφνικά κι έτσι θα μπορούσε να μιλήσει στις μάζες με στίχους μέσω των Darkthrone το 1994. Η κατάσταση έχει αλλάξει πλέον, μπορεί να γράψει και πάλι με τους Burzum τώρα.

Συνεχίζεις να γυμνάζεσαι;

Ναι, αλλά η μπυροκοιλιά παραμένει. Χαχαχα…

Αν και δεν θα’ πρεπε να ρωτήσω, εξ’ αιτίας της πρόσφατης επανένωσης τους, δε νομίζεις ότι οι Obliteration συνεχίζουν από κει που σταμάτησαν οι Autopsy πίσω στο ’95 (εξαιρώντας τους Abscess φυσικά);

Καλά, δεν είμαι και πολύ εξοικειωμένος με το υλικό των Autopsy μετά το “Mental Funeral”. Αυτό που ξέρω είναι πως και οι δύο Autopsy αποθεώθηκαν από το κοινό στις ΗΠΑ όταν και έπαιξαν ζωντανά. Μάλιστα αλληλοχαιρετίστηκαν κιόλας. Επιπλέον, άκουσα κάποια νέα τραγούδια των Obliteration μόλις σήμερα!

Ακολούθως, τι έχεις να πεις για την επιστροφή των Autopsy;

Το μόνο που άκουσα εως τώρα είναι το single, έτσι μπορεί κάποιος να υποθέσει πως επέστρεψαν μ’ ένα γερό κτύπημα, ε;

Προτιμάς τους Matthew Herbert, τους Doctor Rockit, τους Radio Boy ή τους Wishmountain περισσότερο;

Ποτέ δεν είχα πολλά τραγούδια των Wishmountain. Υπήρχαν κάποια στο mix CD “Let’s All Make Mistakes” το οποίο ήταν ΥΠΕΡΟΧΟ. Προτιμώ τον απλό Herbert, από το 1996 μέχρι και το 2002 περιπου.

Τέλος της ανάκρισης με μια τελευταία ερώτηση. Ένας φίλος μου είναι περίεργος να μάθει τι είδους ταινιών γουστάρεις. Αλήθεια, ασχολείσαι με τον κινηματογράφο καθόλου;

Πηγαίνω μόνος μου κι εχθές είδα το “Persona” του Imar Bergman. Δε σημαίνει ότι έχω ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Διαθέτω μια ισόβια ελεύθερη κάρτα κι έτσι πηγαίνω ως αναψυχή με ανοιχτό μυαλό. Η καλύτερη ταινία που είδα πέρυσι ήταν η “Me and You and Everyone We Know” ενώ η καλύτερη ταινία που είδα φέτος ήταν η “Wendy and Lucy”. Φαντάσου ότι βλέπω αυτές τις ταινίες μόνος μου κυρίως σε κινηματογράφους που είναι σχεδόν άδειοι. Υπάρχουν ταινίες για διαφορετικές περιπτώσεις αλλά αυτές που μου αρέσουν είναι οι χιουμοριστικές και οι απλά ΚΑΛΕΣ ταινίες – θα μπορούσε να είναι διασκέδαση ακόμη και τι τυπικό σινεμά του ’80, ή όπως είδατε παραπάνω. Μου αρέσουν ταινίες που μιλούν για τη ζωή, την ανθρώπινη κατάσταση κ.λ.π.

Πρόσθεσε ότι γουστάρεις. Σ’ ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη. Εύχομαι τα καλύτερα για σένα.

Ελέγξτε το Band of the Week blog sto darkthronemyspaceofficial κι ακούτε Dead Moon και The Associates.