AKITSA "Credo"

Akitsa

Credo

2018 | Profound Lore Records

Τρία χρόνια είχαμε να ακούσουμε μια νέα ακεφιά του Pierre-Marc Tremblay (aka O.T.). Ο αψίχολος αυτός Καναδός δεν κάνει καμία έκπτωση στο black metal του το οποίο άλλοτε μπολιάζει με ωμό punk, άλλοτε με γραφικό heavy metal κι άλλοτε το ντύνει με ανταριασμένο noise. Το Credo είναι η αποζημίωση των πιστών οπαδών του όσον αφορά το θέμα της συνέπειας και της ηχητικής συγκρότησης. Με μικροαλλαγές (για το ιστορικό των Akitsa) στο ύφος ανάμεσα στα κομμάτια παραδίδει πιθανών τον πιο φουρκισμένο δίσκο της καριέρας του που, πέρα από τα πυγμαία riffs των μικρότερων σε διάρκεια τραγουδιών, ερεθίζεται τόσο από το αίσθημα της μελαγχολίας όσο και από Hvis Lyset Tar Oss τερτίπια. Μούρλια.

HIGH ON FIRE "Electric Messiah"

High on Fire

Electric Messiah

2018 | eOne

O Matt Pike χαιρετάται σαν ιστορική φιγούρα όντας ο κιθαρισταράς των μοναδικών Sleep. Οι High on Fire είναι εδώ και χρόνια το φονιάδικο μουσικό του όχημα όπου ξεθαρρέβει σε πιο θρασομεταλλίδικες καταστάσεις και γενικά πιο τσαμπουκαλεμένους ήχους. Εδώ θα ακούσει κανείς απλά καλή μουσική χωρίς να συγκλονίζει, τίμια και ιδρωμένη. Ξεχάστε την υπερούσια μαστούρα της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ του μπάντας. Όμως από τον Σαβαώθ του riff μην περιμένετε τίποτα λίγοτερο από μελωδίες που θρασομανούν και γιγαντώνονται πάνω από ένα εκκωφαντικό rhythm section. Και εννοείται πως ο παλιός αυτός λέτσος κάνει πολλούς πιτσιρικάδες να ακούγονται θηλυκοί.

DEATHHAMMER "Chained to Hell"

Deathhammer

Chained to Hell

2018 | Hells Headbangers Records

Το ηχητικό συνέπαρμα των Νορβηγών θορυβοποιών δεν έχει προηγούμενο. Δηλαδή έχει αλλά θα πρέπει κανείς να πάει στις απαρχές του thrash metal ως είδος και δη στις ηλεκτρισμένες μέρες των Metallica, Dark Angel (με Don Doty στο line-up) και Slayer των δύο πρώτων δίσκων αυστηρά. Η μπάντα της οποίας patch είχε ο Necro στο F.O.A.D. άλμπουμ, μετά από τρεις δίσκους κυκλοφορεί εμμονικά ακόμα ένα εστιασμένο, μικρό έπος υπό τις δόξες και τις τιμές του τραπάτσαλου αλλά σφριγηλού παρελθόντος. Το fast paced tempo συγκινεί τα μάλα αλλα εδώ θα βρείτε και πιο επικούρες (βλ. Into the Burning Pentagram) και στο ομώνυμο, το Aura Noir-ικό πέρασμα απλά φέρνει δάκρυα στα μάτια.

A FOREST OF STARS "Grave Mounds and Grave Mistakes"

A Forest of Stars

Grave Mounds and Grave Mistakes

2018 | Prophecy Productions

Aυτοί οι πολύζουμοι, ως προς την έκφραση, Βρετανοί συνεχίζουν το σερί κυκλοφοριών που απαιτούν προσεκτικούς ακροατές και επίμονες προσπάθειες για να συλλάβεις το μέγεθος της θεατρικότητας τους. Μια θεατρικότητα ισόποση σε ζόφα και τη folk ορμή που προσφέρει ο lead ρόλος του βιολιού. Η ερμηνεία που σαρκώνει ο Dan Eyre (Mister Curse) παραμένει ίσως το ισχυρό ατού της μπάντας μιας και η φωνή του βρίσκεται πάντα στα όρια της ψύχωσης, πολυχρονεμένη και ηδονική. Κάποια συγκεκριμένα περάσματα όπως π.χ. το τέλος του Precipice Pirouette είναι πιο ατμοσφαιρικά από τα θάμπη ολάκαιρων μουσικών σκηνών. Κλασικά εξαιρετικοί.

AZAGHAL "Valo Pohjoisesta"

Azaghal

Valo Pohjoisesta

2018 | Immortal Frost Productions

Η ακρόαση του δίσκου είναι ο ορισμός της παροιμίας με τη μύγα που τρώει σίδερο. Τόσο αργά ΓΝΩΡΙΖΑ εξαρχής ότι θα κυλήσει το άλμπουμ αυτό. Όχι απαραιτήτως γιατί είναι κακό αλλά κυρίως γιατί είναι κλισέ και κουρτέσικο μόνο ως προς τη mainstream απαίτηση. Κοινώς, καμιά έκπληξη και κανένας τρόμος από κάποιους που τάσσονται στη μαυρομεταλλική ιδέα. Όταν παρωδίες τύπου Ajaton δείχνουν τόσο heavy metal έλεος τότε η πεποίθηση του αμετανόητα mediocre αυτο-ενισχύεται και υπερισχύει. Θυμάμαι το Codex Antitheus άλμπουμ τους και θυμάμαι να περνάω καλά ακούγοντας το. Κάτι πρέπει να αλλάξει στη μπάντα. Ίσως ο Niflungr να σκεφτεί την πιθανότητα ενός κανονικού τραγουδιστή. Ίσως.

CONAN "Existential Void Guardian"

Conan

Existential Void Guardian

2018 | Napalm Records

Λασπωμένο doom προσφέρει το Βρετανικό αυτό τρίο. Κάποιοι θα θυμούνται το σούσουρο που δημιούργησαν με το επικών διαστάσεων ντεμπούτο τους (Monnos) και το ακόμα θεϊκότερο ΕΡ που είχε προηγηθεί της κυκλοφορίας του (Horseback Battle Hammer). Στη φετινή τους προσπάθεια δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα πλην μιας ελάχιστης τάσης να ανεβάσουν λίγο το tempo. Στο Paincantation μάλιστα σαματέβουν το πρώτο τους grind (!) τραγούδι. Κατά τ’ άλλα ο χρόνος βυζαίνει το riff αργά και βασανιστικά τριβαλιάζοντας το συμπαγές της φάσης μόνο και μόνο για να φέρει αναδρομικά στη μνήμη κακόχολο, Melvins-ικό sludge. Κατσούφικος όσο και αρχιδάτος δίσκος.

BLACK VIPER "Hellions of Fire"

Black Viper

Hellions of Fire

2018 | High Roller Records

Θέλει υπομονή για να σμίξεις όλα τα κενά του παρόντος ως το σπουδαίο παρελθόν των Razor ή των Agent Steel. Οι Νορβηγοί Black Viper τιμούν την κληρονομιά του speed/heavy όσο κανείς. Βέβαια στο οπλοστάσιό τους διαθέτουν τον Cato Stormoen (Deathhammer) και τον μικρό θεούλη Arild Myren Torp (Obliteration, Nekromantheon) που είναι υπεύθυνος για την κιθαριστική πανδαισία του ντεμπούτου αυτού άλμπουμ. Χτισμένο εξ’ ολοκλήρου με την τεχνική του riff πάνω στο riff οι Μαύρες Οχιές μοιάζουν αστείρευτες και δημιουργούν επισκοπού ένα full-length εσώβαθο αλλά και με τη βολή του προσδιορισμένου ήχου. Η σύνθεσή τους όμως παραείναι βλογημένη για να κερδίσει ο tribute χαρακτήρας της μπάντας.

BURIAL HORDES "Θάνατος Αιώνιος (The Terminus Thesis)"

Burial Hordes

Θάνατος Αιώνιος (The Terminus Thesis)

2018 | Folter Records

Κάπου στα μέσα του εισαγωγικού Human Condition καταλαβαίνεις τη σκοτεινή διάθεση της μπάντας. Τα βλαβερά leads δανείζονται την τυραννία των επίσης εγχώριων Dead Congregation (σ.σ.: πιθανώς η καλύτερη death metal μπάντα παγκοσμίως τα τελευταία χρόνια). Διόλου τυχαίο βέβαια μιας και στις κιθάρες θα συναντήσεις τον Τηλέμαχο, μέλος των δεύτερων από το 2004. Οι Burial Hordes φθονούν την απειλή και τη ζόφα εξίσου. Η σερπετιά των ξεσπασμάτων τους είναι συγκινητική και θα φέρει στο νου αλλότινες εποχές του ακραίου metal. Είναι ψυχωμένοι και κενοστάλαχτοι. Οι ελάχιστες απόσιγες στιγμές τους είναι αυτές που θα τους αφαιρέσουν πόντους από την τελειότητα.

ARCHGOAT "The Luciferian Crown"

Archgoat

The Luciferian Crown

2018 | Debemur Morti Productions

Φίνο απόσταγμα της ανίερης death/black σκηνής του σύμπαντος το τελευταίο άλμπουμ των Φινλανδών. Όπως όλοι οι δίσκοι τους δηλαδή. Το The Luciferian Crown όμως είναι πιο μενταρισμένο, πιο στρωτό, με λιγότερες σούφρες. Ο ήχος είναι (καθόλου) αιφνιδίως καθαρότερος και οι αποθεώσεις είναι μέσα σε γήπεδο Β’ Εθνικής (γιατί είμαι σε καλή διάθεση σήμερα). Το μόνο που δεν έχετε ξανακούσει από δαύτους σε τόσες δόσεις είναι κάτι χορωδιακά που φουμίζουν το Κακό φτηνού b-movie. Της εργατιάς παλικάρια βασικά με πενταλφικά κάματα ως ψυχοπαίδια του Μεφιστοφελή και άλλων τέτοιων ανάπαλλων φιγούρων που τα άχρηστα 00s τους χάρισαν τη ρώμη να ξεχωρίσουν ως κάτι.

BOSSE-DE-NAGE "Further Still"

Bosse-de-Nage

Further Still

2018 | The Flenser

“Everyday is the same” είναι ο στίχος με τον οποίο μας καλωσορίζει ο Bryan Manning στο νέο full-length των Καλιφορνέζων. Για όσους ανέπαφους, οι Bosse-de-Nage θα μπορούσαν να είναι η υγιής εκδοχή των Deafheaven όσον αφορά τον τρόπο που προσεγγίζουν το black metal τους. Έχουν βγάλει τουλάχιστον δύο δισκάρες στο παρελθόν και το Further Still συνεχίζει την κληρονομιά αυτής της ηχητικής ηδονοζάλης με (πολύ) ανήσυχες κιθάρες και περιπετειώδες drumming. Το post-hardcore εδώ μπολιάζεται μόνο και μόνο για να συχλιάσει τον ψόφο του black metal σαν είδος μιας και η σύγχρονη εκδοχή των Αμερικανών δεν έχει σαν ζητούμενο ούτε δάση, ούτε trolls.