NAÐRA "Eitur" demo

Naðra 

Eitur demo

2014 | Vánagandr

Πιθανότατα αυτό είναι το καλύτερο demo που άκουσα φέτος. Κι αυτό γιατί χωρίς να πρωτοτυπεί μου δίνει λυσσαλέο και επικό black metal σε ίσες δόσεις. Επίσης η στυγνή του ατμόσφαιρα με κάνει να ξεχνάω τη γυαλισμένη παραγωγή-τσιχλόφουσκα της πλειοψηφίας του σήμερα.

THANTIFAXATH "Sacred White Noise"

Thantifaxath 

Sacred White Noise

2014 | Dark Descent Records

Ένα από τα πιο αμφισβητίσιμα album που άκουσα φέτος. Όχι γιατί το αποτέλεσμα υστερεί σε δύναμη αλλά γιατί σε φάσεις ακούγεται τόσο επιτηδευμένο που δεν ξέρω αν του αφαιρεί πόντους αξίας. Όπως και να ‘χει το tech-ό,τι να ‘ναι είδος των Thantifaxath καταλήγει σοβαρά πειστικό αν το εξετάσεις χωρίς καμιά παρωπίδα.

PROTOMARTYR "Under Color of Official Right"

Protomartyr 

Under Color of Official Right

2014 | Hardly Art

Το post-punk σε πρώτη μοίρα. Η μπάντα αυτή δημιουργεί έναν ουσιαστικό, μουσικά, δίσκο όπου τίποτα και όλα έχουν πρωτεύοντα ρόλο. Όλα τα τραγούδια είναι μικροί ύμνοι και ιδιαίτερα αυτά τα δίλεπτα έπη μέσα στα οποία μπλέκονται ο νεωτερισμός παρέα με τον Nick Cave.

MAC DEMARCO "Salad Days"

Mac DeMarco

Salad Days

2014 | Captured Tracks

Mac DeMarco και Salad Days. Άλμπουμ-αδυναμία. Μικρές μελωδίες που ενώθηκαν για να σχηματίσουν ένα όμορφο ορχηστρικό παζλ καλοκαιρινής διάθεσης και ηλιόλουστης υφής. Ο τόνος νοσταλγίας φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει από ένα δίσκο με τίτλους όπως Blue Boy, Let Her Go και Goodbye Weekend. Τα χρώματα είναι vintage, τα παντελόνια blue jeans και οι μπλούζες ριγέ (στο οριζόντιο). Το μαλλί χρυσαφί, μπουκλέ και καπελάκι. Παπούτσια δεν υπάρχουν. Άλλωστε βόλτα στην παραλία είσαι…

CLOUD NOTHINGS "Here and Nowhere Else"

Cloud Nothings

Here and Nowhere Else

2014 | Carpark, Wichita

Οι Cloud Nothings είναι μια μπάντα που έμαθα στο προηγούμενο άλμπουμ τους και που δεν μου άρεσαν καθόλου. Στο νέο Here and Nowhere Else δισκάκι τους έχουν μια πιο θετική διάθεση, ελαφρο-punk ύφους με όμορφες κιθάρες και εκτελέσεις. Τα νέα τραγούδια κυλούν ομαλά και αυτό κάνει τον δίσκο ιδιαίτερα ευχάριστο στην ακρόασή του. Η γνώμη μου δεν έχει αλλάξει και τόσο γι’ αυτούς και συνεχίζω να μην τους θεωρώ κάτι συνταρακτικό. Παρ’ όλα αυτά θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα για τη σύνθεση του τραγουδιού της χρονιάς που διανύουμε με το άσμα που ακούει στο όνομα Pattern Walks. Πρόκειται για ένα περιπετειώδης τραγούδι που μπορεί να ξεχωριστεί από “τρία μέρη” με τα δύο τελευταία να έχουν μια τέλεια post-punk κατάληξη. Αν γράφανε αυστηρά τέτοια καλούδια θα ήταν μια από τις αγαπημένες μου μπάντες άνετα. Μόνο και μόνο γι’ αυτό αξίζει κανείς να ασχοληθεί μαζί τους.