MORBUS CHRON "Sweven"

Morbus Chron 

Sweven

2014 | Century Media Records

Αν το ακούσει κάποιος οπαδός του old school death metal λογικά θα χύσει δάκρυα συγκίνησης με την Death ατμόσφαιρα που αποπνέει. Οι καινούργιοι οπαδοί θα ανακαλύψουν απλά το πόσο όμορφα επικίνδυνο μπορεί να ακουστεί το metal χωρίς να πνίγεται μέσα στα ίδια του τα κλισέ. Από τις μπάντες που δίνουν νόημα στη λέξη προοδευτικότητα.

NOMEANSNO "0 + 2 = 1"

Nomeansno

0 + 2 = 1

1991 | Alternative Tentacles

Αν σκεφτεί κανείς τη χρονολογία κυκλοφορίας του (1991) τότε το 0+2=1 των Nomeansno διεκδικεί βραβείο υπερ-νεωτερισμού. Κάθε τραγούδι εδώ μέσα είναι απλά φανταστικό. Ξεχωρίζω μετά βίας το εθιστικό Everyday I Start to Ooze και το Faith No More-ικό έπος του I Think You Know. Κάντε στον εαυτό σας τη χάρη και ακούστε το.

GRIDLINK "Longhena"

Gridlink

Longhena

2014 | Selfmadegod Records

Δεν ξέρω αν ο Chang θεωρείται πως έζησε τη χρυσή του περίοδο μέσω των αλησμόνητων Discordance Axis. Κι εγώ θεωρώ τους τελευταίους ως ένα από τα συγκλονιστικότερα acts που υπήρξαν στον χώρο με το The Inalienable Dreamless να στέκει αγέρωχο ως η πιο περιπετειώδης κυκλοφορία του grindcore (δικά μου είναι τα γούστα ρε, ότι θέλω γράφω). Οι Gridlink συνεχίζουν εν μέρει τη κληρονομιά της σπουδαίας αυτής μπάντας και μετά τα επίσης φοβερά Amber Gray και Orphan βγάζουν τον τελευταίο δίσκο της καριέρας τους απ’ όσα διαβάζω. Η ανατολική κουλτούρα έχει περάσει για τα καλά στο πετσί της μπάντας -κάτι που προδίδει και το εικαστικό μέρος- και το νέο τους δημιούργημα που ακούει στο όνομα Longhena βασίζεται στο ανορθόδοξο riffing του Takafumi Matsubara ο οποίος ανέλαβε όλη τη σύνθεσή του. Το Longhena, όπως και να ‘χει, είναι ένα δυνατό digitech κομψοτέχνημα το οποίο θα σας αποζημιώσει αν του δώσετε λίγο χρόνο ώστε να αφομοιωθεί όσο γίνεται καλύτερα. Οι Gridlink είναι στο δικό τους σύμπαν όπως και να ‘χει.

Απασχολώντας το μυαλό μου

Τελευταία φορά που μίλησα με τον Τάκη από Ruined Families μου έλεγε ότι είχε κολλήσει στα παλιά του Eno, έτσι κι εγώ πρόσφατα θυμήθηκα το αγαπημένο μου Taking Tiger Mountain (by Strategy) ακούγοντας το πολλές φορές. Τσέκαρα όλο το roster της Run for Cover Records αλλά δυστυχώς δεν συγκινήθηκα πολύ από καμιά μπάντα της. Ξεχώρισα όμως τους Basement (I Wish I Could Stay Here, 2011), τους Castevet (ή CSTVT – καμιά σχέση με τους Νεο-Υορκέζους black metal-άδες) και τους Locktender με το αρκετά ενδιαφέρον Kafka release τους. Πολύ καλοί και οι Pity Sex. Το noise rock των Fight Amp ήταν ίσως η μεγάλη αποκάλυψη για μένα. Πρόκειται για μια μπάντα που αγνοούσα πλήρως και που έχουν κυκλοφορήσει δύο μουσικά διαμάντια: τα Hungry for Nothing (2008) και Birth Control (2012). Έχουν post-hardcore αναφορές στον ήχο τους και γενικά σπέρνουν. Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίστηκε με δίσκους που είχα πολλά χρόνια να ακούσω. Punk και hardcore βασικά. Είμαι αρκετό καιρό σ’ αυτό το mood. Joy Division, The Clash, Social Distortion, Misfits.

Είπα επίσης να ξανακούσω λίγο Big Black και συγκεκριμένα το Songs About Fucking LP τους. Μα, τι διασκευάρα είναι αυτή που έχουν κάνει στο The Model (Kraftwerk)! Ένας φίλος έβαλε σχετικά πρόσφατα να παίζει το The Shape of Punk to Come (Refused), μα εμένα μου ήρθαν πάλι στο μυαλό οι Retox, έτσι «ξηγήθηκα» μερικές φορές το περσινό YPLL τους. Μέσα στην όλη playlist βρήκαν τρόπο να χωρέσουν και οι Husker Du, το κύκνειο άσμα των παιχταράδων Gaza, το 111112 των απόκοσμων Dispirit και το περσινό, ομώνυμο LP των Lychgate το οποίο και βρήκα μοναχά καλό.

DEPHOSPHORUS "Ravenous Solemnity"

Dephosphorus

Ravenous Solemnity

2014 | 7 Degrees Records

Οι Dephosphorus κατασκευάζουν κιουμπρικό τρόμο με το εξωδιαστημικό Ravenous Solemnity. Το οποίο πρόκειται για την απόλυτη συμπλήρωση φρίκης με την σιωπή ενός αέναου γαλαξία όπως παρουσιάζεται στο 2001: Space Odyssey. Το alter ego του εκκωφαντικού απόηχου του κενού. Μεγαλεπήβολα σχέδια, τρανά κατορθώματα. Δύσκολο να υπάρξει αντίζηλος τους μιας και το όραμα του Αθηναϊκού τρίο είναι μοναδικό ανάμεσα στα είδη. Παρ’ όλα αυτά όλα προκύπτουν μέσα από οικεία ακούσματα τα οποία πατενταρίστηκαν επιτυχώς σ’ αυτό το νέο πόνημα. Sepultur-ικό groove (αναπόσπαστο κομμάτι της μέχρι τώρα κληρονομιάς τους – αναφέρομαι στο groove), ατελείωτο riffing (δείγμα υγιούς σύνθεσης), παθιασμένο performance. Εφετζίδικα καλούδια όπως τα πειραγμένα φωνητικά κάπου στο τέλος του αδιανόητου Astrocyte Portal και χρήση μιας δωδεκάχορδης ακουστικής κιθάρας ενισχύουν την παραισθησιογόνο δράση του δίσκου. Δεν έχω να πω πολλά. Στο διαδίκτυο θα διαβάσει κανείς ολοκληρωμένες κριτικές για το άλμπουμ, πολύ καλύτερες από ό,τι θα μπορούσα να γράψω εγώ. Ανυπομονώ να κρατήσω το βινύλιο αυτό στα χέρια μου. Όποιος τσεκάρει τι δουλειά έκανε η Viral Graphics όσον αφορά το artwork θα πάθει πλάκα. Μια ολοκληρωμένη κυκλοφορία από συντοπίτες παλαίμαχους ξεμυτάει στο φρέσκο 2014 και ήδη καταλαμβάνει θέση στα προσωπικά μου top charts. Μην τους αγνοήσει κανείς.

RØSENKØPF s/t

Røsenkøpf

Røsenkøpf

2012 | Wierd Records

Το προ διετίας, ομότιτλο άλμπουμ των Røsenkopf είναι τόσο εμπνευσμένο που προσβάλλει κάθε γούστο. Μιλάμε για ένα ανυπέρβλητο διαμάντι που περιέχει έξι ισάξια σε ποιότητα τραγούδια με τον θεό drummer να κλέβει την παράσταση. Ακούστε το Heed ή το Human Love Song για να πειστείτε περί τίνος πρόκειται. Αν το είχα ακούσει έγκαιρα θα το είχα κοτσάρει περήφανα στην top λιστάρα μου με τα της χρονιάς εκείνης. Δεν θα βρείτε κανένα συγκεκριμένο είδος μες στις δηκτικές συνθεσάρες τους. Γενικώς πρόκειται για ένα δίσκο που θα μείνει εσαεί στα ηχεία μου. Σπεύσετε!