ANDREA SCHROEDER "Where the Wild Oceans End"

Andrea Schroeder

Where the Wild Oceans End

2014 | Glitterhouse Records

Ένα ουσιαστικά ασήμαντο άλμπουμ κυκλοφορεί από την Andrea Schroeder με τίτλο Where the Wild Oceans End. Μουσικές για τα γούστα του Κοκκινόπουλου και τις αδιάφορες σειρές που κυκλοφορεί κατά καιρούς τύπου Κόκκινη Εντολή του 73ου Νόμου. Η αλήθεια είναι πως η ευαίσθητη πλευρά του άλμπουμ προσπαθεί να πιάσει (στο θηλυκό του) μια Cohen-ική χροιά αλλά το αποτέλεσμα χωλαίνει τόσο που καταντά υπερβαρετό. Η μελαγχολική του φύση και η υποβόσκουσα κατήφεια δε μπορούν να με πείσουν για την ποιότητα των ασμάτων. Τα πράγματα γίνονται λίγο ενδιαφέροντα στο μικρό σε διάρκεια The Rattlesnake όπου ο ήχος της ηλεκτρικής κιθάρας αλλάζει το mood της σύνθεσης. Μια δουλειά που μπορείτε να προσπεράσετε δίχως τύψεις.

THE SOFT MOON "Feel" single

The Soft Moon

Feel 7"

2014 | Independent

Οι The Soft Moon είναι μεγάλη μπαντάρα. Ή έτυχε απλώς να μου κάτσουν εμένα τόσο καλά. Ευχαριστώ τον Θεοδόση που μου πρότεινε να τους τσεκάρω. Το Feel sinle τους περιέχει το ομώνυμο track συν το Hunger. Μ’ αρέσουν και τα δύο πάρα πολύ αν και ποτέ δεν είναι αρκετά δύο μόνο τραγούδια. Ο αέρας που μύρισα σ’ αυτά ήταν New Order-ικός οπότε με σκλάβωσαν (ξανά) ψιλο-αυτόματα.

DARK CIRCLES "MMXIV"

Dark Circles 

MMXIV

2014 | Désordre Ordonné

Το καλύτερο μετα- Cursedικό crust έρχεται και αυτή τη φορά από τον Καναδά. Ως προς την αισθητική όμως μόνο. Γιατί αυτοί οι τύποι ούτε ρέπλικες είναι ούτε τους βλέπω να γίνονται. Μάλλον ότι καλύτερο ξέβρασε το ’14. Ή τουλάχιστον ότι πιο εθιστικό.

BOHREN & DER CLUB OF GORE "Piano Nights"

Bohren & der Club of Gore

Piano Nights

2014 | PIAS Recordings

Μια μικρή αναφορά στο νωχελικό piano jazz των Bohren and Der Club of Gore: Το νέο τους δισκάκι ονομάζεται Piano Nights και συνεχίζει την μαύρη παράδοση των albums τους. No tempo φόρμες, κυρίως της jazz σκηνής, θα σας επουλώσουν πολλές από τις ταλαιπωρημένες μέρες σας. Συνίσταται, ως σκοτεινή μουσική, η ακρόασή του τα βράδια. «Εννοείται», θα λέγανε οι περισσότεροι. Και θα είχαν και δίκιο.

NICOLE ATKINS "Slow Phaser"

Nicole Atkins 

Slow Phaser

2014 | Oh'Mercy! Records

Η αγαπημένη μου Nicole Atkins κυκλοφορεί τον τρίτο και πιο μεστό δίσκο της καριέρας της και παραμένει εκνευριστικά ποιοτική χωρίς να χάνει ίχνος από τον mainstream χαρακτήρα των τραγουδιών της. Μια πλειάδα εμφανών επιρροών κάνει εμφάνιση εδώ μέσα, κι όμως είναι τόσο αυθεντική που σχεδόν τη ζηλεύεις.

AS WE DRAW "Mirages"

As We Draw 

Mirages

2014 | Throatruiner Records

Σε όλον αυτόν τον άδοξο post συφερτό που μαστίζει στις μέρες μας, οι As We Draw έρχονται με ένα μουσικό μνημείο που ζωγραφίζει υπέροχα με αναπάντεχες μελωδίες τη hardcore βάση των συνθέσεων τους. Τέτοιοι δίσκοι βγαίνουν σπάνια ανά τα χρόνια. Live ηχογράφηση με ζηλευτό ήχο-πρότυπο.

MORNING DEW s/t

Morning Dew

Morning Dew

1970 | Roulette

Μια Uriah Heep/Deep Purple χροιά διακατέχει τα αυλάκια του ομώνυμου άλμπουμ των Morning Dew οι οποίοι κάποτε κυκλοφόρησαν αυτό το διαμαντάκι psych rock μουσικής. Σαφώς περισσότερο οργανικοί και θερμοί σε σχέση με την ξινίλα των DP. Ακούστε το Upon Leaving π.χ. και θα βρείτε τη μισή αλήθεια νεότερων μπαντών όπως οι Firebird.

COWARDS "World Champions in Male Chastity"

Cowards 

World Champions in Male Chastity

2014 | Independent

Εδώ έχουμε να έρθουμε αντιμέτωποι με μια αναβίωση των The Birthday Party. Ή όχι. Όπως και να ‘χει το punk των Cowards στοχεύει ακριβώς στην ασχήμια ενός είδους που φαίνεται να έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.

PMS 84 s/t demo

PMS 84

PMS 84 demo

2014 | Independent

Οπαδικό και ανήσυχο punk ακούμε στο νέο demo των PMS 84, μιας μπάντας που προέρχεται από το Portland της Αμερικής. Κανένα ίχνος πρωτοτυπίας δεν θα βρείτε εδώ μέσα, παρά μόνο γνήσιο και ανόθευτο old school hardcore μέσα σε έξι σύντομες αλλά ωραίες συνθέσεις.

LANA DEL REY "Ultraviolence"

Lana Del Rey 

Ultraviolence

2014 | Polydor, Interscope

Συνεχίζω να την θεωρώ κενή. Όμως το Ultraviolnce είναι μια ανώτερη προσπάθεια του προκατόχου του. Οι μουσικές ατμόσφαιρες που αποπνέει το άλμπουμ είναι ότι ακριβώς φανταζόμουν γι’ αυτή εξ’ αρχής. Οπότε ελπίζω ότι στη συνέχεια θα βρεθεί η χρυσή τομή για το αριστούργημα που μας χρωστάει μια τέτοια φωνή.

SKÁPHE s/t

Skáphe

Skáphe

2014 | Fallen Empire Records

Έχω πει άπειρες φορές ότι το bm σαν είδος είναι ίσως η πιο περιπετειώδης από όλες τις σκηνές που βρίσκονται εκεί έξω. Οι Skáphe έρχονται να αποδείξουν ότι η απελπισία και το κενό μπορούν να χωρέσουν μέσα σε μόλις τέσσερις συνθέσεις. D.G. (Misþyrming) και Alex Poole (Chaos Moon, Entheogen κ.α.) υπό τη χρήση παραισθησιογόνων είναι οι ιθύνοντες νόες του πρότζεκτ αυτού.

MEANDGOLIATH "New Songs" EP

MeAndGoliath

New Songs EP

2014 | Independent

Ωραίο punk/emo από τους MeAndGoliath στο φετινό New Songs. Τρία μικρά τραγούδια με προφανές ενδιαφέρον, πέραν του κιθαριστικού, το vocal exchange με έντονο συναίσθημα. Έχετε ακούσει πολύ καλύτερα στο είδος πάντως.

DEAD CONGREGATION "Promulgation of the Fall"

Dead Congregation

Promulgation of the Fall

2014 | Martyrdoom Productions

Τα έξι χρόνια προσμονής άξιζαν κάθε δευτερόλεπτο που πέρασε όταν μιλάμε για το δεύτερο full-length των Dead Congregation. Το Promulgation of the Fall είναι ήδη κλασσικό στα αυτιά μου και πανάξιος διάδοχος του τρομακτικού ντεμπούτου της μπάντας. Εδώ μέσα τα πράγματα έχουν γίνει λιγότερο σκοτεινά αλλά πολύ πιο άμεσα όσον αφορά την επιθετικότητα της μπάντας. Από την εισαγωγή του Only Ashes Remain ξέρεις ότι δεν πρόκειται να απογοητευτείς. Κάθε τραγούδι του δίσκου διαθέτει riffs που μένουν στην ιστορία. Η νοοτροπία είναι και πάλι old school με όλες τις Immolation και Incantation καταβολές της μπάντας να έχουν ενσωματωθεί μέσα της σαν να μην υπήρξαν ποτέ οι αναφερόμενοι θρύλοι της σκηνής. Ακούστε το απειλητικό doom σκάσιμο του ομώνυμου τραγουδιού, το riff που σκάει στα πρώτα δευτερόλεπτα του Nigredo, το παράφρον στροβίλισμα του Schisma. Ουσιαστική έμπνευση από την καλύτερη death metal μπάντα των καιρών μας. Η μουσική είναι εξ’ ολοκλήρου γραμμένη από τον frontman Αναστάση και του δίνεται τεράστιο credit για όλες αυτές τις ιδέες. Άξια αναφοράς είναι τα leads του δίσκου με τα liner notes να υπογραμμίζουν ποιος παίζει τι κάθε φορά. Μιλάμε για άλλης εποχής καύλες. Στιχουργικές συμμετοχές αυτή τη φορά βρίσκουμε ξανά από τον Ketola (που είχε αναλάβει προηγούμενα artworks του γκρουπ) και τον Haasiophis των τρομερών Antediluvian. Ανίερες συμπράξεις, άπταιστο αποτέλεσμα. Προσκυνήστε τους!

NAÐRA "Eitur" demo

Naðra 

Eitur demo

2014 | Vánagandr

Πιθανότατα αυτό είναι το καλύτερο demo που άκουσα φέτος. Κι αυτό γιατί χωρίς να πρωτοτυπεί μου δίνει λυσσαλέο και επικό black metal σε ίσες δόσεις. Επίσης η στυγνή του ατμόσφαιρα με κάνει να ξεχνάω τη γυαλισμένη παραγωγή-τσιχλόφουσκα της πλειοψηφίας του σήμερα.

THANTIFAXATH "Sacred White Noise"

Thantifaxath 

Sacred White Noise

2014 | Dark Descent Records

Ένα από τα πιο αμφισβητίσιμα album που άκουσα φέτος. Όχι γιατί το αποτέλεσμα υστερεί σε δύναμη αλλά γιατί σε φάσεις ακούγεται τόσο επιτηδευμένο που δεν ξέρω αν του αφαιρεί πόντους αξίας. Όπως και να ‘χει το tech-ό,τι να ‘ναι είδος των Thantifaxath καταλήγει σοβαρά πειστικό αν το εξετάσεις χωρίς καμιά παρωπίδα.

PROTOMARTYR "Under Color of Official Right"

Protomartyr 

Under Color of Official Right

2014 | Hardly Art

Το post-punk σε πρώτη μοίρα. Η μπάντα αυτή δημιουργεί έναν ουσιαστικό, μουσικά, δίσκο όπου τίποτα και όλα έχουν πρωτεύοντα ρόλο. Όλα τα τραγούδια είναι μικροί ύμνοι και ιδιαίτερα αυτά τα δίλεπτα έπη μέσα στα οποία μπλέκονται ο νεωτερισμός παρέα με τον Nick Cave.

MAC DEMARCO "Salad Days"

Mac DeMarco

Salad Days

2014 | Captured Tracks

Mac DeMarco και Salad Days. Άλμπουμ-αδυναμία. Μικρές μελωδίες που ενώθηκαν για να σχηματίσουν ένα όμορφο ορχηστρικό παζλ καλοκαιρινής διάθεσης και ηλιόλουστης υφής. Ο τόνος νοσταλγίας φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει από ένα δίσκο με τίτλους όπως Blue Boy, Let Her Go και Goodbye Weekend. Τα χρώματα είναι vintage, τα παντελόνια blue jeans και οι μπλούζες ριγέ (στο οριζόντιο). Το μαλλί χρυσαφί, μπουκλέ και καπελάκι. Παπούτσια δεν υπάρχουν. Άλλωστε βόλτα στην παραλία είσαι…

CLOUD NOTHINGS "Here and Nowhere Else"

Cloud Nothings

Here and Nowhere Else

2014 | Carpark, Wichita

Οι Cloud Nothings είναι μια μπάντα που έμαθα στο προηγούμενο άλμπουμ τους και που δεν μου άρεσαν καθόλου. Στο νέο Here and Nowhere Else δισκάκι τους έχουν μια πιο θετική διάθεση, ελαφρο-punk ύφους με όμορφες κιθάρες και εκτελέσεις. Τα νέα τραγούδια κυλούν ομαλά και αυτό κάνει τον δίσκο ιδιαίτερα ευχάριστο στην ακρόασή του. Η γνώμη μου δεν έχει αλλάξει και τόσο γι’ αυτούς και συνεχίζω να μην τους θεωρώ κάτι συνταρακτικό. Παρ’ όλα αυτά θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα για τη σύνθεση του τραγουδιού της χρονιάς που διανύουμε με το άσμα που ακούει στο όνομα Pattern Walks. Πρόκειται για ένα περιπετειώδης τραγούδι που μπορεί να ξεχωριστεί από “τρία μέρη” με τα δύο τελευταία να έχουν μια τέλεια post-punk κατάληξη. Αν γράφανε αυστηρά τέτοια καλούδια θα ήταν μια από τις αγαπημένες μου μπάντες άνετα. Μόνο και μόνο γι’ αυτό αξίζει κανείς να ασχοληθεί μαζί τους.

PLEBEIAN GRANDSTAND "Lowgazers"

Plebeian Grandstand 

Lowgazers

2014 | Throatruiner Records

Αν από τις πρώτες κιόλας νότες του Thrvst δεν ανατριχιάσεις, τότε έχεις χάσει κάθε νόημα της ακραίας μουσικής. Οι ΡΒ κάνουν ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ άλμα και ξερνάνε τις πιο συγκεχυμένες ιδέες των Deathspell Omega σε ένα avant-garde αριστούργημα που όμοιο του δύσκολα θα ξαναέχει.

MINERVA SUPERDUTY s/t EP

Minerva Superduty
Minerva Superduty EP
2014 | Independent

Οι εναγώνιες μελωδίες των συντριπτικών Minerva Superduty είναι επιτέλους διαθέσιμες στα ακουστικά μας. Οι τύποι αυτοί συγκροτούν ένα ασυμβίβαστο ορχηστρικό κουαρτέτο που κάνει περατζάδα από μια πλειάδα ειδών. Πρόκειται για ένα αποστομωτικό act που εδρεύει στην Καλαμάτα και έχει βαλθεί να μπερδέψει τους πάντες. Το ομώνυμο ντεμπούτο τους είναι ακριβώς ότι θα ήθελα να ακούσω από αυτούς. Ένα πελώριο ηχητικό τερατούργημα που συγκρίνεται αναπόφευκτα με τους σπουδαίους Keelhaul, τους Throwers, την παλιά και καλή Relapse αλλά και την εκποιημένη Hydrahead. Eπίπονοι και επίμονοι ρυθμοί, ορισμένοι από μια εκτελεστική δεινότητα που θα αφήσει πολλούς με τα σαγόνια πεσμένα στο πάτωμα, τόνοι κάθυγροι με το πικρό αίσθημα εμμονικών leads και μια καταφώτεινη παραγωγή, πειθήνια μπρος στις προσταγές κάθε μουσικού μέρους. Έτσι και κυκλοφορήσουν ποτέ full-length όλοι μας (λογικά) θα ψάχνουμε αμήχανα τη θέση μας μπρος στα περίπλοκα vibes που διοχετεύουν με τελείως φυσικό τρόπο. Εξαιρετικοί από κάθε άποψη.

THE MEN "Tomorrow's Hits"

The Men

Tomorrow's Hits

2014 | Sacred Bones Records

Τo Tomorrow’s Hits είναι άκρως πετυχημένο σαν τίτλος αν αναλογιστεί κανείς το οξύμωρο της φάσης του. Οι τύποι αυτοί το έχουν πάει τίγκα άλλου το θέμα. Πλέον βουτάνε στην ενέργεια των 50s και 60s και βγάζουν ένα άλμπουμ ανόθευτου rock n’ roll. Σε σχέση με τα δύο προηγούμενά τους, το ευχαριστήθηκα αρκετά στο σύνολό του. Αλλά ποσώς νομίζουν με ενδιαφέρουν πια μιας και οι θολές μέρες του Leave Home αριστουργήματος τους φαίνεται να έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Όπως και η διάθεση ανάλογου πειραματισμού.

MORBUS CHRON "Sweven"

Morbus Chron 

Sweven

2014 | Century Media Records

Αν το ακούσει κάποιος οπαδός του old school death metal λογικά θα χύσει δάκρυα συγκίνησης με την Death ατμόσφαιρα που αποπνέει. Οι καινούργιοι οπαδοί θα ανακαλύψουν απλά το πόσο όμορφα επικίνδυνο μπορεί να ακουστεί το metal χωρίς να πνίγεται μέσα στα ίδια του τα κλισέ. Από τις μπάντες που δίνουν νόημα στη λέξη προοδευτικότητα.

NOMEANSNO "0 + 2 = 1"

Nomeansno

0 + 2 = 1

1991 | Alternative Tentacles

Αν σκεφτεί κανείς τη χρονολογία κυκλοφορίας του (1991) τότε το 0+2=1 των Nomeansno διεκδικεί βραβείο υπερ-νεωτερισμού. Κάθε τραγούδι εδώ μέσα είναι απλά φανταστικό. Ξεχωρίζω μετά βίας το εθιστικό Everyday I Start to Ooze και το Faith No More-ικό έπος του I Think You Know. Κάντε στον εαυτό σας τη χάρη και ακούστε το.

GRIDLINK "Longhena"

Gridlink

Longhena

2014 | Selfmadegod Records

Δεν ξέρω αν ο Chang θεωρείται πως έζησε τη χρυσή του περίοδο μέσω των αλησμόνητων Discordance Axis. Κι εγώ θεωρώ τους τελευταίους ως ένα από τα συγκλονιστικότερα acts που υπήρξαν στον χώρο με το The Inalienable Dreamless να στέκει αγέρωχο ως η πιο περιπετειώδης κυκλοφορία του grindcore (δικά μου είναι τα γούστα ρε, ότι θέλω γράφω). Οι Gridlink συνεχίζουν εν μέρει τη κληρονομιά της σπουδαίας αυτής μπάντας και μετά τα επίσης φοβερά Amber Gray και Orphan βγάζουν τον τελευταίο δίσκο της καριέρας τους απ’ όσα διαβάζω. Η ανατολική κουλτούρα έχει περάσει για τα καλά στο πετσί της μπάντας -κάτι που προδίδει και το εικαστικό μέρος- και το νέο τους δημιούργημα που ακούει στο όνομα Longhena βασίζεται στο ανορθόδοξο riffing του Takafumi Matsubara ο οποίος ανέλαβε όλη τη σύνθεσή του. Το Longhena, όπως και να ‘χει, είναι ένα δυνατό digitech κομψοτέχνημα το οποίο θα σας αποζημιώσει αν του δώσετε λίγο χρόνο ώστε να αφομοιωθεί όσο γίνεται καλύτερα. Οι Gridlink είναι στο δικό τους σύμπαν όπως και να ‘χει.

Απασχολώντας το μυαλό μου

Τελευταία φορά που μίλησα με τον Τάκη από Ruined Families μου έλεγε ότι είχε κολλήσει στα παλιά του Eno, έτσι κι εγώ πρόσφατα θυμήθηκα το αγαπημένο μου Taking Tiger Mountain (by Strategy) ακούγοντας το πολλές φορές. Τσέκαρα όλο το roster της Run for Cover Records αλλά δυστυχώς δεν συγκινήθηκα πολύ από καμιά μπάντα της. Ξεχώρισα όμως τους Basement (I Wish I Could Stay Here, 2011), τους Castevet (ή CSTVT – καμιά σχέση με τους Νεο-Υορκέζους black metal-άδες) και τους Locktender με το αρκετά ενδιαφέρον Kafka release τους. Πολύ καλοί και οι Pity Sex. Το noise rock των Fight Amp ήταν ίσως η μεγάλη αποκάλυψη για μένα. Πρόκειται για μια μπάντα που αγνοούσα πλήρως και που έχουν κυκλοφορήσει δύο μουσικά διαμάντια: τα Hungry for Nothing (2008) και Birth Control (2012). Έχουν post-hardcore αναφορές στον ήχο τους και γενικά σπέρνουν. Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίστηκε με δίσκους που είχα πολλά χρόνια να ακούσω. Punk και hardcore βασικά. Είμαι αρκετό καιρό σ’ αυτό το mood. Joy Division, The Clash, Social Distortion, Misfits.

Είπα επίσης να ξανακούσω λίγο Big Black και συγκεκριμένα το Songs About Fucking LP τους. Μα, τι διασκευάρα είναι αυτή που έχουν κάνει στο The Model (Kraftwerk)! Ένας φίλος έβαλε σχετικά πρόσφατα να παίζει το The Shape of Punk to Come (Refused), μα εμένα μου ήρθαν πάλι στο μυαλό οι Retox, έτσι «ξηγήθηκα» μερικές φορές το περσινό YPLL τους. Μέσα στην όλη playlist βρήκαν τρόπο να χωρέσουν και οι Husker Du, το κύκνειο άσμα των παιχταράδων Gaza, το 111112 των απόκοσμων Dispirit και το περσινό, ομώνυμο LP των Lychgate το οποίο και βρήκα μοναχά καλό.

DEPHOSPHORUS "Ravenous Solemnity"

Dephosphorus

Ravenous Solemnity

2014 | 7 Degrees Records

Οι Dephosphorus κατασκευάζουν κιουμπρικό τρόμο με το εξωδιαστημικό Ravenous Solemnity. Το οποίο πρόκειται για την απόλυτη συμπλήρωση φρίκης με την σιωπή ενός αέναου γαλαξία όπως παρουσιάζεται στο 2001: Space Odyssey. Το alter ego του εκκωφαντικού απόηχου του κενού. Μεγαλεπήβολα σχέδια, τρανά κατορθώματα. Δύσκολο να υπάρξει αντίζηλος τους μιας και το όραμα του Αθηναϊκού τρίο είναι μοναδικό ανάμεσα στα είδη. Παρ’ όλα αυτά όλα προκύπτουν μέσα από οικεία ακούσματα τα οποία πατενταρίστηκαν επιτυχώς σ’ αυτό το νέο πόνημα. Sepultur-ικό groove (αναπόσπαστο κομμάτι της μέχρι τώρα κληρονομιάς τους – αναφέρομαι στο groove), ατελείωτο riffing (δείγμα υγιούς σύνθεσης), παθιασμένο performance. Εφετζίδικα καλούδια όπως τα πειραγμένα φωνητικά κάπου στο τέλος του αδιανόητου Astrocyte Portal και χρήση μιας δωδεκάχορδης ακουστικής κιθάρας ενισχύουν την παραισθησιογόνο δράση του δίσκου. Δεν έχω να πω πολλά. Στο διαδίκτυο θα διαβάσει κανείς ολοκληρωμένες κριτικές για το άλμπουμ, πολύ καλύτερες από ό,τι θα μπορούσα να γράψω εγώ. Ανυπομονώ να κρατήσω το βινύλιο αυτό στα χέρια μου. Όποιος τσεκάρει τι δουλειά έκανε η Viral Graphics όσον αφορά το artwork θα πάθει πλάκα. Μια ολοκληρωμένη κυκλοφορία από συντοπίτες παλαίμαχους ξεμυτάει στο φρέσκο 2014 και ήδη καταλαμβάνει θέση στα προσωπικά μου top charts. Μην τους αγνοήσει κανείς.

RØSENKØPF s/t

Røsenkøpf

Røsenkøpf

2012 | Wierd Records

Το προ διετίας, ομότιτλο άλμπουμ των Røsenkopf είναι τόσο εμπνευσμένο που προσβάλλει κάθε γούστο. Μιλάμε για ένα ανυπέρβλητο διαμάντι που περιέχει έξι ισάξια σε ποιότητα τραγούδια με τον θεό drummer να κλέβει την παράσταση. Ακούστε το Heed ή το Human Love Song για να πειστείτε περί τίνος πρόκειται. Αν το είχα ακούσει έγκαιρα θα το είχα κοτσάρει περήφανα στην top λιστάρα μου με τα της χρονιάς εκείνης. Δεν θα βρείτε κανένα συγκεκριμένο είδος μες στις δηκτικές συνθεσάρες τους. Γενικώς πρόκειται για ένα δίσκο που θα μείνει εσαεί στα ηχεία μου. Σπεύσετε!

DESMADRADOS SOLDADOS DE VENTURA "Interpenetrating Dimensional Express"

Desmadrados Soldados de Ventura

Interpenetrating Dimensional Express

2014 | Golden Lab Records

Άλλο ένα άλμπουμ που άκουσα το τελευταίο διάστημα είναι το Interpenetrating Dimensional Express των Desmadrados Soldados de Ventura. Πρόκειται για ένα δίσκο τεσσάρων συνθέσεων με μέση διάρκεια 21 λεπτά το κάθε τραγούδι. Το ύφος τους είναι ορχηστρικό με μια θηλυκή συμμετοχή στη φωνή διάσπαρτα μες στο άλμπουμ. Ο δίσκος είναι ένα psych rock διαμαντάκι που αν διαρκούσε λίγο λιγότερο θα τον απολάμβανα ακόμα περισσότερο. Το αίσθημα του jamming είναι περισσότερο από απλά εμφανές εδώ μέσα. Χωρίς φανφάρες η ουσία της μουσικής τους είναι μια κεντρική ιδέα που αναπτύσσεται αργά μέχρι να καταλήξει στα ανάλογα crescendos. Πρωταγωνιστικό ρόλο στο όλο εγχείρημα έχουν οι κιθάρες (βεβαίως βεβαίως) που παίζονται με πλήρη θέρμη και πυγμή. Το rhythm section είναι επίσης στιβαρό και θυμίζει acts των late 60s/early 70s. Όλα αυτά ντυμένα με μια κατάλληλη παραγωγή στον ήχο που υποστηρίζει τις πολυσχιδείς συνθέσεις της μπάντας. Αν λησμονείτε τα ορχηστρικά “χασίματα” των The Mars Volta και κυρίως όλους τους ήρωες που τους επηρέασαν, τότε ίσως εδώ να βρείτε το άλμπουμ της χρονιάς για εσάς.

CFS "Enough Is Enough" EP

CFS

Enough Is Enough EP

2013 | Independent

Αν και μακριά από τα δαιδαλώδη ελληνόφωνα albums των Λήθη και Antimob, οι CFS κυκλοφόρησαν πέρυσι ένα αξιόλογο HC/Punk δισκάκι με τίτλο Enough is Enough. Πιο “εφηβικό” στη σύλληψή του, διαθέτει μια πολύ καλή παραγωγή DIY χαρακτήρα (σαφώς) και αρκετά καλές συνθέσεις με τα Eviva, Ζώντας Ασφυκτικά και Αδράνεια να ξεχωρίζουν. Το ύφος τους είναι ανεπιτήδευτο και προκύπτει τελείως φυσικά, πράγμα που αυξάνει την καύλα της φάσης. Οι οπαδοί του είδους μπορούν να τσεκάρουν άφοβα. Εξάλλου μιλάμε για μια κυκλοφορία με έξι μόλις κομμάτια που δεν πρόκειται να κουράσουν κανέναν.

KARJALAN SISSIT "Tanssit on Loppu Nyt"

Karjalan Sissit

Tanssit on Loppu Nyt

2006 | Eternal Soul Records

Στον σκληρό δίσκο κάποιου γνωστού κάποιοι δαίμονες πέταξαν μέσα δύο albums των/του Karjalan Sissit τα οποία και άρπαξα στο USB μου. Έδωσα έως τώρα σημασία στην Tanssit On Loppu Nyt κυκλοφορία τους και εξεπλάγην ευχάριστα με το noise/dark ambient πράγμα που ξεβράζουν. Δεν είχα καμιά ιδέα για την ύπαρξή τους αλλά χαίρομαι ιδιαίτερα που τους ανακάλυψα έστω και με αυτόν τον περίεργο τρόπο. Taa on Katastrofi, Saatana.

CLOUDS COLLIDE "Until the Wind Stops Blowing..."

Clouds Collide

Until the Wind Stops Blowing...

2013 | Khrysanthoney

Μια μπάντα που συγγενεύει με το στυλ των υπερhype-αρισμένων Deafheaven. Αν και σε σχέση με τους τελευταίους βρίσκω πως υστερούν συνθετικά, οι CC κερδίζουν τις εντυπώσεις όσον αφορά τον ήχο – πιο black metal, σε φάσεις suicidal, και πιο προκλητικός. Πολύ καλό άλμπουμ.