DRAGGED INTO SUNLIGHT "Hatred for Mankind"

Dragged into Sunlight

Hatred for Mankind

2009 | Mordgrimm

Μην ξεγελαστεί κανείς από την φαινομενικά αβλαβή έναρξη του Hatred for Mankind των Dragged Into Sunlight. Και αυτό γιατί τα κοινά riffs μετατρέπονται σε έξοχα μουσικά θέματα όσο κυλάει το άλμπουμ. Λογικά ήδη στο τρίτο τραγούδι του δίσκου (Volcanic Birth) θα αρχίσετε να νιώθετε άβολα όταν θα σκάσουν σφιχτές Morbid Angel-ιές του φριχτού (καλοπροαίρετα μιλώντας) παρελθόντος. Άλλη μια μπάντα του αντι-πλαστικού, ανόθευτου death metal που βασίζεται στο τολμηρό και αδιάκοπο riffing κυκλοφορεί -ως πρόμαχος του σωστού feeling- ένα πανάσχημο δισκάκι. Βαλτώδες και ευδιάκριτο ταυτόχρονα, δοκιμάζει τις αντοχές σας σε άσματα που αγγίζουν μέχρι και τα δώδεκα λεπτά. Οι DIS είναι περιπετειώδεις τύποι και ήδη προσμένω ποια θα είναι η συνέχειά τους. Τα πάντα πάντως μαρτυρούν μια συνθετική οξύνοια και έτσι μπορώ να πω σχεδόν με σιγουριά ότι έχω πίστη στις κινήσεις τους.

TY SEGALL "Sleeper"

Ty Segall

Sleeper

2013 | Drag City

Λόγω προσωπικού φόρτου και εργασίας, τα καλοκαίρια δεν χαίρομαι τη μουσική όπως της αρμόζει. Λειτουργώ λίγο αντίθετα από τον μέσο άνθρωπο -είναι η αλήθεια- αλλά με τον ερχομό του Σεπτέμβρη ξαναμπαίνουν τ’ ακουστικά στ’ αυτιά μου για να προλάβω ότι έχασα. Το Sleeper του Ty Segall λυπάμαι που το προσπέρασα τον προηγούμενο μήνα γιατί μου κάνει για το κατ’ εξοχήν καλοκαιρινό άλμπουμ της χρονιάς παρά την διάσπαρτη φθινοπωρινή μελαγχολία του. Απ’ την άλλη, αν δεν είχα μαζέψει τόση όρεξη για ν’ ακούσω νέα μουσική ίσως να μην το εκτιμούσα κατ’ αυτό τον τρόπο. Οι αμετανόητοι νοσταλγοί της μπαλάντας θα βρουν εδώ τον νέο μεσσία της rock μουσικής. Το άλμπουμ κινείται σε ακουστικά λιβάδια, μια unplugged φάση, με την acid χροιά του Ty να χρωματίζει ψυχεδελικά το όλο ύφος του δίσκου. Μόνο στο The Man Man θ’ ακούσετε ηλεκτρική κιθάρα να σολάρει. Το δροσερό πρωινό της 3ης Σεπτεμβρίου, άκουσα όλο το άλμπουμ έχοντας θέα τον κάμπο της Κεντρικής Εύβοιας και για κάποιο λόγο λάτρεψα την αισθητική σύλληψη του Sleeper, παρ’ όλο που δεν είναι δίσκος που συγκλονίζει.

THE HOWLING WIND "Vortex"

The Howling Wind

Vortex

2013 | Independent

Το Of Babalon ήταν ένα ισχυρό πλήγμα για την καριέρα του Ryan Lipynsky στους The Howling Wind. Τα χτυπήματα με το νέο δίσκο γίνονται ακόμα πιο αλεπάλληλα και λυσσαλέα μιας και το όραμα αυτού του μεγάλου μουσικού πλέον έχει πάρει τελειοποιημένο σχήμα ως προς το πως εκφράζεται. Περιττό να αναφέρουμε ότι η ροή του δίσκου είναι τουλάχιστον υποβλητική, μια φυσική συνέχεια ευμνήμονων και σκοτεινών riffs διαδέχονται το ένα το άλλο, γητευμένα από το groove των θεόθεων Celtic Frost της “ough” εποχής, φέροντας λίγο πλέον από το πνεύμα των όσων έπραξε στους Thralldom. Η μουσική είναι περισσότερο απειλητική παρά ψευτο-ψαρωτική και παραμένει συνεχώς μέσα στο old school death/black metal πνεύμα. Το ουσιώδες drumming του Tim Call βοηθάει στη διατήρηση της όλης trippy παραζάλης του Vortex και εν ολίγοις ο δίσκος ανεβαίνει στο υψηλότερο βάθρο έμπνευσης της μπάντας συγκρινόμενος με όλο το τρομακτικά καλό παρελθόν της. Επικοί όσο και οργίλοι, οι THW με το νέο αυτό έκτροπο θα έπρεπε να απασχολήσουν μια μεγάλη μερίδα του metal ακρωατηρίου γιατί το αξίζουν όσο λίγοι. Ιερό προσκύνημα.

ANCIENT VVISDOM "Deathlike"

Ancient VVisdom

Deathlike

2013 | Prosthetic Records

Εδώ να δεις γέλια. Ρε, που σκάνε ένας ένας; Πάρε κόσμε να ‘χεις φάση, όλα σε τιμή ευκαιρίας. Ειδική ποικιλία Σαμπαθασεμπλικών φρούτων που επειδή είναι έμφυτοι φελλώροι είπαν να ντύσουν λίγο την wow μουσική τους μ’ αυτό το vintage εωσφορικό και λίγο hippie-love is all you need περίβλημα μπας και γλιτώσουν την κατακραυγή. Υποπτεύομαι εγώ… Ακουστική μπλα-μπλαδίαση που συνοδεύεται από στίχους τύπου “never live again”, “die”, “life”, “world” και ξανά μανά από την αρχή. Όταν ήταν έφηβοι μάλλον θα είδαν τυπωμένο τον δεκάλογο του LaVey-ικού σατανισμού στο γαμάτο fanzine του τόπου τους και χρίστηκαν γνήσιοι αναρχικοί. Ό,τι αντίστοιχο είχε συμβεί με δικά μας κουμάσια δηλαδή που διάβασαν τότε το άρθρο στο πάλαι πότε ένδοξο Forest που είχε πλασάρει μέχρι και τους θεούς της απόλυτης γελοιότητας σαν όργανα του Έκπτωτου Αγγέλου. Έλα, τι ψάχνεις; Για τους Manowar ομιλώ. Τι λέγαμε όμως; Α ναι, για τους Ancient Vvisdom. Παίζουν ακουστικά και που-και-που πετάνε και ρυθμικά με την metal κιθάρα τους μέσω του φάκιν μέταλ Marshall ενισχυτή τους. Αγνοείστε τους και ζείστε πιο ευτυχισμένοι.

POP. 1280 "Imps of Perversion"

Pop. 1280

Imps of Perversion

2013 | Sacred Bones Records

Τους Pop. 1280 τους άκουσα απ’ το προηγούμενο άλμπουμ τους, The Horror, το οποίο έσπερνε κυριολεκτικά. Η φωνή του Chris Bug είναι το μόνο που με ξενερώνει ανά φάσεις γιατί μου θυμίζει τις εκνευριστικές χροιές των Dave Wyndorf και Trent Reznor αλλά η Ian MacKaye υφή της σώζει επιτυχώς την κατάσταση. Κατά τ’ άλλα, οι τύποι επιδίδονται σε ένα οργιαστικό post-punk εγχείρημα με φανταστικό ήχο και αντίληψη του είδους. Το Imps of Perversion είναι ισάξιο, αν όχι ανώτερο, του φανταστικού προκάτοχού του. Γουστάρω που δεν φοβούνται να ριχτούν στην πυρά της ορχηστρικής διαστροφής με σπόντες τύπου Population Control όπου ο ήχος ακούγεται σαν λάθος της παραγωγής με ρομποτικά φωνητικά και έναν επικίνδυνο μινιμαλισμό. Το μανιακό μπάσο και η εξέλιξη του ρυθμού με τα βασανιστικά τύμπανα και την χαοτική κιθάρα σέρνουν τρομακτικά τον δίσκο στα σκοτεινά eighties και δη στην τέχνη μπαντών όπως οι αλησμόνητοι The Birthday Party. Ο δίσκος αποτυπώνει όλη την φανταστική ατμόσφαιρα παρόμοιων acts μέσα σε μόλις έντεκα συνθέσεις. Πολύ δυνατό.

MANIA "Revel"

Mania

Revel

2013 | Eternal Warfare Records

Ακούγεται σαν το λιγότερα συγκεχυμένο υλικό των Krallice με ανάλογα vibes, όμως το Revel του Αμερικάνου Nate Myers (υπό το προσωνύμιο Mania) έχει πιο μεστό ήχο για τα αυτιά του μέσου οπαδού δίχως να χάνεται μέρος της χαοτικής του σύστασης. Σε φάσεις (βλ. Mirror) ο τύπος φτάνει μέχρι και σε επιτρεπτά όρια ψυχεδέλειας καβατζώνοντας εν μέρει με το σπαθί του την avant-garde ασπίδα του είδους.