BLOOD CEREMONY "Living with the Ancients"

Blood Ceremony

Living with the Ancients

2011 | Rise Above Records

Να σου μια μπάντα που δεν ζυμώνεται απ’ τις εποχικές διαθεσιμότητες και απαιτήσεις. Ο τίτλος άλλωστε τα λέει όλα: “Ζώντας με τους αρχαίους”! Κατ’ αρχήν, σαν μπάντα, μοιάζουν ειλικρινείς και μ’ ενιαίο σκοπό μιας και τ’ όνομα τους σε συνάρτηση μ’ όλο το μυστικιστικό περίβλημα των εμφανίσεων τους όπως και το ορχηστρικό τους μοτίβο ταιριάζουν απόλυτα. Όλα εδώ μέσα ζεύουν τον vintage αέρα αλλοτινών καιρών. Η χρήση των πλήκτρων και του φλάουτου πάνω απ’ τα doom κιθαριστικά θέματα γεννάει μπάσταρδα μιας Black Sabbath meets Jethro Tull παρτούζας. Επιπλέον, η ιέρεια Jinx Dawson -και επομένως οι θρυλικοί Coven- πνέουν έμπνευση στους σύγχρονους αυτούς retroλάτρες. Το ωραίο όμως με τους Blood Ceremony είναι ότι δεν παπαγαλίζουν τα όσα εξέθρεψαν τα late 60s και τα 70s. Μπορεί να κρατούν ακέραια τα σάπια σημεία της μουσικής τους αλλά όλα παρουσιάζονται υπό το δυνατό φως της Κολάσεως με την Alia O’Brien να τραγουδά σαν άγγελος του Κάτω Κόσμου τα πένθιμα μοιρολόγια του group. Σαν δίσκος είναι μακράν πιο συνοχικός απ’ το ντεμπούτο τους, παρ’ όλα αυτά το ομώνυμο album της μπάντας έκρυβε συνθέσεις ενός “τσικ” ποιοτικότερων στιγμών συν δύο με τρεις ξεκάθαρους ύμνους. Όπως και να’ χει, όσοι γουστάρουν τις μουσικάρες κάτι προγενέστερων δεκαετιών σίγουρα θα εντρυφήσουν στο trip των Blood Ceremony. Για τους υπόλοιπους δεν παύει να είναι ένας ακόμα γαμηστερός δίσκος.

FLEET FOXES "Helplessness Blues"

Fleet Foxes

Helplessness Blues

2011 | Sub Pop, Bella Union

Εδώ μέσα δεν θα βρείτε ποικίλες εκφάνσεις έκφρασης. Ο ήπιος τόνος του δίσκου συνεχίζεται απ’ το πρώτο έως και το τελευταίο του δευτερόλεπτο. Τα σκόρπια δείγματα που είχα ακούσει στο παρελθόν από αυτούς τους τύπους δεν ήταν παγιωμένα στα ίδια και τα ίδια παρ’ όλο που ποτέ δεν μ’ εντυπωσίασαν. Ρίχνοντας μια ματιά στα ανά τον κόσμο blogs, το νέο τους πόνημα χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης και μάλιστα ήδη φιγουράρει ανάμεσα στα κορυφαία albums του τρέχοντος έτους. Έτσι λοιπόν δελεάστηκα απ’ την όποια ακρόασή του. Το Helplessness Blues είναι ένας δομημένος δίσκος του οποίου οι μελωδίες έχουν μελετηθεί αρκετά ως φαίνεται. Μάλιστα, για να πω την αλήθεια, η μπάντα ακούγεται σαν μια απεγνωσμένη προσπάθεια αναγέννησης του πνεύματος των σπουδαίων Simon & Garfunkel. Η ραχοκοκαλιά κάθε σύνθεσης πολλές φορές ποτίζεται με gospel επιρροές, ειδικά στα φωνητικά. Λένε τις ιστορίες τους με το δικό τους τρόπο, ναι, αλλά ως εκεί. Ο δίσκος απευθύνεται κυρίως σε ψευτοκουλτουριάρικο κοινό που χειμώνα καλοκαίρι τυλίγει υφάσματα γύρω απ’ το λαιμό του, καπνίζει πούρο και πίνει κρασί. Ίσως τα ίδια τα μέλη της μπάντας είναι του ίδιου στυλ κόπανοι. Η ανία και η βαρεμάρα είναι εξίσου ατέρμονες. Μη τυχόν και ξεγελαστείτε, αυτά είναι για τους nerds της υπόθεσης. Μέγα χασμουρητό…