MERZBOW / SHORA "Switching Rethorics" split

Merzbow/Shora

Switching Rethorics

2002 | Bisect Bleep Industries

Μια φρικιαστική σύμπραξη. Δύο υπερμεγέθη (ποιοτικά) καλλιτεχνικά ονόματα ηχογραφούν την εφιαλτική άποψη μιας ολοκαίνουργιας ακραίας μουσικής. Το πως μπορούν να ενσωματώσουν τη noise (όνομα και πράμα) αισθητική του μουρλο-Ιάπωνα μέσα στις (τότε) αγχωμένες συνθέσεις τους, με τον ριζοσπαστικό χαρακτήρα, την απώτερη Converge-ική παράνοια, σκισμένοι τόσο φωνητικά όσο και ορχηστρικά, μόνο οι Ελβετοί μουσικάντες μπορούν να μας το εξηγήσουν. Το σίγουρο είναι ότι το όραμα όσων ενεπλάκησαν στην υπόθεση “Switching Rethorics” πιθανότατα ξεπερνάει κατά πολύ τις προσδοκίες. Ναι, το γνωρίζουμε ότι απευθύνεται σε κατεστραμμένους εγκέφαλους κι ίσως σε λίγο “γκάου” τύπους αλλά αυτό δε μειώνει ούτε στο ελάχιστο την αντικειμενική του αξία. Λίγες φορές δύο (φαινομενικά) αντίθετοι κόσμοι καταφέρνουν και τέμνονται σε τέτοιο βαθμό ώσπου ο ένας ουσιαστικά να μοιάζει σαν φυσική προέκταση του άλλου κι αντιστρόφως. Εδώ, η μονοτονία του ταραγμένου ψυχικά Merzbow αναπνέει μέσα από ένα ένα οργισμένο κράμμα σπασμένων ηχητικών σημείων και σε κομμάτια σαν το “Black Cat” καταφέρνει να τσιτώσει τόσο πολύ τον ακροατή που σύντομα έπη σαν τα “Erode/Implode” και “Conciliated Coercion” βασικά μοιάζουν να λυτρώνουν τα βασανισμένα αυτιά αν και επιτυγχάνουν το ακριβώς αντίθετο. Δίσκος που λειτουργεί σαν το νέφτι στον κώλο ή σαν τα διάφορα μείγματα του horse doping. Ακούστε με δικιά σας ευθύνη.

PSYCHOTIC WALTZ "A Social Grace"

Psychotic Waltz

A Social Grace

1990 | Rising Sun Productions

Υποθετικά μιλώντας, αν υπήρχε κάποιος full-length δίσκος αυτών των μουρλο-Αμερικάνων που να περιείχε τα best of τραγούδια της καριέρας τους, τότε θα μιλούσαμε για την ΑΠΟΛΥΤΗ μπάντα όλων των εποχών. Θα μου πείτε εσείς τώρα ότι το best of tracklist κάθε μπάντας είναι τελείως υποκειμενική υπόθεση και δεν θα ‘χετε άδικο. Όμως φανταστείτε αυτό το μουσικό κόσμημα να περιέχει κι ένα “Out of Mind” π.χ. Πιάσατε τι θέλω να πω; Υποθετικά μιλώντας πάλι, αν υπήρχε Θεός αυτή η μπάντα θα έπρεπε να θεωρείται ως ΑΠΟΛΥΤΗ ακόμα κι ως έχουν τα πράγματα. Το “A Social Grace” είναι ένα ηχητικό συνονθύλευμα πόνου και σκοτεινής ατμόσφαιρας. Η μουσική αυτή καθεαυτή είναι απελπιστικά απόκοσμη και στοχεύει κατά μέτωπο οπαδούς αλλά και συναδελφικές μουσικές προσωπικότητες, βαράει στο ψαχνό, αποχαυνώνει, τρώει σωθικά κι έπειτα έρπεται πίσω στα δικά της σκοτάδια. Κάποιοι μας το σύστησαν ως progressive και ότι συνεπάγεται αυτού. Κανείς δε μπορεί να τους κατηγορήσει μιας και το φτωχό ανθρώπινο λεξιλόγιο μοιάζει ν’ αδυνατεί να περιγράψει το ντελιριακό περιεχόμενο αυτύ του δίσκου. Credits λαμβάνουν και οι πέντε μουσικοί της μπάντας μιας και όλοι τους ανακατεύτηκαν στη δημιουργία του. Και μπορεί ο Dan Rock να είναι μια ξεχωριστή φιγούρα μες στο σχήμα, οι συνθέσεις που έχουν όμως ως πρώτο συνθέτη τον κύριο Brian McAlpin είναι (πιθανότατα) οι συγκλονιστικότερες. Κάποιος φίλος μου έλεγε κάποτε ότι είναι αδιανόητο να ερμηνεύεις σε σημεία επιτηδευμένα φάλτσα και ν’ ακούγεσαι τόσο τέλειος. Φυσικά μιλούσε για τον Buddy Lackey (o Devon Graves είναι πολύ μικρός μουσικός ακόμα) ο οποίος δίνει την ερμηνεία της ζωής του με την εκτός -κάθε-διάστασης φωνάρας που διαθέτει. Πολύ απλά, τα τραγούδια του “A Social Grace” συνθέτουν έναν από τους πέντε κορυφαίους δίσκους ever κι αν κάποιοι από σας συνεχίζετε να θεωρείτε το “Ψυχωτικό Βαλς” ως ένα progressive σχήμα, τότε μάθετε πως το ντεμπούτο άλμπουμ τους είναι ο καλύτερος progressive δίσκος. Όχι της μπάντας μόνο, αλλά κι όλων των υπόλοιπων που έχουν κάνει διδακτορικό στα τάστα/πλήκτρα/κρουστά τους.